Autorem tłumaczenia jest M.J. Szatkowski – dziękujemy!

Artykuł [Kroniki Cisco]: Lodowy Blaster pochodzi z serwisu FLARROW.pl.

Autorem tłumaczenia jest M.J. Szatkowski – Dziękujemy!

Artykuł [Kroniki Cisco]: Gorilla City zaprasza! pochodzi z serwisu FLARROW.pl.

Muszę wziąć się w garść – powinienem się teraz martwić o Caitlin i Barry’ego. Emocjonalna lawina towarzysząca opłakiwaniu śmierci Jaya, a chwilę później zdemaskowaniu go jako owładniętego obsesją szybkości psychopatę sprawiła, że Caitlin stała się oziębła i zimna… niczym KILLER FROST! No, a Barry? Już raz został zdradzony przez kogoś, komu zaufał – Harrisona Wellsa z naszej Ziemi. Wygląda na to, że będąc superszybkim, przyciągasz szalonych złodziei szybkości niczym magnes! (Niespodzianka.) Barry nigdy już nikomu nie zaufa!

Okej Cisco, myśl. Jak możesz pomóc? Mama mówi, że kiedy twoi przyjaciele cierpią, musisz cierpieć razem z nimi. Nie możesz powstrzymać ich bólu ani się przed nim chować – musisz po prostu przejść przez to razem z nimi. Najlepszy sposób na dzielenie bólu z przyjaciółmi to zjedzenie razem wielkiego ciacha! Jeżeli zajadanie smutków może być właściwym sposobem radzenia sobie ze stresem, to właśnie w takiej sytuacji! S.T.A.R. Labs ma przyrządy, których mogę użyć do stworzenia wielkiego, ciągnącego się i rozpływającego w ustach ciastka z czekoladą, które zawstydziłoby nawet Dr. Oetkera. Czas wziąć się do roboty! Pieczenie ciastek to lepsza opcja niż użalanie się nad sobą! Trzeba utrzeć masło z cukrem, dodać aromat waniliowy, proszek do pieczenia, sól, mąkę, jajka, czekoladę i voila! – gotowe. Pozostało tylko poczekać, aż ten potwór zarumieni się w piekarniku. W tym czasie akurat zdążę skoczyć po mleko na popitkę…

Et tu, Harry contra me? Wracam z wypadu po mleko i kogóż widzę z paszczą napchaną moim ciastkiem? Harrisona Wellsa z Ziemi 2. Spojrzał się na mnie winnym wzrokiem. Nie to żeby mógł się wykpić, mając twarz i ręce umorusane niedopieczonym ciastem — nawet nie zaczekał, aż będzie gotowe! Zanim zdążył drgnąć… PSTRYK! Zrobiłem zdjęcie miejsca zbrodni! Teraz muszę tylko zdecydować: Czy będę go tym zdjęciem szantażował, czy może od razu pokażę je Barry’emu i Caitlin, żeby się pośmiali? W każdym razie wyciągnąłem z tej historii kilka ważnych lekcji.
1) JAY TO ZOOM! (Ciągle nie mogę tego przetrawić).
2) Lamenty i użalanie się nad sobą trzeba przerodzić w energię do akcji!
3) Najważniejsze – nigdy nie spuszczaj z oka swoich wypieków!

Autorem tłumaczenia jest M.J. Szatkowski – Dziękujemy!

Artykuł [Kroniki Cisco]: Jay. To. Zoom. pochodzi z serwisu FLARROW.pl.

Central City jest pełne atrakcji: mamy muzea, restauracje, skate parki i mnóstwo klubów. Kiedy razem z Jesse przemykaliśmy ulicami na Segwayach, zarzucałem ją ciekawostkami z książek o historii miasta – Jesse nie była jednak pod szczególnym wrażeniem tego, jak rewolucyjna była budowa kanalizacji w ubiegłej dekadzie. Moje starania mające na celu przywrócenie uśmiechu na jej twarzy były bezskuteczne! Musiałem szybko coś wymyślić. Kiedy byłem mały, praktycznie mieszkałem w salonie z automatami do gier – wszyscy lubią gry wideo! Zmieniłem plan wycieczki i zabrałem ją do starego pasażu handlowego. Na miejscu kupiliśmy pomarańczowe napoje gazowane i wymieniliśmy pięćdziesiąt dolców na drobniaki. Okazuje się, że Jesse wymiata, jeżeli chodzi o gry. Już za pierwszym podejściem pobiła mój rekord w Q*bert i okazało się, że zna wszystkie ataki specjalne w Mortal Kombat. Wyzwałem ja na pojedynek w Street Fighterze II, ale jej Blanka rozwalił mojego Ryu, zanim zdążyłem się obejrzeć! Po godzinie Jesse miała dość – nic nie stanowiło dla niej wystarczającego wyzwania – więc zwiała. Byłem tak pochłonięty DDR-em (Taniec to mój żywioł!), że nie zauważyłem, kiedy wskoczyła na Segway i zniknęła. Zorientowałem się, dopiero kiedy musiałem zrobić przerwę, bo nadwyrężyłem kostkę, próbując zrobić słynny obrót Michaela Jacksona.

Szybko wskoczyłem na swój Segway i popędziłem za nią. To był niezły wyścig. (Dobrze, że nie złapała nas policja). Pożałowałem, że wyposażyłem Segwaye w tak potężne silniki – szczerze powiedziawszy, chyba nie powinny zostać dopuszczone do ruchu drogowego. Jesse śmigała między samochodami jak szalona. Nagle gwałtownie skręciła w boczną uliczkę i prawie zgubiła mnie na rondzie. Okej, Central City drugiej Ziemi może i jest podobne do naszego, ale jest kilka znaczących różnic – hydrauliczna kanalizacja na ten przykład. (Trzeba było słuchać wykładu!) Jej Segway zahaczył o krawężnik i Jesse zaliczyła niezłą glebę. (Kask jednak się przydał, co?) Akurat byliśmy przy CC Jitters, więc postawiłem jej lekarstwo na wszelkie rany – Frappuccino. Siedzieliśmy przy oknie, sącząc kawę – spokojna atmosfera kawiarni zdała się ukoić nieco nerwy Jesse. Widziałem, że coś jednak ciągle nie daje jej spokoju. Po długiej rozmowie, przerywanej lodowatymi łykami kawy, udało mi się to z niej wyciągnąć.

Okazuje się, że Jesse zadręcza się Człowiekiem w Żelaznej Masce, którego zostawić musieliśmy w szponach Zooma. To ma w sumie sens, spędziła z nim więziona tyle czasu, że nic dziwnego, że się o niego martwi. Ma wyrzuty sumienia, że ignorowała jego szyfrowane pukanie. Czy próbował nas ostrzec, że Zoom zamierza zabić Jaya? Kiedy skończyliśmy pić kawę, zacząłem zastanawiać się nad tożsamością Człowieka w Żelaznej Masce. Bo nie był ani moim sobowtórem (Niech mu ziemia lekką będzie.), ani Caitlin, ani Barry’ego czy Iris, kim do wszystkich diabłów mógł być? Zagadka na inną okazję – teraz muszę się ustawić z Jesse na rewanż w Street Fighterze II – muszę bronić swojej reputacji!”

Autor tłumaczenia: M.J. Szatkowski

Artykuł [Kroniki Cisco]: Podróż po Central City E-1 z Jesse Wells pochodzi z serwisu FLARROW.pl.