Ponieważ Olivia Wilde najwyraźniej ma wyreżyserować film Spider-Woman dla Sony, to wielu fanów zastanawiało się, kto mógłby wcielić się w rolę Jessici Drew. Aktorka z Gwiezdnych Wojen, Daisy Ridley niedawno powiedziała, że ta propozycja brzmi świetnie, co doprowadziło do stworzenia plotek dotyczących, że przyjęła tę rolę.

Gwiazda była ostatnio widziana w programie Chaos Walking u boku aktora wcielającego się w rolę Spider-Mana, Toma Hollanda, a wielu fanów wyraźnie chciałoby zobaczyć, jak Ridley współpracuje z Peterem Parkerem jako Spider-Woman.

Jak tylko pojawią się nowe informacje, które dostarczą więcej prawdy na ten temat to od razu Was poinformujemy!

Artykuł Daisy Ridley łączona z rolą Spider-Woman! Czy gwiazda Gwiezdnych Wojen zasili szeregi Marvela?! pochodzi z serwisu FLARROW.pl.

Historia rozpoczyna się od prywatnego spotkania wielkiego admirała Thrawna i Mrocznego Lorda z Imperatorem Palpatine’em. Okazuje się, że wszechmocny władca Imperium wyczuł niepokojące go zakłócenie w Mocy dochodzące z położonej na Zewnętrznych Rubieżach planecie Batuu. Na nieszczęście dwóch głównych jegomościów, kluczem do rozwiązania zagadki miała być… ich współpraca, zlecona przez samego Imperatora. Thrawn nawet próbował się w jakiś sposób wybronić z powierzanej mu misji, argumentując, iż gdzie indziej jego obecność miałaby być bardziej istotna, ale w starciu z potrzebą wielkiego władcy na nic się to zdało. W efekcie mężczyźni zostali odesłani na wspólną misję, w której to mieli zmierzyć się z przyszłością i przeszłością.

Dalej cała historia zatacza bardzo wiele kręgów, a wszystko opiera się na animozjach pomiędzy Chissem i Lordem Sithów. Ich relacja zmienia się na przestrzeni stronic, a czytelnik uzyskuje dodatkowy kontekst dzięki szczegółowemu opisaniu podobnej historii między tymi dwoma postaciami, tyle że dziejącej się w przeszłości, z udziałem Anakina Skywalkera. Do bardzo charakterystycznych momentów należą wielokrotnie wytykana Thrawnowi solenna przegrana z rebeliantami na Atollonie niczym sztylet wbijany między żebra Chissa przez zirytowanego Dartha Vadera oraz kilkukrotne, pewne siebie prośby niebieskoskórego obcego o zaufanie Lorda, w bardzo skomplikowanych chwilach. Tak naprawdę od dwójki profesjonalistów nieco rywalizujących ze sobą o autorytet, zostają przekształceni w całkiem sprawnie funkcjonujący razem zespół. Nawet początkowe niesnaski pomiędzy szturmowcami z Legionu Pierwszego dowodzonego przez Vadera a załogą „Chimaery” należącej do Thrawna przerodziły się we współpracę. Bohaterowie nie mieli innego wyboru, jeżeli chcieli odnieść sukces na powierzonej im przez Imperatora Palpatine’a misji. Był to bowiem ciężki kawałek chleba i efekt końcowy dowiódł, iż bez znakomitego umysłu taktycznego admirała Thrawna i sposobu funkcjonowania jego załogi, który z nimi wypracował oraz nadzwyczajnych zdolności Dartha Vadera, w tym pilotażowych, ale również umiejętności zarządzania swoimi ludźmi, nie udałoby im się odnaleźć niezidentyfikowanego zakłócenia w Mocy, a tym samym zniwelowania zagrożenia dla wszystkich.

Podobnie jak w poprzedniej części, autor mistrzowsko łączy ze sobą odległe wątki, tym razem osadzone w różnych miejscach na osi czasu uniwersum. Czytając te powiązania i zmiany akcji, pozostawiające mnie w wyczekiwaniu, odnosiłam wrażenie, że Timothy Zahn umiłował sobie po prostu styl pisania powieści labiryntem. Początkowo sądziłam, że z jednej tej książki można by było utworzyć dwie oddzielne, aczkolwiek im dalej wartka akcja popychała mnie swym nurtem ku końcowi, tym bardziej zauważałam, jak wydarzenia się przenikają, a przede wszystkim osobowości i decyzje bohaterów. Zaczęłam doceniać, jak płynnie przedstawione czytelnikowi sytuacje z okresu ówcześnie teraźniejszego oraz te osadzone w przeszłości prezentują niesamowitą historię, mianując swymi głównymi bohaterami Thrawna i Dartha Vadera… lub Anakina Skywalkera.

