Dekadę temu studio Vigil Games wypuściło produkcję, którą ludzie pokochali od razu. To był przepis na sukces – gra, w której kierujemy jednym z jeźdźców apokalipsy, mordując hordy wrogów w stylu Kratosa lub Dantego, zwiedzając apokaliptyczny świat, rodem z baśni. Na sequel nie czekaliśmy długo. Druga część ukazała się w 2012, ale tym razem śledziliśmy losy nie Wojny, a Śmierci, otrzymując także nieco więcej elementów platformowych. Mimo wielkiego sukcesu, studio zostało niedługo potem zamknięte…

Wojna:  Dwie wiosny temu, siostra nasza dostała swoją szansę… Szkoda wielka, że śladu po sobie większego nie zostawiła…

Radość na wieść, iż trzecia część powstaje, była ogromna! Niestety przygody Furii nie spodobały się każdemu, bo choć sama gra była całkowicie w porządku, tak zmiany, które nastąpiły w rozgrywce, były na tyle istotne, że odrzuciły niektórych fanów serii. Mimo tego ludność domagała się kontynuacji i prośby ich zostały wysłuchane…

Waśń: A teraz wkraczam ja! Cały na czarno! Bracie rozchmurz się, powspominajmy może stare czasy?

Wojna: Przybyłem tu, by służyć, a nie ulegać pokusom dobrej zabawy…

Tym razem pora na czwartego z jeźdźców, dzierżącego dwa pistolety, które z zamiłowaniem wykorzystuje do mordowania hord wrogów – Waśń. Nie będzie to jednak typowa przygoda. Airship Syndicate, czyli studio, które odpowiedzialne jest za tę część, postanowiło wprowadzić nieco świeżości do serii i ukazać ją z perspektywy izometrycznej, przez co momentami możemy poczuć się, jak byśmy grali w Diablo czy innego Hack & Slasha.

Wojna: Lecz chętnie bracie. Przyda nam się odpoczynek, a warto przypomnieć sobie przygodę, którą dane nam było wspólnie przeżyć.

Waśń: No i widzisz? Jak chcesz, to potrafisz!

Niestety tym razem także nie dowiemy się, co stało się po wydarzeniach z jedynki, gdyż Genesis jest tylko prequelem. Natomiast dane nam jest wcielić się w dwójkę bohaterów, jednocześnie lub w kooperacji – zarówno internetowo, jak i kanapowo.

Waśń: Bracie. Uwielbiam z Tobą pracować! Nawet kiedy udajesz, że nie sprawia Ci to frajdy.

Co-op to rewelacyjny dodatek. Całą grę przeszedłem we współpracy ze swoją drugą połówką i mieliśmy przy tym mnóstwo zabawy. Wyżej porównałem Darksiders do jednej z pozycji Blizzarda, jednak pod względem gameplayu, całość prezentuje się nieco inaczej. Można wręcz rzec, iż otrzymaliśmy slasher z nieco innej perspektywy. Mechaniki rozgrywki nie są skomplikowane, opierają się głównie na atakowaniu, unikaniu, skakaniu i zmianie broni/ataków.

Wojna: Niechętnie to przyznaję, ale świetnie się z Tobą bawię, bracie. Cieszę się, że pokazałeś mi jak czerpać radość z naszego powołania.

Plusem tej prostoty jest to, że nie trzeba zbyt wiele czasu, aby kogoś wdrożyć w temat. Wystarczy chwila, aby już poczuć się nieco swobodnie i wspólnie przechodzić coraz to kolejne etapy, poszukując Lucyfera w różnych zakątkach wszechświata.

Waśń: Ależ tu pięknie! Wojna! Nie ruszamy się stąd.

Wojna: Kiedyś przyjdzie Ci zapłacić za twe lenistwo. Zapamiętaj me słowa…

Tym razem zrezygnowano z „otwartego” świata, a między poziomami poruszać się będziemy w specjalnie przeznaczonym do tego miejscu. Nie martwcie się, że będziecie musieli bez końca przemierzać tak samo wyglądające lochy. Lokacje są bardzo różnorodne i są niezwykle klimatyczne. Szkoda, że w tym przypadku nie możemy ich podziwiać w ten sam sposób, co w poprzednich częściach. W trakcie podróży odwiedzimy nie tylko piekło, ale i niebo, a gdy zechcemy odpocząć, to możemy się udać na…

Waśń: ARENA! W końcu miejsce, w którym mogę się wyszaleć! Ależ będzie jatka!

