Kilka dni temu przedstawiono listę paneli, które odbędą się na wyżej wymienionym wydarzeniu i wygląda na to, że na jednym z tych poświęconych HBO Max dowiemy się co nieco o czymś w związku z Zielonymi Latarniami.

Nie wiadomo jednak czy chodzi konkretnie o serial, gdyż warto przypomnieć, iż w produkcji jest także film reżyserii Geoffa Johnsa (którego komiksowa seria uważana jest za jedną z najlepszych!). Może to być także wiadomość związana z Ligą Sprawiedliwości Zacka Snydera, gdyż ostatnio krąży plotka, jakoby Ryan Reynold miałby pojawić się w tam w roli Hala Jordana.

Powodem tych wszystkich spekulacji jest poniższy tweet udostępniony przez DC, a skomentowany właśnie przez HBO Max. Całe szczęście, że nie musimy zbyt długo czekać na odpowiedź o co dokładnie może chodzić, gdyż event odbędzie się już 22 Sierpnia. Czekamy!

Cue me speculating wildly about what Green Lantern content we might see.

— HBO Max (@hbomax) August 14, 2020

Artykuł Co nieco o serialowej Zielonej Latarni na DC FanDome? pochodzi z serwisu FLARROW.pl.

W sieci od razu pojawiły się takie plotki dotyczące powrotu Ryana Reynoldsa do filmów DC Comics, co byłoby niesamowitą sprawą! Fanów tego Snyderowskiego wydania zadowoli nawet krótkie cameo Zielonej Latarni, a Warner Bros może mieć szansę na skuszenie Reynoldsa, ponieważ na tę chwilę aktor prawdopodobnie nie posiada żadnego podpisanego kontraktu z Disney, gdy przejęli prawa do Deadpoola od 20th Century Fox.

Epidemia koronawirusa również nie ułatwia Disneyowi planowanie kolejnych filmów, a w ciągu najbliższych trzech lat nie było mowy o premierze projektu z Deadpoolem. Jest tylko wielka cisza. Natomiast Warner Bros nie dość, że zamierza odnowić JL, to na dodatek od dwóch lat zapowiedział wielki projekt Green Lantern Corps, gdzie rola Hala Jordana nadal jest otwarta.

Zatem Reynolds nie musi długo się zastanawiać, a gdy otrzyma telefon od włodarzy WB to może od razu rozpocząć z nimi biznesową rozmowę, gdyż według wielu plotek prezydent Marvel Studios, Kevin Feige nie jest zbytnio zainteresowany postacią Deadpoola ze względu na jego dość specyficzny czarny humor. A sam twórca tej postaci, Rob Liefeld wypowiedział się w ostatnim wywiadzie, że Marvel na tę chwilę nie planuje nic wobec filmu Deadpool 3.

Chcielibyście zobaczyć powrót Reynoldsa do WB-DC w roli Hala Jordana?

Artykuł Ryan Reynolds wróci do roli Green Lanterna w Justice League: Snyder Cut?! pochodzi z serwisu FLARROW.pl.

W wywiadzie dla portalu Newsarama Geoff omówił długo wyczekiwany finał crossoveru uniwersów DC i Watchmen, a także ujawnił, że fani otrzymają wkrótce nowe informacje na temat nowych opowieści o Zielonych Latarniach, nie tylko na stronach komiksów. Zwrócił uwagę , jak wiele projektów ukończył w 2019 roku i że jest dumny ze swojej pracy i nie może się doczekać, aż wszyscy zobaczą efekty.

To naprawdę ekscytujące, że właśnie teraz skończyłem Doomsday Clock. Tworzę kolejne komiksy. Pokazaliśmy trailer [serialu] Stargirl. Niedługo premiera Wonder Woman 1984. Mam dużo nie-komiksowej pracy z Green Lantern, o czym wkrótce usłyszycie więcej. Mam dużo szczęścia, że pracuję nad postaciami, które robię z ludźmi, z którymi pracuję. Nie mogłem mieć więcej szczęścia i to był czasochłonny i pełen wyzwań rok, ale dobry.