Książka „Thrawn. Sojusze” to mimo wszystko dość specyficzna pozycja. Specjalnie pominęłam tu bardziej szczegółowy opis drugiej części historii, opisującej losy niespodziewanej współpracy między Chissem a generałem Skywalkerem, ponieważ są to wydarzenia, o których nie usłyszeliśmy nigdzie wcześniej. Czyta się to z zainteresowaniem, a nawet z uśmiechem na ustach podczas niektórych rozmów Chissa z Vaderem. Sam Lord dostał w tej powieści nieco więcej życia niż mgły owianej tajemnicą jego niesamowitej potęgi i pochodzenia oraz nieprzyjemnej aparycji, z którymi można się spotkać w większości źródeł z jego udziałem. Osobiście intryguje mnie postać samego Thrawna, dlatego z chęcią śledziłam jego kolejne zawiłe decyzje taktyczne, które niezmiennie przynosiły zamierzony przez niego skutek.

Sam pomysł stworzenia sojuszu pomiędzy Chissem a Lordem Sithów jest wystarczająco… intrygujący, czy może nawet dziwny, aby sięgnąć po tę książkę i przekonać się samemu, jak udało im się nie zawieść swojego Mistrza i wodza. Serdecznie polecam każdemu, kogo interesują losy niebieskoskórego admirała lub pasjonuje się życiem sagowego Wybrańca, ale przede wszystkim tym, którzy lubią czytać historie pisane nieprzewidywalnie. Dla fana Star Wars to też bardzo dobry pomysł na prezent!

Artykuł Co łączy wielkiego admirała Thrawna i Dartha Vadera? – „Thrawn. Sojusze” [RECENZJA] pochodzi z serwisu FLARROW.pl.

Dla lepszego odbioru powieści, warto najpierw zapoznać się z serialem animowanym „Wojny Klonów”, w którym poznajemy głównych bohaterów „Mrocznego Ucznia”. Fabuła rozgrywa się właśnie w tym okresie czasu, podczas długiej i wyczerpującej wojny przeciwko Separatystom. Rada Jedi postanawia zakończyć działania na froncie w dość nieoczekiwany sposób… Zlecają jednemu z Mistrzów zamordowanie sprawcy całego zamieszania, a zarazem przywódcy Separatystów – Hrabiego Dooku. Zabójstwo z zimną krwią nie przystoi Jedi, jednak poziom desperacji osiągnął już szczyt. Komu zatem zlecono to jakże trudne zadanie?

Warto wspomnieć, że wiele książek z uniwersum Gwiezdnych Wojen oferuje sklep internetowy z książkami używanymi.

Quinlana Vosa poznajemy w jednym z odcinków „Wojen Klonów” – beztroski, arogancki i zdecydowanie zbyt wesoły Mistrz Jedi został dokładnie tak samo przedstawiony w powieści. To właśnie jemu Rada Jedi zleca zajęcie się Hrabią Dooku. Sytuację dodatkowo komplikuje fakt, że zabicie Mrocznego Lorda nie jest takie proste, dlatego Rada nalega, aby Vos sprzymierzył się z kimś, kto doskonale zna Hrabiego i z chęcią przyłoży rękę do jego śmierci… I tak właśnie rodzi się partnerstwo Quinlana Vosa z Asajj Ventress.

Fabuła skupia się na próbach zlikwidowania Dooku i uczuciu, które rodzi się między partnerami w zbrodni. Vos stopniowo musi zdobywać zaufanie Ventress – byłej uczennicy Dooku, boleśnie zdradzonej przez swego byłego Mistrza. Jej losy również przybliża serial „Wojny Klonów”, w którym Asajj pracuje dla Hrabiego i Separatystów. Po dwóch nieudanych próbach zabicia Dooku, Ventress zostaje łowczynią nagród z niezłą reputacją. Dopiero Quinlan namawia ją, aby spróbowała ponownie pozbyć się Hrabiego, tym razem z nim u boku… Niestety, zabójstwo z zimną krwią wymaga od Mistrza Jedi zakosztowania Ciemnej Strony, co odbije na nim swoje piętno.

Jak większość gwiezdnowojennych powieści z nowego kanonu, książka jest napisana lekkim i prostym językiem – idealnym dla osób, które dopiero zaczynają swoją przygodę ze spisaną historią galaktyki. Jest to idealna lektura dla osób, które szukają relaksu. Fabuła pozwala czytelnikowi na moment nieuwagi; łatwo za nią nadążyć, nawet w sytuacji kompletnego braku skupienia na lekturze. Dialogi postaci są błyskotliwe i idealnie oddają ich charaktery – opryskliwość Ventress i tak bardzo kontrastującą z nią wesołość i pewność siebie Quinlana. Niestety z przejrzystością fabuły łączy się również to, że miejscami staje się ona do bólu przewidywalna. Bardzo łatwo odgadnąć, jak potoczą się losy bohaterów.

