Na początek pragniemy podziękować wydawnictwu Egmont za podesłanie nam komiksu do recenzji i zachęcamy do wspierania polskiego rynku komiksowego poprzez kupowanie na ich stronie, Egmont.pl!

Poprzedni tom zakończył się wyruszeniem Green Arrowa w podróż do innych miejsc działań Dantego i jego organizacji. Obecny natomiast rozpoczyna się od wizyty głównego bohatera na pierwszej ze „stacji” jego podróży, a więc zachowana jest ciągłość wydarzeń, co bardzo cenię.

Jak łatwo się domyślić, fabuła skupiona jest wokół wcześniej wspomnianej podróży Olivera, a każde odwiedzane przez niego miejsce ma „swojego” bohatera. Gotham z Batmanem, Metropolis z Supermanem oraz kilka innych miast, które pojedynczy członkowie Ligi Sprawiedliwości mogą uznawać za swój dom. Zbieżność interesów Green Arrowa z innymi postaciami doprowadza do powstawania tymczasowych duetów, które rządzą się własnymi prawami, jak i konfliktami – gdyż nie każdy z bohaterów ufa Szmaragdowemu Łucznikowi, co wynika z wydarzeń mających miejsce w tomie czwartym.

Jeżeli ktoś jest fanem kobiecych, niezależnych postaci to… dobra wiadomość! Sporo miejsca w komiksie otrzymał duet Black Canary – Red Arrow (Emiko), które dbają o to, by w Star City wszystko funkcjonowało, jak należy, pomimo wszechobecnych łap Dziewiątego Kręgu. No i oczywiście to właśnie one muszą dopilnować, aby Oliver miał dokąd wrócić, przecież każdy dzień zbliża go do rozprawy sądowej, gdzie ważyć się będą jego dalsze losy, zarzut morderstwa to nie byle co! O tym, skąd się to oskarżenie wzięło, możecie przeczytać w „Powstanie Star City”, które recenzowałem dla was przed paroma miesiącami,

Wydarzenia w sądzie zaprezentowane lepiej niż to miało w kochanym, serialowym „Flashu”, acz do pewnych drobiazgów mógłbym się przyczepić – przecież nawet ślepy by się zorientował, że ten Oliver Queen to nie zwykły paniczyk, po tym, jakie wsparcie on otrzymał.

Są też pewne powroty starych znajomych, acz o nich nic więcej nie powiem – no bo bez przesady, nie zdradzę wam każdego bohatera, który się tu przejawia.

Za scenariusz odpowiada Benjamin Percy, który, jak też wspominałem przy wcześniejszej recenzji, świetnie się spisał. Odpowiednia ilość akcji, poprowadzenie większości wątków w sposób należyty, chociaż niekoniecznie zaskakujący – głupota (lub naiwność) niektórych bohaterów mogła momentami zaboleć, ale nie było to nic, co miałoby zaważyć na ocenie całości… Pomijając to, jak pociągnięto dalej wątek postaci, której pojawienie się wieńczyło poprzedni tom, cholera Panie Percy, to dało się zrobić lepiej.

Patrząc na stronę artystyczną – jest po prostu pięknie. Doskonale dobrana kolorystyka, nawet na kadrach gdzie postaci jest multum. Wszystko zagrało, to też wiele wypisywać tu nie będę – Bombel mówił, że to piękna rysunkowo seria i tak też jest. Co najważniejsze – cały czas trzymany jest stabilny poziom, żadna z osób odpowiedzialnych za rysunki nie odstaje w żaden sposób poziomem od pozostałych, acz imiennie wymienię tylko jedną osobę – Otto Schmidt, bardzo podoba mi się jego okładka. Niewiele się na niej dzieje, stoi w olbrzymim kontraście względem poprzedniego tomu, ale jest po prostu świetna, a zarazem spoileruje wizytę jednego z bohaterów (niewymienionego w tekście).