Dwa duże projekty spod szyldu Green Lantern są w trakcie opracowywania: Green Lantern Corps, film rozgrywający się we wspólnym filmowym uniwersum DC, oraz seria Green Lantern dla HBO Max. Johns jest zaangażowany w oba projekty, a sam jest wszak odpowiedzialny za stworzenie na nowo komiksowego kanonu opowieści o Zielonej Latarni. Ciekawe, czy te informacje o których wspomniał, dotyczą jednego, czy obu projektów.

Film Green Lantern Corps jest obecnie na etapie projektu w Warner Brothers, z Geoffem Johnsem na pokładzie jako scenarzystą i producentem. Szczegółowe informacje na temat filmu Green Lantern Corps są trzymane pod kluczem, choć projekt będzie czerpał inspirację z pracy Geoffa Johnsa nad komiksem New 52 Green Lantern, w którym pojawią się zarówno Hal Jordan jak i John Stewart.

Ponadto Greg Berlanti pracuje nad serią Green Lantern dla HBO Max. Nie jest jasne, czy będzie ona połączona z Arrowverse, ale nie zastępuje planowanego filmu. Również w tę serię zaangażowany jest Geoff Johns.

Artykuł Geoff Johns ujawnia nowe szczegóły o „Zielonej Latarni” pochodzi z serwisu FLARROW.pl.

Na początku chcielibyśmy serdecznie podziękować wydawnictwu Egmont za użyczenie nam kopii komiksu do recenzji! Zachęcamy was do wspierania polskiego rynku i kupowania na Egmont.pl.

Muszę przyznać, że z uwagi na to jakim mistycznym wręcz zachwytem owiana była Najczarniejsza Noc, trochę bałem się za nią zabrać –  bynajmniej nie ze względu na rozmieszczone po całej okładce zzombifikowane wersje bohaterów i złoczyńców DC. W życiu nie trzymałem wcześniej w rękach komiksu o Zielonych Latarniach – jasne, coś tam kojarzyłem z kreskówek z dzieciństwa, coś tam z samego faktu obracania się po grupkach komiksowych, konwentach i prelekcjach, coś tam z tragicznego filmu z Ryanem Reynoldsem (który ponadto powstawał mniej więcej w okresie oryginalnego wydania tego komiksu, więc zarówno w przed- jak i w posłowiu czytamy o tym, jak to świetnie to wygląda na planie i jak genialny film o Latarniach zobaczymy niedługo w kinach. Cóż, wyszło jak wyszło.), ale praktycznie cały mythos postaci zarówno z licznych korpusów, jak i z samego uniwersum DC – a przewija ich się tu multum – był mi praktycznie obcy. Ale co zrobić, jak zaczynać, to z przytupem.

Co ciekawe Egmont zdecydował się od wydania trzeciej części czegoś uważanego za Zielono-latarniowską trylogię Johnsa, pomijając Green Lantern: Rebirth i Sinestro Corps War. To w tych dwóch historiach Johns wprowadził po raz pierwszy wszystkie pozostałe korpusy z emocjonalnego spektrum kolorów – Czerwone, Żółte, Pomarańczowe i Niebieskie Latarnie, Star Saphires i plemię Indygo,  a także podłożył podwaliny pod przepowiadaną od tysięcy lat Najczarniejszą Noc. Ten tom zaś już na początku wrzuca nas w atmosferę, która będzie panowała już do końca komiksu – oto ciemną nocą na cmentarzu Hal Jordan stoi nad grobem zmarłego Batmana, a po chwili dołącza do niego niedawno ożywiony (a przez to będący równie mocno w tyle z poprzednimi wydarzeniami z uniwersum DC co ja) Flash i dwójka znajomych zaczyna wspominać stare czasy i wszystkich, których ostatnio stracili – a oprócz Bruce’a Wayne’a byli to choćby Marsjanin Łowca, Aquaman, Elongated Man i jego żona, Sue Dibny czy połowa Firtestorma. Gdy bohaterowie opuszczają cmentarz, z cienia wyłania się ożywiony przez Czarny Pierścień Black Hand, stary wróg Hala Jordana i Latarni, i przy akompaniamencie makabrycznej przysięgi Czarnych Latarni wykopuje on czaszkę Batmana i zaczyna ją… lizać. Wtem widzimy jak przez kosmos niczym szarańcza przelatuje chmara Czarnych Pierścieni – tak zaczyna się Najczarniejsza Noc, koniec wszelkiego światła i początek wiecznej śmierci.