Dokładnie! W międzyczasie możemy próbować swoich sił na arenie, na której zgarnąć możemy różne bonusy, które wspomogą naszych bohaterów w rozwoju. Nie spodziewajcie się, że znajdziecie tu jakieś nowe dodatki do ekwipunku, gdyż takowego po prostu nie ma.

Wojna: Coś Cię trapi? Wyglądasz na nieco przygnębionego…

Waśń: Mój skarb! Gdzie jest mój obiecany skarb!? GDZIE!?

Brak lootu może stanowić w tym przypadku zarówno wadę, jak i zaletę. Z jednej strony brakuje tu różnorodności, a fanatycy customizacji swoich postaci poczują się zawiedzeni, a z drugiej – oszczędzamy mnóstwo czasu na porównywaniu danych części zbroi czy broni, skupiając się głównie na rozgrywce.

Waśń: Ale pociski to czadowe tu znalazłem. Patrz Wojna – mam laser!

Żeby jednak nie było zbyt nudno, to Waśń i Wojna mają do dyspozycji kilka rodzajów ataków. W przypadku tego pierwszego są to pociski o odmiennych właściwościach. Jedne mogą podpalać, drugie tworzyć portale, a jeszcze inne pozwolą nam generować laser, który wygląda jak mroczna wersja Kamehameha! Jeżeli chodzi o drugiego z braci, ten ma do dyspozycji różnorodne ataki swoim mieczem. Wszystkiego jest tu tyle, aby rozgrywka nie była zbyt monotonna, także nie ma powodów do obaw – nie znudzi wam się to ciągłe mordowanie.

Waśń: O panie! Jaki paskudny bydlak! Szybko się nim zajmijmy.

Poza standardowymi mobami, czasem musimy zmierzyć się z nieco potężniejszymi bossami. Ze względu na specyfikację gry nie mamy co spodziewać się wielce rozbudowanych bitw, jednak twórcy postarali się, aby jak najbardziej urozmaicić nam te walki, czyniąc je nieco bardziej specjalnymi.

Vulgrim: Witajcie Panowie! Nie zechcielibyście czegoś zakupić?

Waśń: Zaś znowu Ty, Vulgrimie…

Powraca Vulgrim! Choć ekwipunku u niego nie zakupimy, to jednak posiada on kilka przedmiotów, które na pewno nam się przydadzą. Chodzi tu o rzeczy, które albo zwiększą nasz pasek zdrowia/gniewu, albo dodadzą jedną miksturę leczenia więcej. Znajdą się także nowe pociski/ataki  czy  rdzenie, czyli coś ala punkty rozwoju, by to być jeszcze potężniejszym. A co! We wczesnym etapie gry dojdzie jeszcze sklep DiS, gdzie znajdziemy kilka dodatkowych combosów dla naszych jeźdźców.

Wojna: Cóż za przepiękna sztuka! Któż odpowiada za te arcydzieła?

Waśń: Te obrazy są zapewne warte fortunę!

Wojna: Ani mi się waż…

Poza kilkoma filmami w CGI, cała historia opowiedziana jest za pomocą klatkowej animacji, na której potrzeby powstały niesamowite ilustracje. Strefa artystyczna Darksiders od samego początku stała na piekielnie dobrym poziomie, zadowalając nasze oczy narysowanym światem stworzonym przez Joego Madureiera (jego prace możecie podziwiać m.in. TUTAJ). Czasem można się poczuć, jakby oglądało się interaktywny komiks. Jeżeli myśleliście ostatnio o zmianie tapety na komputerze/telefonie, to być może któraś z grafik koncepcyjnych wpadnie wam w oko.

Waśń: Wojno! Jak dobrze Cię słyszeć! Widać, żeś w dobrej formie.

Wojna: Dziękuję Ci bracie, jednak nie mogę tego samego powiedzieć o Tobie… Coś niewyraźnie dziś wyglądasz.