Polecam każdemu, a zwłaszcza fanom Green Arrow (także serialowego, choćby po to, by zobaczyć jak wygląda komiksowy Dziewiąty Krąg) oraz tym, którzy uwielbiają Ligę Sprawiedliwości – bo sporo jej członków się przewija przez karty tego komiksu.

Artykuł [Recenzja]: „Konstelacja Strachu” – Ostatni tom przygód rebirthowego Green Arrow! pochodzi z serwisu FLARROW.pl.

Opis:

Po tym, jak Dziewiąty Krąg dostarcza poważnej porażki Team Arrow, Diggle (David Ramsey) niechętnie zwraca się o pomoc do Generała Agencji Wywiadowczej Departamentu Obrony, pomimo nierozwiązanego sporu z ich przeszłości. W międzyczasie Oliver (Stephen Amell) odkrywa informację, która jego zdaniem nastawi Emiko (Sea Shimooka) przeciwko Dziewiątemu Kręgowi. Alena (Kacey Rohl) zwraca się do Felicity (Emily Bett Rickards) z interesującą propozycją.

W odcinku wystąpi Ernie Hudson, znany m.in. z roli Winstona Zeddemore’a w Pogromcach Duchów!

Artykuł [Zapowiedź]: Arrow 7×19 „Spartan” pochodzi z serwisu FLARROW.pl.

Artykuł zawiera spoilery dotyczące 7×17 odcinka Arrowa pod tytułem Inheritance!!

Najnowszy odcinek wyjawia nam jednak, kto naprawdę kieruje tą grupą terrorystyczną. Okazało się, że Emiko została wytrenowana przez Dantego do takiego poziomu, że to ona stanęła na czele organizacji.

Krąg był zaangażowany w fabułę sezonu od samego początku, jednak dopiero teraz dane nam było usłyszeć ich nazwę. Dziewiąty Krąg przeszkodził Argus w dochodzeniu w sprawie korupcji w Pentagonie i Departamencie Obrony. Była ona sponsorem Ricardo Diaza. To dzięki tym terrorystom udało mu się przejąć Star City oraz zatrudnić Longbow Hunters.

Oliver odkrył, że jego siostra jest członkinią Kręgu. Stwierdził, że z nią porozmawia na ten temat, żeby wszystko z nią wyjaśnić. Emiko przyznała się do bycia częścią tej organizacji, ale zapomniała napomknąć bratu, że jest obecnie przy władzy. Oszukała go również, wmawiając mu, że jest zmuszana do współpracy z tymi bandytami. Oli, zaślepiony miłością do siostry, postanawia wyciągnąć ją z tego bagna. Jednak wszystko się sypie i… [Chyba nie chcecie, abym zaspoilerował Wam cały odcinek?].

Ostatnie sceny zdają się potwierdzać teorię, że to właśnie Dziewiąty Krąg stoi za zniszczeniem Star City, którego ruiny widzimy w futurospekcjach. W tej scenie Dante wyjaśnia Emiko, że pozostali z organizacji tracą powoli do niej zaufanie, na co ona reaguje wzruszeniem ramionami i uświadamia go o projekcie Felicity, czyli o tak zwanym Łuczniku. Opisuje mu również wszystkie jego umiejętności oraz to, jak może im się przydać.

W ostatniej scenie widzimy Emiko palącą plan Gambitu (statek rodziny Queenów). Czyżby to właśnie młoda córka Roberta stała za jego śmiercią?

Artykuł Kto lub co jest złoczyńcą siódmego sezonu „Arrow”?! pochodzi z serwisu FLARROW.pl.

Jak do tej pory z serialu wiemy tyle, że Emiko Queen to córka Roberta Queena i siostra Olivera Queena, jednak nie znamy jej matki. Fanów komiksów to mogło trochę zdziwić, gdyż tożsamość jej matki tam jest doskonale znana.