Jak sprawić, byśmy przejmowali się śmiercią w komiksach superbohaterskich, medium, które zwyczajnie z niej kpi? Nieważne, jakiego bohatera lubisz najbardziej, istnieje 99%-owa szansa, że umarł co najmniej raz – i że co najmniej raz w jakiś sposób się odrodził, czy to fingując własną śmierć, czy to przez magię, czy to podróż międzywymiarową lub w czasie, zderzenie uniwersów czy inny skomplikowany sposób. Sam Hal Jordan w momencie akcji Najczarniejszej Nocy nie tak dawno temu był martwy, to samo tyczy się Flasha czy Green Arrowa. Czy w takim wypadku czytelnik może w ogóle bać się komiksowej kostuchy? Cóż, jeśli zrobi się z niej gigantyczną, niezabijalną armię zombiaków rozsianych po całym wszechświecie i wyrywających żywym serca, by ładować nimi gigantyczną Latarnię napędzaną przez truchło Antymonitora, okazuje się, że można. Armia umarłych Johnsa wydaje się nie mieć słabości: nie tylko wykorzystuje fakt, że każdy jej żołnierz ma historię i emocjonalne powiązania z przeróżnymi żywymi bohaterami, toteż umarlaki co chwilę manipulują bohaterami, wypominają im fakt, że nie uratowali ukochanych przed śmiercią i wyciągają brudy z przeszłości, ale też gdy tylko uda im się kogoś zabić – a uwierzcie, udaje się często – z czaszki Batmana Black Hand od razu wyjmuje następne Czarne Pierścienie. Bohaterowie więc popadają w coraz większą desperację i gdy czytając co stronę widzimy, jak nasi ukochani bohaterowie dosłownie tracą serca, udziela się ona również nam. Gdy po raz pierwszy dowiadujemy się, do czego zdolni są ożywieńcy, kiedy to żywe trupy o twarzach Sue Dibny i jej męża, Elongated Mana atakują Hawkmana i Hawkgirl, przepełnia nas nie tylko strach przed powykręcanymi i wyschniętymi ciałami dawnych herosów, ale i smutek – bo w za chwilę w tragicznej scenie widzimy, że Czarne Latarnie nie będą miały żadnej litości dla dawnych przyjaciół. Śmierci i wzruszeń zatem będzie tu wiele (uwaga, dam tutaj mały spoiler: moment, gdy ginie Gen, ukochana Jasona, nowego Firestorma, który nie może nic na to poradzić, bo sam siedzi w ciele jednego z zombiaków i praktycznie własnymi rękami zabija własną narzeczoną, co niemiłosiernie ciągnie się przez kilka stron, nawet mną wzdrygnął, a wcześniej nie miałem nawet pojęcia o istnieniu tej dwójki kochanków), ponadto Johns nie szczędzi od makabry – krew się leje, kolejne postacie są przebijane, rozczłonkowywane i rozrywane, a krawędziowe teksty o nadchodzącej śmierci, która pochłonie wszystko i wszystkich, rzucane są z każdej możliwej strony.