Jeżeli już skończyliśmy zachwycać się obrazem, to pora na dźwięk, który tylko potęguję „epickość” całej tej Darksidersowej otoczki. Utwory są bardzo klimatyczne i choć czuć w nich „mrok”, to nie zdecydowanie nie brak im rytmiki. Ścieżka dźwiękowa wpada w ucho, ba, nawet w trakcie pisania tego tekstu mam załączony soundtrack! Pozytywnie też się mogę wypowiedzieć na temat polskiej lokalizacji tego tytułu, gdyż ta robi robotę! Panowie Reczek i Konarski świetnie odgrywają głównych bohaterów. W dzisiejszych czasach poprawny dubbing to rzadkość, także ukłon w ich stronę się należy.

Niestety nieco negatywnie muszę się wypowiedzieć o samej optymalizacji produkcji. Gra potrafi się momentami nieco przyciąć, stracić kilka klatek, czy najzwyczajniej w świecie zbugować (najczęściej widać to przy skokach). Nie są to elementy, które jakoś znacząco wpływają na rozgrywkę, ale zdarzają się dosyć często, także pozostawia to pewien niesmak.

Wojna: I co bracie? Warto było?

Waśń: Pomimo kilku tych porażek… zdecydowanie.

„Przemeblowanie” wyszło tej serii na plus. Nie ma mowy o odgrzewanym kotlecie. Tym razem naprawdę się udało i w połączeniu z niską, jak na nowy produkt, ceną mam nadzieję, iż ogłoszenie kolejnej części to tylko kwestia czasu. Wszakże wszyscy chcemy otrzymać kontynuację jedynki, prawda? Z wielką chęcią ujrzałbym także pełnoprawny tytuł o Waśni z gameplayem rodem z Devil May Cry. Dla mnie byłby to murowany sukces, ale marzyć zawsze warto.

Darksiders: Genesis to świetny tytuł, który wciągnie was swoim klimatem i prostą, ale satysfakcją rozgrywką. Dla fanów serii to obowiązek, a dla pozostałych gra, której warto dać szansę i pomóc jeźdźcom odnaleźć tego Lucyfera. Szczególnie że teraz możemy to zrobić nawet w toalecie! Wszakże niedawno premierę miały wersje konsolowe, w tym na Nintendo Switch. Czad!

Kopię do recenzji dostarczyło Koch Media Poland, któremu serdecznie dziękujemy. Odwiedźcie ich profil, zostawcie po sobie ślad, szczególnie że coraz więcej dobrych tytułów wychodzi u nas za ich pośrednictwem.

 „Wolałbyś służyć Niebiosom, czy rządzić w Piekle…?”

Artykuł Apokalipsa w nowym wydaniu – Darksiders: Genesis [RECENZJA] pochodzi z serwisu FLARROW.pl.

PONIŻEJ ZNAJDUJĄ SIĘ SPOILERY, CZYTASZ NA WŁASNĄ ODPOWIEDZIALNOSĆ

Cały czwarty epizod to wspomnienie wydarzeń sprzed pięciu lat, a całość rozpoczęła się imprezą urodzinową Gartha, znanego jako Aqualad. Następnie walczą z Dr. Lightem, a w międzyczasie Deathstroke wykonuje różne zlecenia. Pod sam koniec Donna opuściła ekipę, aby powrócić na Themyscirę, jednakże powstrzymuje ją Garth, który nie chce, aby jego ukochana odeszła.

Wszystko miało zakończyć się happy endem, jednakże parę sekund później młody Atlantycki bohater zostaje postrzelony przez wyżej wymienionego Slade’a Wilsona. Nie wiemy jeszcze z jakiego powodu ani kto zlecił takie zadanie temu profesjonalnemu zabójcy, jednak zanosi się, że dowiemy się tego w kolejnym epizodzie.

Można jednak śmiało stwierdzić, iż to właśnie śmierć jednego z członków ekipy była powodem, przez który Dick i reszta zdecydowali się „zawiesić” działalność, chociaż może zdarzyć się coś jeszcze, gdyż pod koniec odcinka widzimy Robina, który „przypadkowo” trafia na syna Wilsona – Jericho.

Czyżby Tytani mieliby być powiązani ze śmiercią brata Rose? Być może tak zmylili Deathstroke’a, aby ten zabił własnego syna? Mielibyśmy wtedy odpowiedź, czemu ich tak nienawidzi. Bardzo intrygujące.

Premiera kolejnego odcinka Titans w piątek 4 października!

