Zło z dobrem toczą odwieczną walkę, a jednocześnie nie mogą bez siebie istnieć. Przyciągają się wzajemnie pomimo przeciwieństw. To właśnie dzieje się w niewielkim miasteczku Tensas w okresie Bożego Narodzenia. Śnieg, lampki i przygotowania mieszkańców do świąt nie powinny zwodzić czytelnika przyjemnym nastrojem. Mroczne i tajemnicze ciągi zdarzeń zaburzają magiczny okres świąt. Nagle, w całkowicie nieoczekiwany sposób, splatają się losy siedmiu osób. Połączy ich jeden istotny szczegół- wizje małej dziewczynki oraz chłopiec, który za wszelką cenę dąży do zła, zwłaszcza zniszczenia i śmierci. Nikt nie potrafi znaleźć logicznej odpowiedzi na to co się dzieje… a w tych okolicznościach wszechobecnego chaosu stoi niepozorna lampa uliczna, którą mieszkańcy nazywają Migotką. Czas na bitwę czerni z bielą. Rozpoczyna się próba sił.

Tajemnice i mrok prowadzące do… przeznaczenia?

Uwielbiam mrok, tajemnice i elementy zjawisk paranormalnych w powieściach, jednak to nie dlatego ta pozycja mnie kupiła. Najmocniejszym elementem było wprowadzenie do „Próby Sił” wyjątkowych bohaterów, z czego każdy prezentował inny status w szerokim przekroju społeczeństwa. Każda z postaci również musi się zmierzyć ze swoimi wewnętrznymi demonami. Jest Samantha, ekskluzywna prostytutka. Rob to geek i fan Gwiezdnych Wojen. Tony jest bezlitosnym kryminalistą, szefem mafii i alfonsem. Jest też kochająca się rodzina Abramsów. Zalicza się do niej wiekowa babcia Rose, będąca osobą z niepełnosprawnością, a także Amy, Kate i Stephen. Pojawia się również Eddie, który jest właścicielem wspaniałego rottweilera, będący wdowcem walczącym ze stratą ukochanej i z ciągiem alkoholowym. Każda część książki to nowi główni bohaterowie i ich punkt widzenia. To świetny zabieg, poprzez który możemy dogłębnie poznać każdą z postaci i zdecydować kto nam przypadł do gustu, a kto niekoniecznie.

„Próba Sił” to aura tajemniczości do ostatniej kropki

Książka jest debiutem Tomasza Sablika, który ukrywa się pod pseudonimem T.S. Tomson. Szczerze twierdzę, że jak na debiut to jest naprawdę dobrze. Klimat oddany przez autora jest tak autentyczny, że czytając powieść czułam ten sam niepokój, niepewność i rollercoaster emocji, co bohaterowie. Napięcie budowane już od pierwszych stron powoduje, że nie można się oderwać od historii. Wręcz uświadamiając sobie, że jestem już przy końcu książki, chciałam by się ona nie kończyła. „Próba Sił” pobudziła moją wyobraźnię zakończeniem. Autor sprytnie zagrał z nabudowanym u czytelnika zaangażowaniem i postanowił nie zamykać do końca drzwi zakończenia. Zostawił je lekko uchylone. Sablik nie prowadzi czytelnika za rączkę, więc nie podaje na tacy rozwiązań fabularnych tajemnic. Miałam przez to wiele pytań, jednak nie dostałam jednoznacznych odpowiedzi. Nie ukrywam, że to bardzo mi się spodobało! To skłoniło mnie do głębokich refleksji, więc myślę, że był to celowy i dobrze przemyślany zamiar twórcy – własna interpretacja i rozważenie pewnej symboliki.

Krótko mówiąc- chyba nie przesadzę twierdząc, że trafiłam na prawdziwą perełkę w polskiej literaturze grozy. Ten klimat jest prawie tak samo genialny, jak u samego mistrza Stephena Kinga.

Artykuł [RECENZJA]: „Próba Sił” – T.S. Tomson pochodzi z serwisu FLARROW.pl.

„Świat był podłym miejscem. Zbyt podłym, by go naprawić, ale dość dobrym, by podłożyć ogień i patrzeć, jak płonie.”
– Maya Szymańska, „Ostatnia Wiedźma”

Ostra bezpośredniość, groza wymieszana z psychologiczną głębią ludzkiego umysłu, a to wszystko doprawione sztuką samodoskonalenia. No i nie zapominajmy o zjawiskach nadprzyrodzonych w tle! Czy „Ostatnia Wiedźma” wniosła coś do mojego życia? Wniosła, jednak tak jak życie samej bohaterki, była to niełatwa i wyboista droga.

„Dzień po dniu staje się kimś innym; kimś, kto nie jest już człowiekiem”

Alicję poznajemy jako małą dziewczynkę, której dzieciństwo zostało brutalnie wstrzymane wraz ze śmiercią jej rodziców. Okazuje się, że bohaterka w spadku po ukochanych otrzymała dom. Trafia pod opiekę pozornie zwykłego, starszego małżeństwa, które ów dom zamieszkuje. Jednak to nie oni są jej prawdziwymi, nowymi opiekunami. Świat Alicji jeszcze bardziej się komplikuje, gdy okazuje się, że faktycznym opiekunem dziewczyny jest tajemniczy i zły do szpiku kości mężczyzna – Nielekarz.