Mimo to muszę przyznać, że „Mrocznego Ucznia” czyta się naprawdę bardzo przyjemnie. I to nie tylko ze względu na dużą i przejrzystą czcionkę! Przyjemna i lekka fabuła nie nudzi, przez pewien moment trzyma czytelnika w napięciu, w oczekiwaniu na rozwój wydarzeń. Warto jednak przed sięgnięciem po tę powieść zapoznać się z wcześniejszymi losami Quinlana Vosa i Asajj Ventress, przedstawionymi w serialu animowanym „Wojny Klonów” – znając historię bohaterów, czytanie sprawia o wiele większą przyjemność!

Po raz kolejny miałam możliwość zapoznać się z gwiezdnowojenną pozycją książkową dzięki dobroci Grupy Wydawniczej Foksal. Na ich stronie internetowej możecie znaleźć nie tylko „Mrocznego Ucznia” – oprócz powieści z uniwersum Gwiezdnych Wojen, znajduje się tam również sporo innych, ciekawych tytułów, które mogą was zainteresować!

„Mroczny Uczeń” autorstwa znanej pisarki bestsellerów, Christie Golden, jest dobrą książką dla osób, które zaczynają swoją przygodę z gwiezdnowojennymi książkami… I dla takich, które lubią wątki romantyczne, bo tego w „Mrocznym Uczniu” nie brakuje!

Artykuł Jedi pod przykrywką – recenzja książki „Mroczny Uczeń” autorstwa Christie Golden pochodzi z serwisu FLARROW.pl.

W 1991 powstała powieść o podtytule „Dziedzic Imperium”, który szybko stał się klasykiem wśród pisanych Star Warsów, a osobiście uważam, że jest to świetna pozycja dla wszystkich, którzy chcą zacząć obcować z książkami tego uniwersum, szczególnie że w trakcie lektury napotkamy wielu bohaterów, których kojarzymy z większych lub mniejszych ekranów.

Bardzo chcielibyśmy podziękować wydawnictwu Uroboros za dostarczenie książki do recenzji. Gorąco zachęcamy do zapoznania się z ich bogatą ofertą literatury.

Akcja książki autorstwa Timothy’ego Zahna ma miejsce pięć lat po wydarzeniach, które miały miejsce w „Powrocie Jedi”, czyli triumfie Sojuszu Rebeliantów. Darth Vader i imperator pokonani, Gwiazda Śmierci zniszczona, resztki sił nikczemników przepędzone, także wydawałoby się, że przez długi czas będzie spokój. Han Solo i Leia oficjalnie stali się małżeństwem i oczekują narodzin dziecka, a Luke stara się przywrócić chwałę zakonu Jedi. Niestety sielanka nie trwała zbyt długo.

Okazuje się, że gdzieś w odległych zakątkach galaktyki ostatni z władców Palapatine’a, Admirał Thrawn, przejął dowodzenie nad flotą i przygotował ją do wojny z Nową Republiką.  Szykują się kłopoty! To niezwykle uzdolniony strateg, który słynie ze swoich niekonwencjonalnych metod działania.

W międzyczasie Leia odbywa u swojego brata szkolenie Jedi, aby nauczyć się kontrolować swoją moc. Nie jest to łatwe zadanie, gdyż ma na głowie jeszcze mnóstwo „papierologii”. Nie zapominajmy, że wszakże jest księżniczką. Poza tym okazuje się, że polują na nią bliżej niezidentyfikowani zabójcy, chociaż nie tylko na nią.

Pewna nieznajoma, która zowie się Mara Jade, ma wyznaczony jeden konkretny cel – unicestwić Luke’a Skywalkera. Dlaczego? Tego dowiadujemy się w kolejnych tomach, tu niestety odpowiedzi nie uzyskamy.

To niezwykle pasjonująca i emocjonująca lektura, którą czyta się w iście błyskawicznym tempie. Pomimo szczegółowych opisów, które mają za zadanie jak najlepiej zobrazować nam całość, to scen akcji zdecydowanie tu nie brakuje. Bohaterowie powieści rozpisani są bardzo dobrze i autor świetnie oddaje ich charakter, który znamy z filmowych produkcji.

Poza tym za pomocą retardacji Timothy Zahn idealnie oddaje tenże kosmiczny klimat, za który Gwiezdne Wojny uwielbiamy. Bitwy nakreślone są bardzo ciekawie i w trakcie lektury nie trudno jest wręcz poczuć się, jak byśmy oglądali kolejny film w kinie lub na telewizorze, szczególnie że jak wspomniałem na samym początku – nie brakuje tu tych samych bohaterów, których stamtąd znamy.