Artykuł Tragiczna przeszłość Tytanów przedstawiona w 4. Odcinku „Titans”! pochodzi z serwisu FLARROW.pl.

Jednakże aktor Clark Gregg powraca na kolejne odcinki marvelowskiego serialu, pomimo emocjonalnego i definitywnego zakończenia, jakie otrzymał jego bohater. Gregg opowiedział o swoim powrocie, wyjaśniając swoją decyzję na łamach Entertainment Tonight :

„Mieliśmy naprawdę wspaniałe zakończenie poprzedniego sezonu – nawet finałowy odcinek nosił nazwę 'The End’ – a my mieliśmy powody żeby myśleć, że to już naprawdę dla nas koniec. 
Mieliśmy cudowne 5 sezonów, stworzyliśmy bardzo zżytą rodzinę, dlatego było to takie smutne. I właśnie wtedy wszyscy dostali telefon, że w zasadzie będziemy robić jeszcze dwa krótsze, 13-odcinkowe sezony, i jest to liczba, o której wszyscy marzyliśmy.”

Gregg wyjaśniał, że to szczęśliwe zakończenie sprawiło, że nie czuł się pewny swojej przyszłości w serialu po jego odnowieniu i dlatego musiał znaleźć powód, który usprawiedliwiałby jego powrót :

„Nie wiedziałem, czy nowo zamówione sezony będą mnie uwzględniać, ale jeśli tak, chciałem żeby ten powrót był wyjątkowy, inny niż standardowe. Nie chciałem sytuacji pt. 'Nie ważne, od początku było z nim wszystko okej, tylko zrobili to tak, żeby wyglądało odwrotnie'”

Aktor opowiedział krótko o swojej nowej roli, będącej kluczem do jego powrotu, ponieważ Gregg będzie wcielał się w postać, która na 99% nie jest Coulsonem (jak wynika ze zwiastunu).

„To, na co wpadli Jed i Mo Whedon razem z Jeffem Bellem, spełnia wszystkie moje kryteria. Jestem bardzo podekscytowany, czekam aż ludzie zobaczą co wymyśliliśmy. Może być to trochę niepokojące, ale teraz to jest całkiem inna osoba… Mamy tutaj wielką tajemnicę. Myślę, że ta osoba jest równie zaskoczona, jak wszyscy Agenci, że rozpoznają jego twarz. O kurcze… Prawdopodobnie nie powinienem tego mówić.”

A wy jak myślicie, kim jest nowa postać grana przez Gregga? Dawajcie znać w komentarzach!

Artykuł [Agents of S.H.I.E.L.D.]: Clark Gregg ujawnia, czemu wraca do serialu po śmierci Coulsona pochodzi z serwisu FLARROW.pl.

I właśnie tutaj trafiamy na lekki groch z kapustą, ponieważ jak zauważa swoim sokolim okiem użytkownik Reddita, tym razem Savitar zmarł inaczej niż oryginalnie za pierwszym razem (w sezonie 3). Dokładnie wypunktował on, że sposób, w jaki Savitar upada, został zmieniony, być może celowo, być może przez pomyłkę.

Kiedy nikczemny Barry został w końcu zastrzelony w plecy z ręki Iris (Candice Patton), strzał zmusił go do obrotu, a w końcu do upadku na plecy, po którym to został wymazany z egzystencji.

Jednakże w 100 epizodzie Savitar zostaje postrzelony, po czym pada na kolana, w końcu ląduje na brzuchu i z tej pozycji znika, stając się tylko wspomnieniem.

Gratulujemy czujności dla użytkowników Reddita! A Wy co myślicie, zmiana sposobu śmierci Savitara miała coś na celu, czy to zwykła pomyłka?

Artykuł [The Flash]: Fan ujawnia błąd w powtórnej scenie śmierci Savitara pochodzi z serwisu FLARROW.pl.

UWAGA, SPOILERY Z ODCINKA „LEVEL TWO”

Ten odcinek zawierał dużo wstawek z przyszłości, w której to dorosły William Clayton (Ben Lewis) oraz Roy Harper (Colton Haynes) wracają do Star City po otrzymaniu zagadkowej wiadomości od Felicity Smoke (Emily Bett Rickards).
Dwójka ta udała się do opuszczonego budynku Smoke Technologies, w którym natknęli się na starszą wersję Dianah Drake (Juliana Harkavy) i Zoe Ramirez (Andrea Sixtos), które stały się częścią organizacji ruchu oporu przeciwko mścicielom.