I chociaż z początku ta horrorowa atmosfera świetnie mi pasowała, zwłaszcza, gdy skupialiśmy się praktycznie tylko na czterech postaciach – Halu Jordanie, Flashu, Merze i Atomie, komiks szybko przypomina nam, że mimo wszystko jest wielkim crossoverowym eventów, i w związku z tym zalicza każdy punkt z listy wad towarzyszących każdemu gigantycznemu wydarzeniu. Co chwilę więc pojawiają się nowe postacie, które zaraz albo znowu znikają, albo giną, a im dalej w las, tym bardziej przepełnienie bohaterami i umarlakami daje się we znaki. W ostatnich zeszytach Johns dał chyba rysownikowi Ivanowi Reissowi wyzwanie, by upchnąć jak najwięcej rozkładówek z jak największą ilością postaci, jak to tylko możliwe. I chociaż wychodzi mu to zaskakująco dobrze, to momentami oczopląsu można dostać w kolorowym chaosie Latarni we wszystkich kolorach tęczy, bohaterów, złoczyńców i zgniłoszarych zombiaków. Oprócz tego co rusz rzuca się w nas zwrotem akcji za zwrotem akcji, cliffhangerem za cliffhangerem, aż w końcu następuje ich przesyt i niektóre momenty nie zaskakują aż tak, jak powinny. Ponadto wręcz biją nas po oczach momenty, które mają ewidentnie służyć jako wielka tabliczka z napisem „Podoba się? No to kup tie-iny, bo tutaj się więcej nie dowiesz!”, przez co dochodzi do tak kuriozalnych rzeczy ja to, gdy Hal Jordan, teoretycznie główny bohater całości, znika na praktycznie dwa zeszyty, czy gdy Spectre zostaje zmieniony w Czarną Latarnię – czemu towarzyszy genialnie narysowana pionowa rozkładówka na dwie strony – deklaruje, że idzie po Hala Jordana, po czym… nigdy więcej go nie widzimy.

Z perspektywy całości są to jednak tylko niewielkie zgrzyty, bo jak na tak ambitny event, Najczarniejsza Noc wypada zaskakująco schludnie i ani na moment nie zwalnia tempa – bohaterowie co chwilę uciekają przed kolejnymi tabunami żywych trupów, zbierają pozostałych, reorganizują się, szukają sposobu na pokonanie armii umarlaków i przy tym starają się nie załamać przez spotykające ich na każdym zakręcie tragedie. W tle cały natomiast czas widzimy tajemnicze ładowanie procentów mocy Czarnej Latarni, co bardzo sprawnie buduje napięcie i gdy w końcu dochodzi ono do stu, to wiemy, że czeka nas porządna rozwałka – i tak właśnie się dzieje.  Do tego w ostatnich zeszytach praktycznie co chwilę mamy, czasami może i dość tanie, ale i tak epickie i bardzo satysfakcjonujące momenty, przy których aż krzyczeć się chce „hell yeah!”, a w końcu takie jest główne zadanie wielkich eventów – dawanie czytelnikowi prostej i skutecznej frajdy z oglądania gigantycznych bitew i patrzenia na swoich ukochanych herosów w akcji. Pochwalić tez trzeba tu odpowiedzialnego za rysunki Ivana Reissa, któremu chyba przy pracy nad Najczarniejszą Nocą musiały odpaść obie ręce – ilość szczegółów i postaci pojawiąjących się momentami na kartach komiksu przyprawia czasem o ból głowy, w jak najbardziej pozytywnym tego słowa znaczenia. Reiss świetnie oddaje przytłaczające bohaterów emocje – gdy Flash po raz pierwszy słyszy o wszystkich bliskich mu ludziach, którzy zginęli w trakcie, gdy on sam był uwięziony w Speed Force, widzimy wszystko, co czuje – ból, smutek, żal, wręcz rozpacz. Gdy pędzi co sił, by pomóc swoim przyjaciołom w walce, na jego twarzy maluje się mistrzowsko narysowany grymas zmęczenia i determinacji. Ponadto wszystkie projekty zarówno Czarnych Latarni, jak i paru innych kostiumów, które naszym bohaterom udaje się przywdziać na łamach komiksu są przemyślane i świetnie wykonane, a sama wizualna narracja jest spójna i klarowna, co pomaga nie zgubić się w wypchanej po brzegi historii. Ponadto kiedy nadchodzi szczególny moment, czy to cliffhanger na koniec zeszytu, czy to triumf jednej ze stron konfliktu życia ze śmiercią, dwustronowe pionowe rozkładówki Reissa, niezwykle bogate w szczegóły i przytłaczające swoją skalą spisują się idealnie. Warto też wspomnieć o dodatkach, które w swoim wydaniu dołożył Egmont – dla laików takich jak ja mamy krótkie wprowadzenie, na koniec  też możemy poczytać komentarze i przemyślenia twórców do każdego z ośmiu zeszytów, czeka na nas również galeria okładek, szkice koncepcyjne i, co ciekawe, scenariusze do usuniętych scen.