Emiko Queen po raz pierwszy pojawiła się w komiksie Green Arrow (tom 5. #18) autorstwa Jeffa Lemire’a i Andrei Sorrentino, który wydany został w 2013 roku. Emiko była przyszywaną siostrą Olivera, a także córką Roberta Queena i Shado. Jako dziecko zostaje porwana przez Komodo/ Simona Lacroixa, który wychował ją w przekonaniu, że jest jej ojcem. W końcu krzyżuje swoją ścieżkę z Oliverem i staje u jego boku.

Młoda Queen w końcu poznaje prawdę i zabija swojego przybranego ojca. Zamieszkuje z Oliverem w Seattle i na jakiś czas przyjmuje miano Red Arrowa. Dzieje się tak w momencie, kiedy Oliver zostaje zaatakowany przez Longbow Hunters.

W serii komiksów pod szyldem „DC Odrodzenie” Emiko pojawia się ponownie. Dalej zamieszkuje z Oliverem w Seattle, uczy się w liceum i pomaga bratu w łapaniu przestępców. Dalej przybiera czerwony strój, a więc przyjmuje ksywkę Red Arrow. W pewnym momencie zaczyna współpracować ze swoją matką, która jest lojalna organizacji zwanej Dziewiątym Kręgiem. W taki sposób, wraz z Shado, pokonują Olivera i zostawiają jego ciało na środku oceanu. Kłócąc się z matką odkrywa, że cały czas jest wierna bratu.

Później mamy tylko współpracę z Green Arrowem oraz Black Canary. Emiko zakłada strój Roya Harpera, aby pomagać uciemiężonym. Dalej działa jako Red Arrow. Jej historia dobrnęła do momentu, aż dołączyła do Młodych Tytanów.

Według fanów historia Emiko z komiksów jest inspiracją dla Thei Queen, co sprawia, że ta postać jest jeszcze bardziej interesująca. Według showrunnera Arrowa, Beth Schwartz, historia Emiko Queen z serialu będzie miała własną drogę i rozwój.

Nowe odcinki Arrowa w każdy wtorek (czasu polskiego).

Artykuł [Arrow]: Kim jest Emiko Queen? pochodzi z serwisu FLARROW.pl.

Na początek pragniemy podziękować wydawnictwu Egmont za podesłanie nam komiksu do recenzji i zachęcamy do wspierania polskiego rynku komiksowego poprzez kupowanie na ich stronie, Egmont.pl! 

“Powstanie Star City” przedstawia zdecydowanie bardziej intrygującą genezę nazwy tego miasta, niż można było to zobaczyć w serialu “Arrow”. Oczywiście, zapewne wiadome wam jest, że w wielu rzeczach serial wymija się ze swoim pierwowzorem, także odniesienie do aktorskiego wydania jest niemalże nieuniknione, bo przecież to takie wygodne i obrazowe.

Choć nie będę zdradzał wam jak to się stało, w końcu po ten komiks naprawdę warto sięgnąć! 

Dlaczego? Na początku weźmy pod ostrzał bohaterów, których dane nam jest ujrzeć w komiksie. Wraca Roy Harper znany również jako Arsenal, czyli 'Robin’ Olivera! Mamy Black Canary, która jest… No cóż, po prostu Black Canary, powrót tej postaci zdecydowanie pozytywnie wpłynął na komiks. Gdyby tylko w serialu odwzorowano jej strój jeden do jednego, to pewnie nie tylko fani klimatów superhero by wzięli się za oglądanie. Wiecie o czym mówię Oczywiście jest też sam Oliver Queen,  bogacz, chociaż obecnie już tak jakby nie do końca, a także superbohater z dowódczymi zapędami. Warto również wspomnieć, że prawdopodobnie (na co wskazuje najnowszy odcinek “Arrow”) fałszywym Green Arrow jest Emiko Queen, to też komiks staje się świetnym sposobem przybliżenia sobie nowej bohaterki.

Jednak o czym tak właściwie jest czwarty tom? Poznajemy początki Roya Harpera jako Arsenala, jak i jego życie przed poznaniem Olivera, a cała historia nie jest wrzucona od tak, co by zapchać tom. Ma to znaczenie w późniejszej części opowieści, pozwala czytelnikowi lepiej zrozumieć relację, czasem napiętą, między oboma bohaterami. No i oczywiście, zdecydowanie różni się to od tego co mogliśmy ujrzeć w serialu i pseudonim “Arsenal” nabiera znacznie więcej sensu. 