Roy i William wytłumaczyli, że powrócili do miasta w związku z wiadomością, którą wysłała im Felicity, czym Dianah wydawała się być zaskoczona. Powiedziała ona, że jest to niemożliwe, aby Felicity mogła zostawić im tę wiadomość, gdyż ona nie żyje.

Oczywiście zawsze jest szansa, że Felicity mogła sfingować własną śmierć lub też przyszłość, którą zobaczyliśmy, może się zmienić (dzięki podróżom w czasie lub innym wybrykom speedsterów). Jednakże po tym, jak Felicity niebezpiecznie zbliżyła się do śmierci kilka razy w ostatnich sezonach, wygląda na to, że jej los jest przypieczętowany gdzieś między rokiem 2030 a 2040.

Z pewnością fabuła ta dodaje wiele tajemnic do futurospekcji, szczególnie biorąc pod uwagę, w jakiej linii czasowej przyszłość naprawdę się ustabilizuje. Na podstawie informacji uzyskanych od Dianah, śmierć Felicity była czymś nieodległym w czasie, lub niedawnym na tyle, by William nie był jej świadomy.

Jak myślicie, co stało się z Felicity i jak potoczy się dalej ta historia? Koniecznie dajcie znać w komentarzach!

Artykuł [Arrow]: Odcinek „Level Two” ujawnia śmierć SPOILER w przyszłości pochodzi z serwisu FLARROW.pl.

„W nadchodzącym odcinku, uczą się trochę więcej o przyszłości i posiadają listę rzeczy, które nastąpią w okresie od teraz aż do maja. Kojarzy mi się to z listą Olivera. Każdego tygodnia mają misję, aby zobaczyć czy mogą zmienić przyszłość.” – powiedział producent wykonawczy serialu Andrew Kreisberg w rozmowie z portalem EW.

Nawet jeśli Barry zapobiegnie śmierci Iris, to reszta zespołu Flasha – Caitlin, Cisco, Joe, Wally i „fałszywy Wells” mogą nie być bezpieczni. Savitar w swojej wypowiedzi, sprowokował całą drużynę słowami „Jedno z nich powinno cię zdradzić, jeden upadnie, a jednego czeka los gorszy od śmierci”. Z czego może wynikać, że uratowanie Iris spowoduje śmierć innego członka zespół – dodał Kreisberg.

Co dokładnie może z tego wyniknąć, dowiemy się w kolejnej odsłonie trzeciego sezonu serialu The Flash!

Artykuł Andrew Kreisberg o możliwej śmierci Iris West pochodzi z serwisu FLARROW.pl.

Ta poczęta bezprawnie dziewczynka, która była oczkiem w głowie swojego starszego brata, w jednej chwili straciła swoją miłość. Nawet zemsta, którą dostała pod koniec sezonu nie pomogła, by znów widzieć beztroską Octavię. Producent serialu, Jason Rothenberg, powiedział, że to dopiero początek drogi Octavii. Nadmienił, że

„historia Octavii w czwartym sezonie jest niesamowita. Ma przed sobą długą i wyboistą drogę, którą musi przejść zanim powróci na jasną stronę mocy. Zrobi co musi zrobić, by skryź ból i żal po śmierci Lincolna.”

Octavia od początku swojego pobytu na Ziemi zmaga się ze swoją tożsamością. Nie wiadomo, czy bardziej czuje się jako człowiek z nieba, czy ziemianin. Rothenberg kontynuuje:

 „Kim ona jest? Nie jest ani Skaikru, ani Trikru. Kim jest w momencie, gdy Lincol zginął na jej oczach, a jej brat jest odpowiedzialny za tak wiele złych decyzji? Ciężko określić, szczególnie, że ma dużo nadrobienia w swoich relacjach. Szkoda, że nie ma żadnych terapuetów w ich świecie.”