Autor zawarł także sporo nawiązań do innych dzieł ze świata Star Wars, które na pewno zostaną docenione przez wielbicieli marki.

Wielki plus należy się także za narrację i styl prowadzenia książki, gdyż pomimo sporej ilości akcji, to całość nie jest chaotyczna, a przemyślana i ułożona, także nie ma mowy o zawrotach głowy i większym google’owaniu z powodu dezorientacji po lekturze. Pisarz doskonale rozumie postaci, które zostały mu powierzone i mistrzowsko przekłada ich na formę pisemną.

Jeżeli jesteście fanami Gwiezdnych Wojen, a nie przyszło wam jeszcze zapoznać się z jakąkolwiek książką tejże marki, to gorąco zachęcam do sięgnięcia po „Dziedzica Imperium”. Pozostali już mają raczej to dzieło za sobą, także im raczej nie trzeba rekomendacji.

Artykuł „Star Wars: Dziedzic Imperium” – Recenzja Książki pochodzi z serwisu FLARROW.pl.

W ostatnim czasie Red Hood jest znowu bardzo popularny ze względu na duży udział w grze Gotham Knights oraz zobaczymy przemianę Jasona Todda właśnie w antybohatera DC, Red Hooda w serialu Titans!

Aktor John Boyega jest gotów na życie poza Gwiezdnymi Wojnami i dlatego też bardzo wyraził zainteresowanie grą właśnie Red Hooda. Chociaż nigdy jak dotąd nie widzieliśmy czarnoskórego Jasona Todda, ale… W Hollywood wszystko jest możliwe!

A Wy chcielibyście Boyegę w roli Red Hooda?

Artykuł John Boyega chciałby zagrać Red Hooda! pochodzi z serwisu FLARROW.pl.

W ostatnim czasie Red Hood jest znowu bardzo popularny ze względu na duży udział w grze Gotham Knights oraz zobaczymy przemianę Jasona Todda właśnie w antybohatera DC, Red Hooda w serialu Titans!

Aktor John Boyega jest gotów na życie poza Gwiezdnymi Wojnami i dlatego też bardzo wyraził zainteresowanie grą właśnie Red Hooda. Chociaż nigdy jak dotąd nie widzieliśmy czarnoskórego Jasona Todda, ale… W Hollywood wszystko jest możliwe!

A Wy chcielibyście Boyegę w roli Red Hooda?

Artykuł John Boyega chciałby zagrać Red Hooda! pochodzi z serwisu FLARROW.pl.

Disney, rozwijający aktualnie około siedmiu projektów ze świata Gwiezdnych Wojen oraz Avatara, zapowiedział, że wszystkie filmy będą miały opóźnione premiery kinowe. Ich produkcje miały rozpocząć się latem 2021 roku, jednak nowe plany zakładają przesunięcie ich o kolejny rok.

Sequel Avatara, mający pierwotną premierę w grudniu przyszłego roku, został przeniesiony na koniec 2022 roku. To samo tyczy się odpowiednio filmów Avatar 3, 4 oraz 5 (z czego ten ostatni szykowany jest na 2028 rok…).

Z kolei następne Gwiezdne Wojny nadejdą jeszcze później. Pierwszy epizod najnowszej trylogii planowany jest na 22 grudnia 2023 roku, drugi 2025 roku, natomiast trzeci najprawdopodobniej zobaczymy w 2028 roku.

Artykuł Disney przesuwa premiery swoich projektów filmowych! pochodzi z serwisu FLARROW.pl.

Na początek pragniemy podziękować grupie wydawniczej Foksal za podesłanie nam książki do recenzji!

Historia, jak można się domyślić, koncentruje się głównie wokół tytułowego niebieskoskórego obcego, aczkolwiek pojawiają się w niej również postaci niezbędne Thrawnowi do osiągania swoich celów. Śledzimy zatem także losy Elego Vanto, którego wymarzona, dokładnie opracowana przyszłość zostaje wywrócona do góry nogami z dniem skrzyżowania się dróg jego oraz przyszłego wielkiego admirała Floty Imperialnej. Ukazana jest również postać bezwzględnej Arihndy Pryce, pnącej się po szczeblach władzy w równie bezwzględnym świecie Coruscant. Choć jej wątek przedstawiony jest najpierw nieco oddzielnie, to idealnie wpasowuje się w główną historię niczym brakujący element układanki, jaką jest cała fabuła książki.

Oczywiście występuje tu również masa innych postaci, tworzących struktury Imperium. Thrawn, wrzucony nieco na głęboką wodę, okazuje się prawdziwym zaskoczeniem dla imperialnych dowódców i rozpoczyna karierę we Flocie Imperialnej, osiągając w dużo krótszym czasie niż podręcznikowy kolejne awanse, psując krew najwyższemu dowództwu. Nikt jednak nie może zarzucić mu efektów, które są wynikiem jego bezbłędnej logiki oraz umiejętności taktycznych, przewyższających zdolności wszystkich wokół.

