Niestety ta okazała się jednym wielkim rozczarowaniem, dlatego też, gdy i premierę miała trzecia część, to nie spieszyłem się, aby ją obejrzeć.

Teraz, dzięki wydawnictwu Galapagos, któremu dziękuję za kopię do recenzji, miałem okazję zapoznać się z tym dziełem na spokojnie we własnym zaciszu domowym. Czy „trójka” rekompensuje błędy poprzedniczki i powraca do poziomu oryginału?

Tym razem w główną rolę wciela się Tania Reymonde, którą można kojarzyć m.in. z Goliatha lub Zagubionych. Odgrywa ona postać Dr Emmy Collins badającą wpływ klimatu na żarłacze białe, które co roku przypływają na malutką wyspę „Little Happy”, aby się rozmnażać.

Niestety wszystko się komplikuje, gdy na wyspę przybywa były Pani Doktor dowodzący grupą „naukowców”, którzy muszą zmierzyć się z konsekwencjami incydentu mającego miejsce w poprzedniej części.

Jedną z największych wad dwójki była po prostu wszechobecna nuda i powtarzalność, gdyż przez większość seansu można było odnieść wrażenie, iż bohaterowie kręcą się wyłącznie po jednym korytarzu. W „Piekielnej Głębi 3” już niemalże od samego początku jesteśmy wrzuceni w wir akcji. Choć zabrakło tu scen, które będzie można wspominać przez dekady, to jednak twórcy starali się zapewnić nam rozrywkę na każdym możliwym kroku.

Już samo przybycie naukowców i wyjaśnienie ich celu buduje napięcie, nie tylko dlatego, że przybywają z niezbyt pozytywnymi wiadomościami, a z tego powodu, iż to właśnie ten konkretny, niezwykle kompetentny zespół się musi tym zająć.

Choć w tytule występuje słowo „Głębia”, to na pewno nie ma co oczekiwać takowych dialogów. Bohaterowie są napisani bardzo prosto, nie charakteryzują się niczym wyjątkowym, co już może nam podpowiadać, jaki jest zamysł tej produkcji – zapewnić widzowi odmóżdżającą, satysfakcjonującą rozrywkę.

Choć dzieło to jest bezpośrednią kontynuacją filmu Darina Scotta, to na każdym kroku stara się ignorować swojego poprzednika, starając się dorównać swojemu pierwowzorowi i muszę przyznać, iż John Pogue, czyli reżyser trójki, nawet sobie z tym poradził.

Pełno tu wielkich eksplozji, zatapiających się domów i samych rekinów. Niestety warunki lokalizacyjne nie pozwalają na uzyskanie AŻ takiego napięcia, jak w pierwszej części, głównie ze względu, iż w tych ala slumsach brak długich, wąskich korytarzy powodujące u widza klaustrofobię, a dla rekinów – idealne pole do manewru, co starano się zastąpić scenami nurkowania, które wywoływały dość podobne odczucia.

Graficznie i audiowizualnie jest na naprawdę dobrym poziomie, rekiny wyglądają jak żywe, a muzyka idealnie komponuje się z całokształtem. Imponować może także sama reżyseria – niektóre ujęcia świetnie oddają piękno podwodnego życia. Są to rzeczy, które na pewno ucieszą oko niejednego widza.

Czy „Piekielną Głębię 3” można nazwać dobrym filmem? Pod względem krytycznym – oczywiście, że nie, ale przecież nie taki był zamysł tej produkcji. To świetny odmóżdżacz, przy którym człowiek po prostu może się zrelaksować i odpocząć od  tych wszystkich ambitnych produkcji. Nie jest to dzieło wybitne, ale daleko mu od bycia  tragicznym.

Także, jeżeli macie ochotę na nieco rozrywki, to zdecydowanie zachęcam do seansu dzieła Johna Pogue. To 103 minuty wypełnione akcją, a jeżeli to za mało, to w wersji DVD, poza filmem, znajdziecie jeszcze materiał zza kulis, który przedstawia proces produkcyjny.

Artykuł „Piekielna Głębia 3″ – RECENZJA pochodzi z serwisu FLARROW.pl.

Dziękujemy wydawnictwu Galapagos za kopię do recenzji!