Alicja nigdy nie była zwykłym dzieckiem. Od zawsze była wrażliwa, inna, obdarowana talentem do stanowienia połączeń między światem duchowym. Jej świat zupełnie stanął na głowie, bowiem Nielekarz staje się jej mentorem i uczy ją korzystać z jej daru. Wraz z odkrywaniem swoich możliwości pojawiają się tarapaty, wraz z tarapatami pojawiają się coraz mroczniejsze odmęty umysłu i duszy Alicji. Rozpoczyna się podróż ostatniej wiedźmy w ratowanie ludzi z nawiedzonych mieszkań, odsyłanie zabłąkanych dusz do Nieba oraz chęć oczyszczenia świata ze zła. Czy się udaje? To już musicie przekonać się sami!

Głębsze refleksje

Wspomniałam, że „Ostatnia Wiedźma” wniosła coś do mojego życia. Świat jest podły, ludzie często okrutni, zło wszechobecne. Maya Szymańska między wierszami (świadomie, bądź też nie) zawarła refleksję- czy to jaką ścieżkę w życiu obierzemy, zdefiniuje nas bardziej niż nasze głębokie marzenia, wewnętrzne pragnienia i uczucia? Czy nas los jest z góry zaplanowany i nie mamy na nic większego wpływu? Czy świat wyłącznie dąży do tego byśmy przestawali widzieć dobro? Zanim jednak odkryłam i następnie zrozumiałam ukryty przekaz, musiałam się trochę pomęczyć. Książka ma wzloty i upadki. Czasami akcja była wartka i fabułę pochłaniałam jak Alicja eteryczne energie, a czasami bardzo się ciągła i była mdła. Mimo wszystko uważam, że było warto.

Książka porusza w bardzo bezpieczny sposób zagadnienia z obszaru stosunków Niebo-Piekło. Nie odnajdujemy tam mocnej ideologii związanej z religiami, jednak historia pokazuje pewne korelacje, bardziej psychologiczne niżeli związane z samym wyznaniem. Dla mnie subiektywnie jest to aspekt mocno na plus. Autorka opracowała bardzo wielowymiarowe postacie pierwszo- i drugoplanowe oraz epizodyczne. Nic nie jest jednoznacznie białe, ani czarne. Odnajdujemy tu wiele odcieni szarości. Szymańska pokazuje, że główny bohater nie zawsze musi być dobry, nie zawsze jest postacią wykazującą się wyłącznie zrozumieniem, współczuciem, empatią i braterskością.

Niejednoznaczność górą!

Alicja, książkowa wiedźma, jest zlepkiem antagonisty i protagonisty. Jest inna, nieidealna, jest zwyczajnie sobą- na przekór utartym szablonom znanych, literackich postaci. Ma humorki, przeklina, często ma zaburzony schemat odżywiania, nie chce się jej chodzić na uczelnię, z ludzi drwi ale zwierzęta kocha. Książki również. Tak jak wielu z nas, pozornie sprawia wrażenie silnej, przybiera maskę niezależnej, niezłomnej osoby ale w środku toczy walkę z samą sobą. Czasami rzuca ludziom kłody pod nogi, szczególnie jeśli ktoś na to zasłużył. Innym razem jednak próbuje na swój sposób być osobą pełną wsparcia. Rekompensuje swoje moralne „grzechy” np. nie pobierając zapłaty za wypędzenie ducha, który prześladował kobietę ledwo wiążącą koniec z końcem.

Bohaterka często, dobitnie i dumnie głosi „Jestem ostatnią wiedźmą na tym łez padole”, jednakże swoim zachowaniem obnaża czytelnikowi swoją cząstkę człowieczą – wbrew jej nadprzyrodzonym mocom. Jej najzwyklejszy ludzki pierwiastek jest mimo wszystko jej częścią składową. To jest znakomite w tej książce – dostajemy całkiem ludzką wersję fantastycznej, magicznej postaci.

„Ostatnia Wiedźma” nie jest niesamowicie wybitną pozycją. Jest zwyczajnie dobrą książką, odpowiednią na deszczowe wieczory przy kubku gorącej herbaty. Nie żałuję, że ją przeczytałam. W opisanych losach Alicji znajdują się bardzo nieliczne, drobne niedopracowania, jednak nie przeszkadzają one w czytaniu. Nie jest to książka idealna, ale spodobał mi się koncept fabuły. To był dobry pomysł na historię.

Książka jest dostępna m.in. na stronie internetowej autorki.

Artykuł [RECENZJA]: Magia, duchy i podróż w głąb siebie – „Ostatnia Wiedźma” Mai Szymańskiej pochodzi z serwisu FLARROW.pl.