Fascynująca jest obserwacja ze strony czytelnika, jak Chiss porzucony przez swój lud w Dzikiej Przestrzeni i odnaleziony przez Imperium, konsekwentnie zyskuje kolejną, coraz to wyższą rangę, a wraz z nią nowy statek, załogę i prestiż, by na końcu powieści nareszcie otrzymać plakietkę wielkiego admirała.

Jednak czym byłaby historia głównego bohatera, jeśli nie miałby on godnego uwagi przeciwnika, z którym mógłby się zmierzyć? Tak naprawdę to dzięki zagrywkom Nocnego Łabędzia, Thrawn ma ciągle ręce pełne roboty, a głowę pogrążoną w głębokich myślach o jego kolejnym posunięciu. Choć misje, do których Chiss jest przydzielany, na pierwszy rzut oka wyglądają na niezwiązane z operacjami prowadzonymi przez tajemniczego jegomościa, to Thrawn zawsze odnajduje swoje prawidłowości i powiązania nowych sytuacji z odległymi. Nocny Łabędź jest jedną z niewielu osób, które rzeczywiście mogą równać się z naszym obcym, zatem czy i tym razem uda mu się przechytrzyć swą nienaganną logiką oraz umiejętnym podejmowaniem decyzji swego przeciwnika, by odnieść kolejny sukces dla Imperium? Warto sprawdzić to osobiście.

Sama książka napisana jest w interesujący sposób, naturalnie przyciągając odbiorcę. Swoją przygodę rozpoczynamy poprzez wejście w myśli samego Thrawna, a dokładniej czytając fragment jego dziennika. Wszystkie kolejne rozdziały również rozpoczynają się raz dłuższą, raz krótszą notką wyjętą z prywatnych przemyśleń Chissa, będącą swego rodzaju wprowadzeniem do wydarzeń w rozdziale, ale nierzadko też wartościową wskazówką. Czasem to, co obcy chciał przekazać, skutecznie skłania do refleksji, ale dużo częściej pomaga skupić się na animozjach odgrywanych w interakcjach między postaciami. Powieść naszpikowana jest bowiem bardzo ważnymi dialogami, z których to głównie jesteśmy w stanie się wszystkiego dowiedzieć, niż dzięki niewypowiedzianym myślom bohaterów.

Dodatkowym atutem jest różnorodność punktów widzenia, z jakimi stykamy się podczas czytania. Przodującym narratorem zdecydowanie jest Eli Vanto, borykający się z wieloma rozterkami, a wszystkie spowodowane są przez jego nowego sojusznika, aczkolwiek fragmenty przedstawiane z perspektywy Thrawna są równie interesujące, ale specyficzne. Myśli Chissa jako jedyne odbywają się w czasie teraźniejszym, a obcy przykuwa ogromną uwagę do temperatury ciała oraz napięcia mięśni rozmówców. Spowodowane jest to jego odmiennym od ludzkiego widzeniem otaczającego go świata i nadaje mu przy tym cech drapieżnika. Trzecim narratorem jest Arihnda Pryce, choć trzeba nadmienić, że punkty widzenia całej trójki przedstawione są z widoku trzeciej osoby.

Postać Thrawna wykreowana w tej powieści jest niezwykle porywająca i intrygująca, a mimo iż ma się wrażenie, że wie się, w jaki sposób on postępuje, jest się niezmiennie ciekawym, co za taktykę opracuje w kolejnym rozdziale. Tym bardziej, że jego przenikliwość oraz błyskotliwość taktyczna jest niezbędna, by rozprawić się z równie uzdolnionym przeciwnikiem, tajemniczym Nocnym Łabędziem, który spędza sen z powiek imperialnym światom.

„Thrawn” jest wspaniałą powieścią w świecie „Gwiezdnych Wojen”, z idealnie budowanym dla widza zaciekawieniem, które napędzane jest niecierpliwością odkrycia, co takiego wydarzy się na następnych kartkach. Pomimo opasłości na niemal 600 stron, nie pozostawia po sobie odczucia rozwleczonej historii, wręcz pod koniec chciałoby się mieć kolejne zdania do przeczytania. Choć długa, to i tak jest zdecydowanie za krótka, ale na to na szczęście istnieje remedium w postaci kolejnych części.

Wydarzenia przedstawiane na przestrzeni 4 lat są umiejętnie dobrane i wyselekcjonowane tak, aby nie zanudzać czytelnika zbędnymi szczegółami, tylko by skupić się na istotnych, mających wpływ na fabułę konkretach. Jednak momentami przeskoki w czasie wydawały się nieco gwałtowne, a prawie zawsze zaskakiwały, jak wiele czasu minęło. Mimo to, wszystko, co dzieje się na kartach książki, ma swoje znaczenie dla rozwijającej się historii, dlatego zapewne autor nie chciał pozwolić sobie na zbyt wiele wydarzeń w już i tak obfitującej w nie fabule.

