Na początek pragniemy podziękować wydawnictwu Egmont za podesłanie nam komiksu do recenzji i zachęcamy do wspierania polskiego rynku komiksowego poprzez kupowanie na ich stronie, Egmont.pl!

„Zaręczonych”, których recenzję popełniłem w zeszłym miesiącu, oceniłem bardzo pozytywnie, ryzykując nawet stwierdzenie, iż jest to jedno z moich ulubionych wydań zbiorczych przygód Mrocznego Rycerza.  Tom King w nieco inny sposób podchodzi do postaci detektywa, za każdym razem próbując eksponować go w nieco innym świetle. Koniec końców to też człowiek, a nie bezduszna maszyna.

„Narzeczona czy włamywaczka” składa się z czterech historii, a całość zaczyna się od części detektywistycznej. Coś, co nietoperki lubią najbardziej!  Nasz bohater stara się rozwiązać sprawę morderstwa rodziców pewnego nastolatka, którym obecnie zajmuje się lokaj i nie chodzi tu o Brusa z innej ziemi. Okazuje się, że na poszukiwany to seryjny zabójca, pozostawiając za sobą kolejne trupy, a na dodatek wszystkie ofiary były rodzicami.  Trop prowadzi do dwóch złoczyńców, Zsasza i Two-face’a, ale prawda jest nieco mroczniejsza, nie zdziwcie się, jak przejdą was ciarki. Ta krótka, jednakże ciekawa historia, stara się przedstawić kolejną rzecz, która definiuje postać Batmana i co motywuje go do działania. Ukazano także początek nowego villaina, którego mam nadzieje, że jeszcze ujrzymy w przyszłości. Jest to typowa historia o Batmanie, coś, czego ostatnimi czasy nieco brakuje, chociaż jak zależy wam na czymś w 100% Gackowym, to polecam sięgnąć po „Mrocznego Księcia z bajki”.

Kliknij >TUTAJ< i kup komiks w sklepie internetowym Egmont.pl

Seryjny zabójca odnaleziony? Pora samemu nabić niezły licznik śmiertelnych ofiar, ale nie martwcie się, Wayne nie ześwirował. Chodzi tu o obietnicę, którą złożył wraz z Wonder Woman Gentle-Manowi. Takim oto sposobem otrzymujemy kolejną część „Superfriends”, które poprzednio bardzo wychwalałem. Tym razem jest nieco inaczej, na pewno nie ma tego uroku, co podwójna randka w lunaparku, jednakże nie oznacza to, że jest nieciekawie. Bruce i Diana zastępują Juliana, który na co dzień  walczy z niekończącą się hordą potworów, którzy próbują dostać się z innego wymiaru na ziemię.

To chyba nici takiego dla dwójki wprawionych w boju wojowników, prawda? Nie byłoby z tym większego problemu, gdyby nie to, iż czas tam płynie inaczej. Gentle-man odpoczął sobie na dzień, gdzie dla naszych bohaterów było to…37 lat! W związku z tym związek Wayne’a z Seliną został poddany próbie i choć ciała Batmana i Wonder Woman pożądały siebie nawzajem, to ostatecznie serce i umysł zwyciężyły. Mroczny Rycerz w końcu pojął co dokładnie czuje do panny Kyle. Brawo!

Poprzednia część powodowała uśmiech na twarzy, chwytając i radując serce. Tym razem czytelnik wprawiany jest w swoistego rodzaju smutek, powoduje współczucie, a także nieco skłania do refleksji. Choć nie było już tak milusio, to jednak była kolejna ważna historia dla postaci Batmana.

Po małym rendez vous z Dianą, przechodzimy do głównej historii, która jest kontynuacją wydarzeń, które miały miejsce w „Wojnie żartów z zagadkami”, jednak całość skupiona jest na postaci Poison Ivy, która wtedy wybrała stronę Człowieka-Zagadki. Pamela nie może się pogodzić z grzechami przeszłości i stara się uczynić świat miejscem idealnym, kontrolując dosłownie wszystkich mieszkańców ziemi, w tym takich bohaterów jak Superman, Zielona Latarnia, czy Flash. Jedynymi ludźmi wolnymi od hipnozy, jak nietrudno się domyślić, są Bruce i Selina, którzy starają się przemówić jej do rozsądku.