Chociaż Najczarniejsza Noc to żadne dzieło filozoficzne dywagujące na temat życia i śmierci, to ta pełna akcji, humoru i wzruszenia ciekawa wariacja na temat opowieści o apokalipsie zombie nie tylko niezwykle mi się podobała, ale i zachęciła do sięgnięcia po inne historie Johnsa o Latarniach. Jeśli w Polsce zostanie wydana kontynuacja tej opowieści, Brightest Day, a na razie się na to niestety nie zapowiada, z chęcią zobaczę, jaka boska kosmiczna siła tym razem utrudni życie Hala Jordana i reszty korpusu.

Artykuł (Najczarniejsza) Noc żywych trupów – recenzja komiksu! pochodzi z serwisu FLARROW.pl.

Produkcją zajmie się sam Greg Berlanti, człowiek odpowiedzialny za większość ostatnich seriali spod szyldu DC, poczynawszy od Arrowverse, po Titans i Doom Patrol kończąc. Na prezentacji wypowiedział się następująco:

„Mogę obiecać, że największym serialem spod szyldu DC będzie seria o Zielonej Latarni, jednak nie mogę obecnie zdradzić niczego więcej”.

Miejmy nadzieję, że nie skończy się tylko na obietnicach, chociaż Greg już nam udowodnił, iż przy odpowiednim budżecie potrafi stworzyć coś naprawdę widowiskowego, a jeżeli mają go nie oszczędzać przy show o Green Lanternie, to raczej nie mamy co martwić się o jakość tejże produkcji.

Warto także przypomnieć, iż powstaje film o Korpusie Zielonych Latarni, za który odpowiada sam Geoff Johns, jednakże od dłuższego czasu nie otrzymaliśmy na jego temat żadnych konkretów, poza tym, że projekt faktycznie powstaje i będzie czerpał mnóstwo inspiracji z serii New 52.

Trzymamy kciuki za te show, także z niecierpliwością będziemy wyczekiwać kolejnych informacji na jego temat! Premiera HBO Max planowana jest na Maj 2020, także wątpliwe, iż „Zielona Latarnia” pojawi się wraz z debiutem tejże platformy.

Artykuł Powstaje serial „Zielona Latarnia” na HBO Max! pochodzi z serwisu FLARROW.pl.

Aktor znany jest między innymi z seriali takich jak Supernatural i The Good Doctor. Zdarzyło mu się także wystapić w „Z Archiwum X”.

Kim właściwie jest Spectre?
Postać powstała w 1940 roku przez Jerry’ego Siegela i Bernarda Baily’ego w More Fun Comics. Jest on jednym z ucieleśnień DCowskiego boga, Presence’a i zajmuje się rolą kogoś w rodzaju sędziego. Ma niemal nieograniczone moce. Co ciekawe, Hal Jordan po wydarzeniu, w którym został opętany przez Parallaxa, został jednym z wcieleń Spectre’a i zabrał Green Arrowa do nieba.

Słyszeliście wcześniej o tej postaci? Cieszycie się z castingu? Dajcie znać!

Artykuł Spectre w Kryzysie na Nieskończonych Ziemiach! pochodzi z serwisu FLARROW.pl.