To zdecydowanie jedna z tych pozycji, do której chce się wrócić, aby odnaleźć wcześniej pominięte szczegóły lub by zrozumieć więcej. Po wielu godzinach towarzyszenia bohaterom, zetknięcie się z końcem książki było nieco smucące, ale tylko z powodu nieokiełznanego pragnienia czytania dalej. Obecność epilogu pozwala wygospodarować ostatnie kilka minut obcowania z powieścią, ale to wciąż okazało się niewystarczające. Niemożliwe jest niesięgnięcie po kolejną część przygód niebieskoskórego obcego.

Do tego książka ta jest bardzo przyjemnym wprowadzeniem do wydarzeń z filmów, przedstawiając dobrze wszystkim znane w „Gwiezdnych Wojnach” smaczki od kulis, jednak w pozycjach nowego kanonu ta właściwość przewija się niemal wszędzie. Oprócz tego, choć nie można odmówić Timothy’emu Zahnowi geniuszu w prowadzeniu historii, na pewno można zauważyć pewne schematy składniowe, którymi się posługuje. Być może zabieg ten miał na celu nieco ułatwić odbiór książki, już i tak bogatej w skomplikowane wektory myślowe bohaterów oraz skutki ich działań. Niemniej, całość czyta się ze szczerą przyjemnością, książka nie jest męcząca, a na pewno zapadająca w pamięć.

Właśnie dlatego nowy „Thrawn” Timothy’ego Zahna to niesamowita przygoda. Książka ta trzyma czytelnika w objęciach, nakazując mu siedzieć grzecznie i nie przestawać czytać przez cały czas jej trwania. Od samego początku hipnotyzuje, umiejętnie wprowadzając odbiorcę w świat, z którym borykają się bohaterowie. Lawirując wśród imperialnej władzy, polityki, dowódcami floty i okrętami, nie ma się ochoty opuszczać wydarzeń aż do samego końca.

Artykuł Od zera do wielkiego admirała Floty Imperium – „Star Wars. Thrawn” [RECENZJA] pochodzi z serwisu FLARROW.pl.

Dziękujemy wydawnictwu Galapagos za kopię do recenzji!

Cofnijmy się do lat 70. XX wieku.  W kinach puszczane jest „Star Wars: A New Hope”, wtedy jeszcze nietraktowane jako czwarty, a pierwszy epizod całości. Czy faktycznie wszyscy byli zachwyceni seansem? Skądże. Sytuacja praktycznie w ogóle nie uległa zmianie od tamtej pory. Wielu rzeczywiście wychwalało ten film, często przytaczając porównania do takich produkcji, jak „Czarnoksiężnik z krainy OZ”, albo „Flash Gordon”.

Negatywnych recenzji też nie brakowało, zazwyczaj zarzucających, iż dialogi są fatalnie przemyślane, tempo akcji zbyt szybkie, wiele elementów niezrozumiałych, głównie przez dziury fabularne – brzmi znajomo?

Wszyscy jednak, jak jeden mąż zgadzali się co do jednego – „Star Wars” to kosmiczna baśń o oszałamiających efektach wizualny

Niech pierwszy rzuci kamieniem ten, który nigdy nie chciał stoczyć prawdziwego pojedynku na miecze świetlne!

Obecnie wydaje mi się, że „fani” Gwiezdnych Wojen nie do końca wiedzą czego chcą. Owszem, wielka szkoda, że spora część uniwersum wyleciała z kanonu, stając się tzw. „Legendami” i całkowicie rozumiem irytację tym faktem, bo sam nie jestem fanem tejże decyzji Disneya, jednakże w moim osobistym odczuciu „Star Wars” było właśnie wyżej wymienioną baśnią, z niezbyt skomplikowaną fabułą, mnóstwem akcji, kosmosu i spektakularnych bitew!

Pod tymi aspektami „Skywalker. Odrodzenie” zdecydowanie nie zawodzi,  szczególnie że tym razem ponownie powiela sprawdzone już schematy, znane nam z poprzednich odsłon cyklu. To wciąż porywająca historia, która i zabawi i poruszy widza.

Dziewiąta odsłona cyklu stanowi zwieńczenie tak zwanej „Sagi Skywalkerów”, kontynuując wątki z „Przebudzenia Mocy” i „Ostatniego Jedi”. Ciężko cokolwiek opowiedzieć o fabule i jednocześnie nie zdradzając żadnych ważnych elementów. Pokrótce: Coraz lepiej kontrolująca moc Rey w końcu odkryje szokującą prawdę dotyczącą jej przeszłości, a także będzie musiała stawić wielkiemu złu, które kontroluje cały Najwyższy porządek.