Cóż, liczba mnoga to przesada, głównym mózgiem operacji jest oczywiście Batman, który ponownie udowadnia, że jest świetnym strategiem. Panna Kyle za to PONOWNIE wchodzi na wyżyny swoich umiejętności walecznych, ścierając się z przeciwnikiem, który w teorii nie powinien mieć żadnego problemu z jej pokonaniem, chociaż to wciąż mniej absurdalne od walki z Talią.

Osobiście uważam, że ta część wypadła najgorzej ze wszystkich przedstawionych w tym tomie. Całość była za długa i nie ma większego wpływu na wydarzenia, poza pierwszą wzmianką o sanktuarium, czyli miejscu wydarzeń z „Heroes in Crisis”. Myślę, że odbiór byłby lepszy, gdyby historię tę skrócono o połowę, tak to po prostu nieco mnie wymęczyła, w szczególności, że dwie poprzednie opowieści czytałem z nieustającym zaciekawieniem.

Finał stanowi tytułowa opowieść, czyli „Narzeczona czy włamywaczka?”, w której Selina wykrada się w nocy, przymierzając suknie ślubne i wspominając jej spotkania z Batmanem na przestrzeni lat oraz to jak się „zmienili”. Choć w teorii nie ma tu nic ciekawego, to jednak uważam, że jest to idealne zamknięcie tego tomu. Ślub tuż za rogiem, a historia przypomniała nam nie tylko o tym, ale także jaką wagę ma owo wydarzenie. Wszakże, powtórzę, GACEK SIĘ ŻENI!

Kliknij >TUTAJ< i kup komiks w sklepie internetowym Egmont.pl

W poprzednich wydaniach zbiorczych bardzo chwaliłem sobie szatę graficzną, ale to właśnie ten tom wypada obecnie najlepiej. Ilustracje są śliczne, pełne szczegółów i palety barw, która dobierana jest odpowiednio do panującej sytuacji. W pierwszej części pełno jest zimniejszych kolorów, gdyż chodzi przecież o zabójstwo. Następnie aż huczy ogniem, gdy Bruce i Diana walczą z kolejnymi to hordami potworów w innym wymiarze. W części z Ivy spodziewajcie się wręcz nadmiaru saturacji kolorów. Kadry są świetne, a strony przekłada się z taką lekkością, iż wydawałoby się, że oglądamy jakąś animację. Jestem zachwycony!

Odnosząc się do pytania zadanego w pierwszym akapicie: Tak! Tom King dalej trzyma poziom, który narzucił ostatnimi dwoma tomami. Autor wręcz bawi się postacią Mrocznego Rycerza, eksplorując jego charakter na różne sposoby, przez co cały czas jest dość ciekawie. Największym minusem obecnego wydania jest trzecia historia, czyli ta poświęcona Ivy, jednak dalej zdecydowanie warto sięgnąć po ten tom. „Narzeczona czy włamywaczka” to nie tylko ciekawe opowieści, ale i przepiękna szata graficzna. Czy „Ślub” okaże się kolejnym hitem? Tego dowiemy się już za parę tygodni.

Tytuł oryginalny: Batman Vol. 6: Bride or Burglar
Scenariusz: Tom King
Rysunki: Mikel Janin, Joëlle Jones
Tłumaczenie: Tomasz Sidorkiewicz
Wydawca: Egmont 2019
Liczba stron: 156

Artykuł Narzeczona czy włamywaczka? Recenzja 6. Tomu Batmana pochodzi z serwisu FLARROW.pl.

Na początek pragniemy podziękować wydawnictwu Egmont za podesłanie nam komiksu do recenzji i zachęcamy do wspierania polskiego rynku komiksowego poprzez kupowanie na ich stronie, Egmont.pl!