Choć zdecydowanie przyćmiony przez blask „Avengers: Koniec Gry”, „Shazam!” i tak poradził sobie całkiem nieźle, szczególnie że nie był to zbytnio znany bohater wśród ludzi, którzy niekoniecznie czytają komiksy lub oglądają animacje spod szyldu DC.

Film opowiadał genezę tytułowego bohatera, który na co dzień nazywa się Billy Batson i jest nie do końca zwyczajnym dzieciakiem – w ten sam sposób można opisać fabułę recenzowanej animacji. Niektóre wątki nawet pokrywają się z wydarzeniami, które mogliśmy ujrzeć w aktorskiej wersji, ale ogólnie otrzymujemy zupełnie nową historię.

Pokrótce, aby to nie zdradzać ważniejszych szczegółów – W mieście pojawił się nowy superbohater! Nie mogło to oczywiście uciec uwadze Ligi Sprawiedliwości, która od razu zainteresowała się tymże tajemniczym herosem i z miejsca są z nim zafascynowani. Wszyscy, poza Batmanem oczywiście, który czuje, że coś jest z nim nie tak. „Śledztwo” musi jednak odłożyć na później, gdyż na planie pojawia się Mister Mind i Doktor Sivana, którzy zamienili całą Ligę…w dzieci! Żeby tego było mało, to potem swoje trzy grosze dorzuci sam Black Adam!

Jedno jest pewne – nie zanudzicie się i to z kilku powodów. Pierwszym z nich jest oczywiście nieustająca akcja, bo nawet nie ma co się spodziewać, że produkcja na tam złapać oddech – dosłownie walka goni walkę! Po drugie – wielowątkowość! Nasi bohaterowie muszą zmierzyć się nie tylko z kilkoma złoczyńcami w krótkim odstępie czasu, ale i wymyślić jak to zrobić będąc dzieciakami. Do tego dochodzi geneza postaci Billy’ego Batsona oraz jego próby ukrycia swojego „prawdziwego ja” przed Ligą, której wielce stara się zaimponować.

Poza tym humor! Zdecydowanie go nie brakuje i stanowi on w moim osobistym odczuciu najlepszą część całokształtu. Niejednokrotnie można się zaśmiać czy to z powodu jakiegoś żartu, czy po prostu komicznej sytuacji. Nie ważny jest także wiek odbiorcy, bo film powinien ucieszyć zarówno młodszego, jak i starszego widza.

Pod względem animacji także jest bardzo w porządku! Nie jest to wprawdzie poziom wyżej wymienionego „Lego Batman”, ale też to zupełnie inna skala, jeżeli chodzi o produkcję. Całość sprawia wrażenia naturalności, często nawet nie odczujemy, iż mamy do czynienia z produkcją LEGO®. Efekty oczywiście nie są najwyższych lotów, ale taki właśnie jest urok tychże animacji. Wszystko to cieszy oko, szczególnie, iż jest bardzo barwnie, nastawiając nas na bardziej „pozytywny” film już od pierwszych sekund seansu.

Największym szokiem była dla mnie strefa audio. gdyż niespodziewanie usłyszałem… lektora! Nie ukrywam, że spodziewałem się pełnej lokalizacji przy tego typu produkcji, ale co by nie mówić – Paweł Bukowicz zdecydowanie daje radę i słucha się go bardzo przyjemnie! Jedyne co mnie raz ugryzło w ucho, to wymowa aliasu najszybszego z naszych herosów – Flasha! Raz słyszymy poprawnie „Flasza”, innym razem jest „Flesza”, a to już niepoprawna forma, ale poza tym raczej wszystko w normie.

LEGO® DC SHAZAM! Czary mary i potwory to świetne kino familijne, godne polecenia nie tylko fanom superbohaterów spod szyldu DC i klocków, gdyż to film dosłownie dla każdego. Jeżeli szukacie czegoś, aby wypełnić czas w któryś z tych słonecznych dni, to ta produkcja będzie na pewno dobrym wyborem.

A co, poza samym filmem i wyborem scen znajdziemy na krążku DVD? Niezbyt wiele, ale to zawsze miły dodatek, gdyż czekają tam na nas 3 epizody kreskówek!

• Młodzi Tytani: Akcja!:”Mały Elvis”.
• Kicia Rożek: “Straszna gra”.
• Kicia Rożek: “Bitwa o basen”

Artykuł LEGO® DC SHAZAM! Czary mary i potwory – Recenzja wydania DVD! pochodzi z serwisu FLARROW.pl.