Według TVO z kanału YouTube Lords of the Long Box Greg Berlanti rozwija serię Green Lantern Corps, w której wystąpi  postać Kyle Rayner.

„Nie chcą umieszczać go na CW, ponieważ stacja ta nie byłaby w stanie ukazać dużej sprawiedliwośći”, powiedział TVO.

W oficjalnym ogłoszeniu o HBO Max Berlanti potwierdził, że tworzy oryginalne filmy i treści dla platformy strumieniowej.

Jeśli nie znacie kanału Lords of the Long Box, to autorzy twierdzą, że mają osoby powiązania z Warner Bros., DC, Disneyem i Marvelem, którzy mają szeroką wiedzę na temat tego co dzieje się w świecie superbohaterów i przekładają to na popularyzowanie komiksów, przez co ich cena wzrasta.

Na przykład w tym przypadku kanał zaleca, aby Kyle Rayner po raz pierwszy pojawił się w Green Lantern #48, mając nadzieję, że kiedy seria Green Lantern Corps zostanie ogłoszona i wydana na HBO Max, cena komiksu wzrośnie, przez co oczywiście mogą zarobić.

Mówi się, że Geoff Johns pracuje nad filmem Green Lantern Corps, ale od dłuższego czasu nic nowego o tym nie powiedziano.

Kanał wcześniej zalecał kupienie pierwszych wydań komiksów: She-Hulk, Moon Knight, Ms. Marvel i innych, a jak widzieliśmy na ostatnim D23 Expo, Marvel Studios ogłosiło te seriale na Disney Plus.

WIELKIE PLANY DLA GREEN LANTERN:

Jeśli chodzi o Hala Jordana, mówi się, że postać jest zajęta do celów filmowych (powiedziano na Comic-Con, że J.J. Abrams rozwija temat Green Lantern i Superman).

Jeśli chodzi o Johna Stewarta, powiedziano, że John Diggle z Arrow będzie pełnił tę rolę, ponieważ ojciec Diggle’a nazywał się Stewart, a także, że John Stewart pojawi się w nadchodzącym Kryzysie na Nieskończonych Ziemiach.

Artykuł Korpusy Zielonych Latarni w HBO MAX?! pochodzi z serwisu FLARROW.pl.

O kreacji zielonej latarni Ryana Reynoldsa wiele osób już zapomniało, a jeszcze więcej chce zapomnieć, ale na pewno nie jest to Robert Liefeld.

Liefeld na twitterze napisał zaskakującą wiadomość. Uważa on, że powrót Ryana do roli Zielonej Latarni spotkałby się z sukcesem! A on sam by z chęcią zobaczył go w tej kreacji jeszcze raz.

I swear to you, I would love to see Ryan return as Green Lantern. I think it would receive positive reactions. The end credits to Deadpool 2 notwithstanding. Could be massive, just sayin.

— robliefeld (@robertliefeld) December 26, 2018

Oczywiście nie wiadomo, czy Reynolds chciałby znów powrócić do tej roli. Co więcej, Warner Bros planuje film o zielonych latarniach zatytułowany  „Green Lantern Corps„.

Również co ciekawe, w filmie Hal Jordan odgrywałby raczej poboczną postać. A czy Waszym zdaniem Reynolds powróci jeszcze do tej roli?

Artykuł Twórca „Deadpoola” chce ponownie ujrzeć Ryana Reynoldsa w roli Zielonej Latarni pochodzi z serwisu FLARROW.pl.

Poprzedni tom przygód Hala Jordana i Korpusu Zielonych Latarni oceniłem bardzo pozytywnie,  wychwalając go zarówno pod względem fabularnym, jak i graficznym. W ramach przypomnienia, chodzi o tę recenzję:

W poszukiwaniu nadziei! Hal Jordan i Korpus Zielonych Latarni – Tom 3 

Czy te same emocje towarzyszyły mi przy lekturze najnowszego tomu? Poniekąd tak! Całość składa się z dwóch historii – tytułowego Rozłamu oraz Upadku Bogów. Pierwsza z nich przedstawia postępy we współpracy świeżego sojuszu zielonych z żółtymi. Jeszcze niedawni rywale dogadują się świetnie, korpusy działają doskonale, ale nic co dobre, nie może trwać wiecznie prawda?