„Ty bełkoczący dziwolągu! Rzucam na Ciebie zaklęcie dzięki któremyu wszyscy będą mogli zrozumieć twoją paplaninę”

Suicide Squad spod pióra Roba Williamsa posiada swoje wzloty i upadki, jednakże częściej trzyma stabilny poziom. Nie jest to wymagająca lektura, fabuła nie należy do zbytnio skomplikowanych, ale za to pełno tu akcji, czy scen walk, co wystarczy, aby cieszyć się jego komiksami. Mogłoby się wręcz wydawać, iż historie przedstawione w poprzednich tomach są w pewien sposób identyczne. Czy coś się zmieniło w „Zabij swoich bliskich”? Z jednej strony tak, z drugiej… nie do końca.

„ZAGŁĄDA! WRZASKI!! PŁONĄCE CIAŁA!! ŚMIERTELNE, ZNIEKSZTAŁCONE WORKI PEŁNE ROPY BŁĄGAJĄCE O LITOŚĆ!”

Tym razem czeka nas nieco plot-twistów, zdrad wśród członków zespołu, o wiele większej brutalności, a także kilku gości. Całość przedstawia nam jedną dłuższą historię, gdzie jak wspomniałem we wstępie, Amanda Waller zostaje  porwana przez „Naród” , a jej ciało przejmuje Gulag. Cała historia rozkręca się w momencie, gdy nasza Pani Dyktator wysyła legion, aby ten sprowadził…Batmana i Killer Frost! W ramach przypomnienia, Caitlin zostaje zwerbowana przez Bruce’a do Justice League of America i zaczęła służyć dobrej sprawie. Ich spotkanie z oddziałem-X świetnie kontrastuje to, jak skuteczne są metody Mrocznego Rycerza, a jak Waller (z oczywistą przewagą dla tego pierwszego). Sporo też tutaj „dowodzącej” Harley, która po utracie Ricka Flaga przeszła diametralną zmianę, a jej intelekt pozwolił uratować całą drużynę przed pewną śmiercią. Bardzo miło także było ją ujrzeć współpracująca z pewnym jegomościem, kto by pomyślał, że do tego dojdzie?

Ogólnie wydaje się, że poza Amandą, to postać Quinn otrzymała w tym tomie najwięcej uwagi. To właśnie ona drogą dedukcji odkryła zdrajcę, wcześniej uratowała towarzyszy, potem pomogła w wyswobodzeniu Amandy, a także ‘nowych członków „legionu”, chociaż ta ostatnia rzecz była dość szokująca i bardzo brutalna.  Cała ta historia pokazała nam, że Harley świetnie spisuje się w roli lidera, a jak na ironię, okazuje się, że Amanda wybrała ją z innego powodu…

„Jakże słodka to, brocząca czarną posoką agonia – nareszcie wyzwolić się z żałosnej moralności śmiertelniczki!”

Dalej te głosy…słyszycie je? To nikt inny, lecz Enchantress! Chociaż miała kilka swoich momentów i to głównie na początku tomu, to zdecydowanie było jej za mało! Jej nieprzewidywalność i strasznie brutalne podejście do tematu świetnie wpasowuje się w klimat całości. Takimi samolotami, jak tymi przez nią dostarczanymi, to ja mogę latać!

Wracając do samej fabuły, to wydaje mi się, że mimo iż tym razem mieliśmy o wiele ciekawiej napisaną historię, tak jej schemat dalej pozostaje taki sam: ktoś z naszych jest opętany, dzieje się źle, trzeba powstrzymać, oj przepraszam, nie byłam/em sobą. Czy to do końca coś złego? Skądże, chociaż nie wydaje mi się, że rozsądnie byłoby czytać wszystkie 5 tomów z rządu.

Kliknij >TUTAJ< i kup komiks w sklepie internetowym Egmont.pl

Zresztą tak jak wspomniałem na samym początku, Suicide Squad to lekka lektura, raczej na odprężenie się, bo to naprawdę kawał dobrego czytadła, a na dodatek niebrzydkiego, chociaż tym razem było pod tym względem bardzo nierówno, głównie dlatego, że za ilustracje odpowiadała aż czwórka ludzi! Najłatwiej wychwycić styl Juana Ferreyra, który swoją Harley wzoruje na Margot Robbie. Tak, czy inaczej rysunki nie są złe, bo artyści odwalili kawał dobrej roboty. Tu chodzi o różnorodność stylów, przez co oko może nieco wam się zmęczyć.