Wspominając jej brata -Bellamy’ego, mamy na myśli, to, że ich poglądy są całkowicie sprzeczne. Czeka ich oboje wiele pracy nad powrotem do dawnego typu relacji, którą mogliśmy jeszcze obserwować na początku pierwszego sezonu, czy w retrospekcjach z Arki. Czy Octavia i Bellamy będą mięć wystarczająco dużo kontaktu, by naprawić ich relacje i znów stać się kochającym się rodzeństwem, no i przede wszystkim, czy stać będzie Bellamy’ego na to, by powstrzymać ukochaną siostrę przed przekroczeniem ostatecznej granicy?

„Pewna część Bellamy’ego jest świadoma tego, że Octavia ma swoja osobowość i nikt na świecie za nią nie może podejmować decyzji. Mimo, iż wie, że nie zawsze zachowanie Octavii jest takie, jakby oczekiwał, ale pełniąc rolę jej rodzica wie, że trzeba pozwolić dzieciom chodzić ich własnymi ścieżkami. „

Z jednej strony bardzo miłym dla oka byłoby, gdyby Octavia i Bellamy znów byli dla siebie bratem i siostrą. Tylko czy samo widowisko nie ucierpiałoby na tym w znaczny sposób? Bardzo może podobać się mroczne wcielenie Octavii, ale z moralnego czy obyczajowego punktu widzenia dobrze byłoby widzieć tę cudowną dziewczynę w obozie Ludzi Nieba.

Też macie problem z tym, by jasno określić, która wersja Octavii byłaby zdecydowanie lepsza? Piszcie!

ps. bardzo podoba mi się Octavia w stylu Ziemianki

Aha, no i nie zapomnijcie! Premiera 4 sezonu już 2 lutego (czasu polskiego)!

Zapraszamy na polską grupę dyskusyjną na temat serialu The 100 >kliknij<

Artykuł Jak Octavia będzie walczyć ze sobą po stracie Lincolna? pochodzi z serwisu FLARROW.pl.

Oczywiście, w czasie, gdy śmierć superbohaterów stała się bardziej powszechna, jesteśmy świadkami rebootów, i wszystkich innych możliwych zabiegów, które sprawiają, że postaci od dawien dawna uznawane za martwe powracają do życia… i tak! Bucky Barnes… Gwen Stacy... między innymi to o Was mowa!

Mimo, iż często sceny śmierci są krytykowane i traktowane jako tani chwyt marketingowy w celu podbicia oglądalności, zysków, czy osiągnięcia innych celów, to są chwilę, że śmierć jest po prostu kolejnym, nieuniknionym następstwem pewnych zdarzeń, jest częścią cudownej fabuły. I po to jest ten artykuł, by W tym miejscu, przedstawić Wam 7 zgonów superbohaterów, które na pewno nie wniknęły z chęci podbicia sprzedaży. 7 zgonów, które po prostu musiały się wydarzyć…

1) Superman

Śmierć Supermena z pewnością zasługuje na top1 w tego typu rankingach.

Może nie jest to wydarzenie na skalę Civil War czy Crisis on Infinite Earths, ale śmierć Supermena w oczach wielu czytelników określana jest mianem największego wydarzenia w historii.

Dla czytelników komiksów, saga The Death and Return of Superman jest dobrze znaną historią. Kreatura, Doomsday, która zabijała wszystko na swojej drodze wyszła z podziemia. Na przeciw niej stanęli najpierw członkowie Justice League, a na końcu dołączył do nich Supermen. Podczas walki na ulicach Metropolis, oboje, Doomsday i Superman, ponieśli śmierć.

Krótko po tym, pojawiły się cztery osoby, każda z nich nosiła „S” na piersi. Troje z nich deklarowało, że teraz to Oni są Supermenami. Ostatecznie, każdy z nich wykazywał pewne powiązania do przeszłości Supermena. Na szczęście Kal-El powrócił na czas, by powstrzymać jednego z nich – tego, który porozumiał się się z dyktatorem obcej rasy, Mongulem, w celu zniszczenia świata.

Historia The Funereal For a Friend mająca miejsce pomiędzy wydarzeniami związanymi z Doomsday! a Reign of Superman! była emocjonalnym rdzeniem opowieści, a jeśli ją czytałeś, miałeś ją w ręku, na własność, to zapewne zajmuje miejsce w szafce po dziś dzień. Sama walka z Doomsdayem jest uważana za najmniej ciekawy element fabuły, a po fakcie została skomentowana jako scena będąca tylko jedną, wielką bijatyką.