Tutaj do gry wchodzą konsekwencje czynów Kyle’a Rayner’a, który w poprzednim tomie dowiedział się smutnej prawdy na temat wroga z którym korpusowi było wtedy walczyć.

Aby nie spoilerować, zdradzę, że była to osobista sprawa dotycząca byłej Białej Latarni oraz przywódcy żółtych – Soranik. Niestety prawda wyszła na jaw, co strasznie rozwścieczyło córkę Sinestro, a ‘wybryk’ jednego z zielonych (uwaga, będzie śledztwo!!!) wcale nie polepszył sytuacji, co doprowadziło do rozłamu sojuszu.

Kliknij >TUTAJ< i kup komiks w sklepie internetowym Egmont.pl

Nie trwało to zbyt długo prawda? Chociaż Venditti udowodnił już, że wie jak pisać Zielone Latarnie oraz, że świetnie rozumie poszczególne postaci, przedstawiając nam ciekawe historie, co z resztą zrobił ponownie, bo cały tom czyta się po prostu bardzo przyjemnie i czas zlatuje bardzo szybko, tak wydaje się, że wszystko nastąpiło zbyt nagle,  sojusz mógłby przetrwać jeszcze przynajmniej jeden tom, albo nawet kilka zeszytów. Sam powód furii Soranik także nie należy do zbyt przekonujących, aby miało się stać, to co się w tomie wydarzyło.

Na te same błędy cierpi druga zawarta opowieść, Upadek Bogów. Cała historia jest bardzo interesująca oraz ciekawa, w skrócie: Wielkie golemy stworzone z metalu Nth starają się unicestwić Potomków Yung Khana, a w tym przypadku chodzi o Oriona, Lightraya i Wszech-Ojca. Wróg okazuje się bardzo potężny, niestety, dość szybko znaleziono sposób na unicestwienie kreatur, co także pozostawia pewien niesmak, bo przecież spokojnie dałoby radę rozwinąć ten wątek. Jednak bardzo pozytywne wrażenie pozostawił po mnie moment rozmowy Hala z… Jego martwym ojcem! Chwyta za serducho.

Wizualnie ponownie jest świetnie, zarówno rysunki jak i kolory są śliczne, co z resztą możecie zobaczyć na zawartych w artykule zdjęciach. Ponownie jestem zachwycony jakością całego tomu i jestem pewien, że wy również będziecie.

Kliknij >TUTAJ< i kup komiks w sklepie internetowym Egmont.pl

Podsumowując: „Rozlam”, mimo powyżej wymienionych zgryzów, to dalej kawał bardzo wciągającego i pięknie zilustrowanego tomu oraz po prostu dobra kontynuacja rebirthowego runu przygód Hala Jordana. Wszak całość przeczytałem za jednym zamachem, a to chyba dobrze świadczy o tej pozycji. Osobiście seria ta jest jedną z moich ulubionych, jeżeli chodzi o Odrodzenie i z czystym sumieniem poleciłbym ją każdemu zainteresowanemu. W szczególności, że w Polsce dostępny jest ta „lepsza” seria o Zielonych

Tytuł oryginalny: Hal Jordan and the Green Lantern Corps Vol 4: Fracture
Scenariusz: Robert Venditti
Rysunki: Ethan Van Sciver, Rafa Sandoval, Jordi Tarragona
Tłumaczenie: Marek Starosta
Wydawca: Egmont 2018
Liczba stron: 180

Artykuł Rozłam! Recenzja 4 Tomu Hala Jordana i Korpusu Zielonych Latarni. pochodzi z serwisu FLARROW.pl.

Na samym początku pragniemy podziękować wydawnictwu Egmont za przesłanie nam komiksu do recenzji!