Podsumowując: Piąty tom Suicide Squad to po prostu kolejna dobra pozycja dla wszystkich, którzy potrzebują czegoś odmóżdżającego i lekkiego. Nie jest to lektura najwyższych lotów, jednak mnogość akcji oraz wyjątkowo nieco inaczej, ciekawiej poprowadzony wątek, czynią „Zabij swoich bliskich” pozycją wartą zakupu.

W ramach przypomnienia TUTAJ recenzja poprzedniej historii Legionu, którą oceniłem dość podobnie.

Tytuł oryginalny: Suicide Squad Vol. 5: Kill your darlings
Scenariusz: Rob Williams
Rysunki:Juan Ferreyra, Gus Vazquez, Agustin Padilla, Giuseppe Cafaro
Tłumaczenie: Tomasz Sidorkiewicz
Wydawca: Egmont 2019
Liczba stron: 120

Artykuł Zabij swoich bliskich! Recenzja 5 tomu „Suicide Squad”! pochodzi z serwisu FLARROW.pl.

Na początek pragniemy podziękować wydawnictwu Egmont za podesłanie nam komiksu do recenzji i zachęcamy do wspierania polskiego rynku komiksowego poprzez kupowanie na ich stronie, Egmont.pl!

Rebirthowy run Ligi Sprawiedliwości nie cieszy się zbyt wielkim uznaniem wśród fanów i szczerze, to w ogóle mnie to nie dziwi. Bryan Hitch to człowiek, który widać, że na pewno poczuł klimat Justice League, miał ciekawe pomysły (chociaż nie zawsze trafne), a  historie, które opowiadał, wcale nie były takie najgorsze, jednakże całości towarzyszył wielki chaos, niewykorzystany potencjał niektórych wątków aż boli, a poziom rysunków w poszczególnych tomach bywał bardzo nierówny. Mimo wszystko poprzedni tom (którego recenzję możecie przeczytać TUTAJ) dawał nadzieję na lepszą przyszłość. Czy faktycznie jest lepiej?

Jak się okazuje, Dziedzictwo, bo taki tytuł nosi ten najnowszy zeszyt zbiorczy, jest ostatnim, który wychodzi spod pióra Hitcha. Czy scenarzysta godnie zakończył swoją przygodę z tą legendarna grupą superbohaterów?

Już na samym początku chciałbym zaznaczyć, że na pewno jest to najlepszy tom ze wszystkich dostępnych. Dlaczego? Otóż tym razem otrzymujemy wyłącznie jedną, rozbudowaną historię, napisaną tylko przez Hitcha, a całość zilustrowana jest wyłącznie przez Fernando Pasarina, także wszystko jest tym razem spójne, bardziej wyrównanie. To na pewno wielki plus.

Jeżeli chodzi o samą fabułę, to tak jak wspomniałem na samym wstępie, czeka nas przygoda związana z podróżami w czasie, gdyż okazuje się, że przyszłość (dokładniej 22 lata od wydarzeń z poprzedniego tomu), to jedno wielkie pustkowie, rządzone przez tzw. Monarchinię. Co z członkami Ligi? Wszyscy nie żyją. No prawie wszyscy, bo jednego z nich spotkał dużo gorszy los… Jeżeli uważacie, że Jason Momoa w roli Aquamana to badass, to polecam wam tę historię. Niczego wam nie zdradzam, bo po co psuć wam frajdę

Jednymi z ostatnich ocalałych na ziemi okazują się dzieci naszych superbohaterów, którzy postanawiają wyruszyć na wycieczkę do przeszłości, aby zapobiec wszystkim tym tragicznym wydarzeniom, które dotknęły cały świat. Oj dzieciaki, widać, że wyczyny Barry’ego były za mało przekonujące, aby wybić wam ten pomysł z głowy. Nie uczyli was, że z osią czasu się nie igra?

Mimo, że nasi młodociani bohaterzy o dziwo zostali dość ciepło przyjęci przez młodsze wersje swoich rodziców, którzy jednak odczuwali pewien dyskomfort. W szczególności dwójka z nich, a dokładniej wyżej wymieniony Flash oraz Diana. O ile w tym pierwszym przypadku powód jest dość błahy (Co by się stało jakby Iris się dowiedziała…), tak Wonder Woman ma nieco większy kłopot. Zdradzę tylko tyle, że nie ma najlepszych relacji ze swoim dzieckiem.