Co w moim mniemaniu poszło nie tak? Wszystko dzieje się zbyt szybko. Uwielbiam filmy akcji, dynamikę nie tylko w ujęciach, ale i w narracji, ale najnowszej odsłonie Gwiezdnych Wojen zdecydowanie powinno wlepić się mandat za przekroczenie prędkości. Po pierwsze – całość postępuje w błyskawicznym tempie, skacząc ze sceny do sceny, z jednej lokacji do drugiej, najzwyczajniej w świecie nie dając widzowi odetchnąć, czy przetrawić do końca przekazane informacje.

Początkowo wydawało mi się, że będzie to kwestia ponownego seansu, jednakże byłem w błędzie. Najlepszym rozwiązaniem byłoby pójście w ślady siódmej części „Harry’ego Pottera” i podzielenie finału na dwa odrębne epizody, jednakże kłóciło by się to z klasyczną koncepcją Star Warsów.

Faktycznie sporo tutaj niewyjaśnionych wątków, jednakże jeżeli chcielibyście poznać odpowiedzi na niektóre dręczące was pytania, to zapraszam do lektury powieści Rae Carson pod tytułem „The Rise of Skywalker: Expanded Edition”, gdzie dowiemy się np. o co konkretnie chodziło Finnowi czy konkretnych wyjaśnień co do pochodzenia Rey. Jednakże wszystkie te informacje powinny być zawarte w filmie, gdyż zdecydowanie pozytywnie wpłynęłyby na odbiór całokształtu, zmieniając całkowicie pogląd na niektóre ze scen.

Z jednej strony wygląda to, jakby Abrams chciał zrekompensować nieco „wolniejsze” poprzedniczki, a z drugiej – na siłę próbował łatać i wypełniać dziury w nich pozostawione i niestety widać to gołym okiem.

Z drugiej – nie można narzekać na brak nudy, bo całość stanowi świetny spektakl. Wszystkie bitwy są znakomicie przedstawione i chwalić tu można nie tylko efekty, które z resztą stoją na najwyższym poziomie, ale sam sposób reżyserii tejże części. Jak już wcześniej wspomniałem – ujęcia są bardzo dynamiczne, kadry przeskakując pomiędzy sobą z niezwykłą energią, przez co widz cały czas siedzi wpatrzony w ekran, gdyż „pogadankowych” momentów jest tutaj jak na lekarstwo.

W odróżnieniu od „Zemsty Sithów” i „Powrotu Jedi”, gdzie dominowały bardziej ciepłe barwy, Abrams zdecydował się tym razem na nieco więcej chłodu, który praktycznie towarzyszy nam przy wszystkich materiałach związanych z tym filmem. Tym sposobem można poczuć nieco klimatu rodem z thrillerów, odpowiednio nastawiając nasze umysły na to, że możemy spodziewać się szokujących momentów.

„Skywalker. Odrodzenie” to jedna wielka uczta dla oczu, która powinna zadowolić niejednego fana dzieł sci-fi. Nie mogę zaprzeczyć – do pewnych rozwiązań w fabule faktycznie można się przyczepić oraz nie neguję tego, iż nie brak tu dziur – jednak to nie jest nowość w tym świecie i powinniśmy być do tego doskonale przyzwyczajeni. Pędząc na ten film do kina, spodziewałem się tego, czego oczekiwałem po poprzednich produkcjach i faktycznie to otrzymałem.

Owszem – daleko mi do zatwardziałego fanatyka tego uniwersum, który od ręki rzuci wam imionami trzecioplanowych postaci z książki, które wyłącznie mrugnęły do głównego bohatera, jednak staram się być na bieżąco, od czasu do czasu przeczytam czy to komiks, czy to książkę i po prostu czerpię z tego niesamowity fun.

Nie mogę także nikogo zmusić, aby polubił ten film, jednak mogę po prostu doradzić, aby spojrzeć na niego, albo i całą trylogię nieco mniej krytycznym okiem, a bardziej z nastawieniem na odmóżdżającą rozrywkę, której zdecydowanie tu nie brakuje.

Warto też napomnieć o, jak zwykle z resztą, rewelacyjnej ścieżce dźwiękowej! Przepiękne utwory lecące w tle świetnie dopełniają tenże magiczny klimat produkcji, nadając jej także stosownej epickości. Niestety tutaj muszę przyczepić się do naszego rodzimego wydania, gdyż audiofile pewnie będą wielce rozczarowani, gdyż na krążku Blu-Ray oferowana jest nam wyłącznie ścieżka… Dolby Digital 5.1! Nie mam pojęcia, dlaczego w ogóle zdecydowano się na taki zabieg – wszakże nie bez powodu wielu specjalnie już odpuściło DVD i sięga teraz po wydania w niebieskich pudełkach.