Saga The Death and Return of Superman jest cudownym zwieńczeniem sześcioletniej, napiętej i najbardziej spójnej historii w komiksach, jaką wielu miało okazję przeczytać. Roger Stern napisał opowieść, która w jasny i klarowny sposób tłumaczy jak seria Doomsday i wcześniejsze, wpływały na postać Supermana dając tym samym wieloletnim czytelnikom niezwykłe, satysfakcjonujące doświadczenie.

2) Capitan America

Po wydarzeniach z Civil War, Marvel zaskoczył wszystkich nie uśmiercając żadnego z głównych bohaterów w ostatnim wydaniu.

Oczywiście, były straty, ale żaden z głównych, wiodących bohaterów, których śmierć miałaby podobny wydźwięk jak sam tytuł – Civil War, nie umarł.

Wtedy Marvel zrobił coś jeszcze bardziej szokującego. Jak się domyślacie – Capitan Ameryka zginął, gdy był w drodze do sądu, by poddać Cię konsekwencjom wynikających z popełnionych zbrodni.

Zabicie Kapitana Ameryki mogłoby być jeszcze bardziej zaskakującym wydarzeniem, gdyby zostało osadzone w Civil War, ale istniało ryzyko przyćmienia tego wydarzenia poprzez wszystko to, co działo się dokoła.

Robił te wszystkie, znane czytelnikom serii, rzeczy w Civil War tylko po to, żeby zginąć w swoim własnym komiksie. Po raz kolejny wspomnę – było to niespotykane. Co dziwniejsze, po wielu miesiącach spekulacji, wycieków, dotyczących różnych rzeczy, np. tego że Kapitan lub Iron Man zginą podczas Wojny Domowej (Civil War), Marvelowi udało się oszukać czytelników, i to nie raz, a dwa razy z rzędu.

Uniwersum DC próbowało powielić ten zabieg, odnosząc mniejszy, ale nadal dość imponujący sukces. Stosowali wówczas mylące zabiegi w celu dochowania tajemnicy śmierci aktualnego Flasha – Barta Allena, ale spowodowało to głównie komentarze w stylu: „WOW, pamiętacie jak Marvel robił podobne rzeczy z Kapitanem Ameryką?”

Wraz z biegiem czasu, coraz lepiej widać, jak bardzo śmierć Steve Rogersa stała się jednym z najlepszych okresów w całej historii wydanych publikacji odnoszących się do tej postaci.

W tej części (1/3), przybliżone zostały Wam dwie znaczące straty w dwóch przeciwnych Uniwersum. Z jednej strony Superman – od DC, z drugiej Kapitan Ameryka – od Marvela. Nie zdziwię się, jeśli fani tych stajni jednogłośnie twierdzić będą, że były to jednej z najbardziej znaczących, zapadających w pamieć wydarzeń w ich ulubionych seriach.

Jak będzie w przypadku Barrego Allena i Dark Phoenixa, których śmierć zostanie poruszona w drugiej (2/3) części artykułu? Czekajcie cierpliwie, w międzyczasie możecie przedstawić swoje „ulubione” postaci od Marvela i DC, które poniosły śmierć. Do „usłyszenia”

Artykuł 7 „najlepszych” śmierci w komiksach [część 1/3] pochodzi z serwisu FLARROW.pl.

Charlie Cox, gwiazda serialu, wierzy, że ta śmierć wyjaśniła widzom, że nikt nie jest bezpieczny. „Znam go jako serial, nie próbują brać historii, które zostały już napisane,” mówi Cox do tłumu na ostatnim Wizard World Pittsburgh. „Chcemy być zdani na siebie. To jeden z powodów dla którego zabili Bena Uricha, co było dla mnie wielkim szokiem, ale powodem, dla którego myślę, że to zrobili jest to, że ludzie, którzy kochają serial są wielkimi fanami i czytali komiksy i chcemy, by wiedzieli, że nie jest tu wcale bezpiecznie i że dramat również na ciebie wpłynie. Nigdy nie wiesz, co się stanie. Jeżeli zabijemy Bena Uricha, to co to znaczy? Potencjalnie możemy zrobić wszystko.”

A co wy na to? To uczucie gdy umiera ulubiona postać jest takie przytłaczające…

Artykuł Charlie Cox mówi, że Marvel może zabić postać w każdym momencie pochodzi z serwisu FLARROW.pl.