Cała historia przebiega bardzo sprawnie, a nowe postaci są ciekawe, z wielkim potencjałem na wykorzystanie ich w przyszłości. W szczególności bardzo chętnie przeczytałbym jakąś historię z Jasonem i Jennifer, młodych lanternów, którzy naturalnie posiadają moc władania każdym rodzajem emocjonalnego spektrum (cool!). Mógłbym się przyczepić, że zabrakło mi dłuższej, bardziej konkretnej walki, bo w większość stanowiły krótkie, szybkie starcia. Jestem także ciekaw konsekwencji płynących ze zmian w osi czasu, gdyż ostatecznie całość wyglądała tak, jakby nic się nie stało. Liczę tylko, że kiedyś się tego dowiemy.

Najbardziej zawodzi sama końcówka, gdyż zachodzi tu sytuacja podobna do tej z poprzedniego tomu, a dokładniej historii „Tysiące drobiazgów”, gdzie całość wypadała bardzo w porządku, jednak zakończenie wydawało się jakby „wymuszone” tj. spokojnie dałoby radę rozpisać to na jeszcze jeden dodatkowy zeszyt. Tego samego uczucia doznałem przy lekturze Dziedzictwa. Mimo, że sam scenariusz nie należy zbytnio do najoryginalniejszych, to opowiadana historia naprawdę wciąga i zachęca czytelnika do wertowania kolejnych to kart komiksu. Takie spłycenie końcówki pozostawia więc pewien niedosyt.

W ostatecznym rozrachunku trzeba przyznać, że Bryan Hitch odchodzi z godnością. Miał facet potencjał i kto wie, czy jakby pisał dalej, to nie otrzymalibyśmy czegoś epickiego! W końcu Williamsonowi pisanie Flasha zaczęło wychodzić dopiero w okolicach 50 numeru, z tym zastrzeżeniem, że nikt się tego nie spodziewał, a Bryan od trzeciego tomu przejawiał na to potencjał.

Jeżeli lubicie Ligę Sprawiedliwości, jesteście ciekaw nowych postaci, które mogą mieć znaczenie w przyszłości, to szczerze zachęcam do sięgnięcia po Dziedzictwo, w szczególności, że znajomość poprzednich tomów nie jest do końca wymagana. Także jak naszłaby was kiedykolwiek chęć na lekturę, to spokojnie możecie sięgnąć po tę historię.

Ciężko byłoby mi nie pochwalić rysunków Pasarina, bo ten bardzo się postarał. Jego śliczne, bogate w szczegóły rysunki bardzo cieszą oko. Zdecydowanie widać skok jakości w stosunku do poprzednich tomów, w szczególności, że tak jak wspominałem na początku, za wszystko odpowiada jeden człowiek.

Mimo niesatysfakcjonującego zakończenia, to jestem bardzo zadowolony po lekturze całości. Nie jest to na pewno historia, o której będzie się mówiło przez lata, nie jest to nic rewolucyjnego, oj nie. Jednak Bryan pod sam koniec swojej przygody z Justice League pozostawił w uniwersum coś z wielkim potencjałem na przyszłość, czyli ciekawych bohaterów, którzy z łatwością zdobyli moją sympatię i zapewne nie tylko moją. Oby któryś ze scenarzystów DC jakkolwiek ich kiedyś jeszcze wykorzystał! Teraz tylko pytanie, czy Egmont zdecyduje się na wydanie kontynuacji przygód Ligi sprawiedliwości.

Tytuł oryginalny: Justice League vol. 5 Legacy
Scenariusz: Bryan Hitch
Rysunki: Fernando Pasarin
Tłumaczenie: Tomasz Sidorkiewicz
Wydawca: Egmont 2019
Liczba stron: 132

Kliknij >TUTAJ< i kup komiks w sklepie internetowym Egmont.pl

Artykuł Dziedzictwo! recenzja 5 tomu Ligi Sprawiedliwości. pochodzi z serwisu FLARROW.pl.