Jednak w przypadku dodatków, które zostały zamieszczone na płycie, nie mogę szepnąć złego słowa, no może poza tym, że PONOWNIE zabrakło… usuniętych scen, a doskonale wiadomo, iż tych nie brakowało. Czyżby już były plany na potencjalną wersję rozszerzoną w przyszłości?

Co w takim razie czeka na nas poza samym filmem?

• Dziedzictwo Skywalkerów – dwugodzinny materiał przedstawiający proces realizacji filmu, opowiadając nam, jak to wszystko wygląda od środka, łącznie z wypowiedziami aktorów. Zdecydowanie warto się z tym zapoznać!
• Pasaana: pościg śmigaczy – dopełnienie powyższego dodatku. W tym przypadku materiał skupia się wyłącznie na tytułowym poścgiu.
• Obcy na pustyni – ciąg dalszy ujęć z Pasaany, jednak tym razem obrazujący nam to, jak ekipa radziła sobie na planie w Jordanii.
• D-O: Klucz do przeszłości – Krótka opowieść dotycząca Statku łowcy z Beston
• Warwick i syn – Kolejny króciutki materiał, tym razem opowiadający o Warwicku Davisie, czyli odtwórcy roli ewoka Wicekta
• Tworzenie stworzeń – W tym prawie że ośmiominutowym klipie zobaczymy, jak wyglądał proces tworzenia stworzeń, które mogliśmy ujrzeć w filmie.

Podsumowując: Była to moja druga przygoda z tą produkcją i tym razem była jeszcze bardziej pozytywna niż przy pierwszym podejściu. Nie była bezbłędna, ale daleko jej od koszmarnej. Wydanie Blu-Ray jest zdecydowanie warte uwagi, w szczególności ze względu na „Dziedzictwo Skywalkerów”.

Jedno jest pewne – Nie mogę się doczekać kolejnej trylogii, a tę podobno ma stworzyć Taika Waititi. Będzie hit? Niewątpliwie.

Artykuł Inny wymiar mocy! Gwiezdne Wojny: Skywalker. Odrodzenie – Recenzja wydania Blu-Ray i DVD! pochodzi z serwisu FLARROW.pl.

Premiera na Blu-ray i DVD już 8 maja! 

Lucasfilm i reżyser J.J. Abrams ponownie łączą siły, aby zabrać widzów w spektakularną podróż do odległej galaktyki. Film „Gwiezdne wojny: Skywalker. Odrodzenie” to fascynujące zakończenie sagi Skywalkerów, która zelektryzowała międzynarodową publiczność. Film zarobił w kinach na całym świecie ponad miliard dolarów. Już od 8 maja kolekcja fanów sagi będzie mogła zostać uzupełniona o najnowszą część cyklu „Gwiezdne wojny: Skywalker. Odrodzenie” na Blu-ray i DVD.

Dziewiąta i finałowa część sagi Skywalkerów połączy losy znanych z poprzednich epizodów bohaterów Luke’a Skywalkera, Generał Leię Organę, Chewbaccę, C-3PO, R2-D2, Imperatora Palpatine’a oraz Lando Carlissiana z postaciami znanymi z nowych odsłon „Gwiezdnych wojen”, takimi jak Rey, Finn, Poe, BB-8, Maz, Rose, Generał Hux i Kylo Ren. Pojawią się też nowe twarze: Jannah – nowy sojusznik Ruchu Oporu, generał Pryde z Najwyższego Porządku oraz przemytnik Zorii Bliss.

W bonusowych materiałach dostępnych na wydaniu Blu-ray znajduje się m.in. pełnometrażowy dokument o procesie tworzenia filmu, ujawniający kulisy pracy aktorów i ekipy filmowej. Dostępny będzie również materiał zgłębiający sceny rozgrywające się na planecie Pasaana – między innymi scenę pościgu, statek, na

którym Rey odkrywa rodzinne sekrety oraz nowego droida D-O. Fani serii posiadający wydanie Blu-ray będą mogli również posłuchać opowieści Wawricka Davisa – ponownie odtwarzającego postać Ewoka Wicketa, a także zespołu zajmującego się projektowaniem stworzeń, który ma na swoim koncie aż 584 roboty i potwory stworzone dla filmu.

Dodatki specjalne w wydaniu Blu-ray:

• Dziedzictwo Skywalkerów
• Pasaana: pościg śmigaczy
• Obcy na pustyni
• D-O: klucz do przeszłości
• Warwick i syn
• Tworzenie stworzeń

Artykuł Premiera superprodukcji GWIEZDNE WOJNY: SKYWALKER. ODRODZENIE na Blu-ray i DVD! pochodzi z serwisu FLARROW.pl.