KLIKNIJ ABY KUPIĆ KOMIKS! 

Komiks został napisany przez Joshua Williamsona („Captain Midnight”) oraz narysowany przez Carmine Di Giandomenico („Vegas”) oraz Howarda Portera („JLA”).

Historia opowiada o Reverse Flashu, czyli Odwrotnym Flashu, jak nazywają go w polskiej wersji językowej. Barry wraz z Halem Jordanem, Green Lanternem, próbują pokonać pewnego złoczyńcę, a w tym samym czasie Iris i młodocianego Wally’ego odwiedza stary przyjaciel Allena, Eobard Thawne, który zabiera ich do przyszłości, ale jak to się finalnie potoczyło, to zachęcam, abyście dowiedzieli się na własną rękę!

Co do budowy fabuły, z jednej strony idzie ona szybko i bezproblemowo. Szczerze powiem, trudno się zanudzić, bo ciągle się coś dzieje. Zdecydowanie nie brakuje tutaj akcji, ale jednak z drugiej strony idzie czasem uświadczyć tych śmiesznych rozterek rodem z Arrowverse.

Oczywiście całym meritum tego tomu jest Reverse Flash, jego motywacje oraz historia. Na pewno nowi czytelnicy trochę mogli pogubić się w historii tej postaci, co nim kierowało i dlaczego mścił się na Barrym, bo przecież każdy słyszał historię o tym, jakimi to oni nie byli wrogami w XXV wieku, prawda?

Tutaj zostaje wyjaśniony powód tej walki i mimo tego, że uzasadnienie działań Eobarda mogło być trochę trywialne i po prostu głupie, to jednak idzie wyczuć w tym swoistego rodzaju tragizm, a cała historia potrafi wywołać w czytelniku uczucie współczucia, z resztą warto przekonać się o tym na własną rękę.

Warstwa graficzna… Ehh… Zdecydowanie najgorszy aspekt całości. Naprawdę, mimo że fabuła czwartego tomu to jest coś, co w pewien sposób rewolucjonizuje run Williamsona i przywraca serię na dobry tor, tak jak zwykle Porter i Di Giandomenico musieli popsuć coś, co jest głównym elementem rozpoznawczym komiksów, czyli same ilustracje. 

Przyznam szczerze, że nie mam już sił, aby komentować pracę tych panów, gdyż to dla mnie po prostu komedia. O ile Porter czasami potrafi sklecić coś nawet ładnego, tak ten drugi… szkoda słów. Na koniec dodam, że chociaż kolory są w porządku, nic wystrzałowego, jednak wszystko jest zrobione w tym przypadku porządnie. 

Podsumowując: Fabuła toczy się szybko, nie jest nudno, chociaż nie bez wad. Poza tym ładnie zostaje nam opowiedziana historia Reverse Flasha, w której w końcu poznajemy motyw jego działania. Czy warto sięgnąć po 4 tom? Po stokroć tak!

Jeśli nie podobały Wam się poprzednie tomy, to zdecydowanie warto, w szczególności jeśli chcielibyście nieco dowiedzieć się o arcywrogu Barry’ego! Jest to coś, co przełamuje złą passę Williamsona i być może jest szansą, aby zachęcić czytelników do powrotu do lektury tej serii, jeśli odepchnęły ich poprzednie tomy. Polecam zakup zwłaszcza, że można dostać ten tom za bardzo niską cenę na Egmont.pl i wesprzeć polski rynek komiksowy!

KLIKNIJ ABY KUPIĆ KOMIKS! 

Wydanie: 2018
Seria/cykl: DC Odrodzenie
Scenarzysta: Joshua Williamson
Ilustrator: Howard Porter, Carmine Di Giandomenico
Tłumacz: Tomasz Kłoszewski
Typ oprawy: miękka ze skrzydełkami
Data premiery: 21.11.2018

Artykuł Negatywne nastawienie? – recenzja Flash TOM 4. Ucieczka [RECENZJA] pochodzi z serwisu FLARROW.pl.