Dodatkowo pojawia się też grupa złoczyńców wezwana przez Dziewiąty Krąg, aby pozbyć się Green Arrowa raz na zawsze. Czwórka, tak właściwie składająca się z trzech osób o jakimkolwiek bojowym potencjale, a czwartym koniem (czy też jeźdźcem) jest Broderick, czyli prezes Queen Industries, niegdyś przyjaciel Olivera. Kim więc jest pozostała trójka? Daniel Brickwell, który w the CW się pojawił. Tak! Jest to Brick, którego dużo było w scenach więziennych, i nie. Danny w komiksach nie jest takim zwykłym kryminalistą. Druga postać również pojawiła się w serialu, a był to Edward Fyers, który pojawiał się we flashbackach w pierwszym sezonie serialu, jako jeden z jednostki najemników znajdującej się na Lian Yu. Więc kto jest ostatni? Cheshire, płatny zabójca (a właściwie zabójczyni) wykorzystująca w walce złote pazury, nierzadko nasączone trucizną. Nawet śmiałbym powiedzieć, że dla zobaczenia ich walki z Green Arrow jest warto sięgnąć po ten komiks. 

Obecna jest też spora ilość mistycyzmu, który świetnie wpasowany był w wydarzenia tej serii, od tomu pierwszego po tom czwarty wskazująca wielkość rodziny Queenów jak i znaczenia Seattle. Doskonale pasujące do “Star City” i złoczyńców zwanych Dziewiątym Kręgiem. 

Nie brakuje też zwrotów akcji czy po prostu zaskakujących scen, które sprawiają, że aż chce się wrzucić mem z futuramy i podpisem “Take my money” byle tylko dostać następny tom szybciej niż ustawa przewiduje. 

Za scenariusz odpowiedzialny jest Benjamin Percy, który również maczał palce w “Nastoletnich Tytanach” i zrobił świetną robotę. Co prawda są momenty, gdzie można się przyczepić do pewnych rzeczy, które miały miejsce na kartach komiksu, ale… Kto wie co się zadzieje w następnych tomach i czy nie wyjaśni to tego, czego teraz mógłbym się przyczepić? Tak, piszę o Tobie Henry. 

Rysunki natomiast są robotą aż czterech autorów. Juana Ferreyry, Eleonory Carlini, Mirka Andolfo i Otto Schmidta. Jak w poprzedniej recenzji pisałem, że zmiana rysownika jest praktycznie niezauważalna, tak tutaj nie trzeba się szczególnie przyglądać by zobaczyć różnice. Poziom rysunków może wydawać się nierówny, ale nawet te “gorsze” kadry są po prostu… ładne. Przed jakimkolwiek napoczęciem tej serii doszły mnie słuchy, że to najpiękniejsza seria Odrodzenia i, nawet bez zapoznania się z większością Rebirtha, mogę się z tym zgodzić. Niektóre rysunki, zwłaszcza te przedstawiające samego Olivera lub w towarzystwie Black Canary są naprawdę piękne, aż chciałoby się wrzucić to na tapetę komputera by udawało czyjś piękny fanart. Nie wiem niestety kto jest autorem ilustracji na okładce, ale Dinah na niej jest po prostu przepiękna. 

Sam natomiast z czystym sumieniem mogę polecić zarówno fanom Green Arrow, jak i fanom Black Canary czy dobrego rysunku. Są nawet rozgrywki polityczne i medialne, romans jest oczywistością. Ot, każdy znajdzie coś dla siebie. No i wielbiciele cięższego klimatu, bez chwili wytchnienia dla głównych bohaterów… Zapraszam!

Artykuł „Powstanie Star City”. Recenzja czwartego tomu Green Arrow! pochodzi z serwisu FLARROW.pl.