Chcecie usłyszeć niezwykłą opowieść? Niejedną taką w zanadrzu ma Łukasz Czarnecki, historyk i ekscentryk, autor cieszącego się dużym zainteresowaniem „Apostaty” – debiutu powieściowego z pogranicza fantastyki, kryminału i horroru, który ukazał się niedawno w wydawnictwie Insignis.

Zachęcamy do uczestnictwa w tym z pewnością ciekawym spotkaniu, podczas którego można poznać autora „Apostaty”, a także porozmawiać z nim o książce i demonicznej grozie. Spotkanie jest zaplanowane na sobotę 28 maja, godz. 10.30-11.30, Plac Defilad przy PKiN, stoisko księgarń Świata Książki, nr 1/D na Warszawskich Targach Książki.

Serdecznie zapraszamy!

Artykuł [INFORMACJA]: Warszawskie Targi Książki – autorskie spotkanie! pochodzi z serwisu FLARROW.pl.

Dla zhańbionych szpiegów obskurne Slough House jest nowym domem, choć tak naprawdę miejscem wygnania. W tym wydziale wyrzutków agenci kontrwywiadu co prawda pracują, ale robią rzeczy zupełnie niepotrzebne i wyjątkowo nudne. A ich szefem jest Jackson Lamb – typ tak irytujący, że aż wzbudza naszą sympatię. Zwłaszcza gdy po raz kolejny okazuje się, że obrzydliwe nawyki, papierosy, z którymi się nie rozstaje, i wiecznie poplamione ciuchy to tylko jedna strona natury Lamba. W najnowszej powieści Micka Herrona zatytułowanej „Prawdzie tygrysy”, trzeciej części bestsellerowej serii „Slough House”, przekonamy się, że za swoimi ludźmi Jackson Lamb jest gotów skoczyć w ogień.

Postać Lamba nabierze zresztą nowego wymiaru dzięki świetnie ocenianemu serialowi, który już od 1 kwietnia dostępny jest na platformie Apple TV (pierwszy odcinek do obejrzenia za darmo!).
( https://www.youtube.com/watch?v=O9ZJChzPn0U )

W rolę charyzmatycznego szefa zdegradowanych agentów wciela się sam Gary Oldman. To trzeba zobaczyć!

W „Prawdziwych tygrysach” porównywany do Johna le Carrego autor znów potwierdza swoją świetną formę: jego proza jest wciągająca i inteligentna, pełna czarnego humoru i misternych intryg. Vincent V. Seversky podsumował to krótko: „Dawno nie czytałem czegoś równie dobrego”.

Choć znajomość dwóch pierwszych części („Kulawe konie” i „Martwe lwy”) nie jest konieczna, by wejść w świat szpiegów nazywanych po swoich wtopach i porażkach kulawymi końmi, to jednak świat ten jest tak barwny i fascynujący, że czytelnik chce zostać w nim na dłużej. Wydawnictwo Insignis z okazji premiery trzeciej części serii przygotowało doskonale wychodzącą temu naprzeciw promocję: od 27 kwietnia do 18 maja kupując egzemplarz „Prawdziwych tygrysów” będzie można zdobyć każdy z poprzednich tomów za… złotówkę! Tylko w salonach Empik oraz na empik.com!

Premiera „Prawdziwych tygrysów” Micka Herrona w doskonałym tłumaczeniu Anny Krochmal i Roberta Kędzierskiego już 27 kwietnia. 

Artykuł [ZAPOWIEDŹ]: Powieść Micka Herrona zatytułowana „Prawdziwe tygrysy”. pochodzi z serwisu FLARROW.pl.

Autor bestsellerów o ogarnianiu życia powraca z książką MIŁOŚĆ UNFUCKED. Ogarnij swój uczuciowy bajzel.

Nieważne, ilu wspaniałych rad byś wysłuchał i jak bardzo byś się starał, czasem zupełnie nic nie pomaga. Bo prawda jest taka, że do bycia w dobrym związku jesteś żałośnie źle przygotowany. A przecież chyba żadne inne zobowiązanie nie definiuje twojego życia tak bardzo, jak relacja z drugą osobą.

Jesteś z kimś?
A może dopiero o tym marzysz?
Może leczysz rany po zerwaniu?
A może jedną nogą jeszcze jesteś w związku, a drugą już poza nim?
Jesteś po ślubie? Po rozwodzie? Singielką, singlem?
A może po prostu związki cię przytłaczają? 

Posłuchaj, najwyższy czas wyjść z tego uczuciowego bagna i wziąć sprawy w swoje ręce! 

Gary John Bishop autor książki Unfucked Yourself. Napraw się, która w Polsce sprzedała się w ponad 100 000 egz.  przychodzi z pomocą!

Nie ma dla ciebie żadnych kwiecistych gadek ani nie oferuje cudownych strategii czy technik – chce porozmawiać z tobą tak, jak rozmawiają ludzie z krwi i kości, o tym, jak mieć spełniony, szczęśliwy związek, w którym wszystko autentycznie działa.

Zamów książkę w najlepszej cenie w przedsprzedaży już teraz!
https://bit.ly/milosc-unfucked 

Książka ukaże się 9 lutego nakładem Wydawnictwa Insignis. 

Artykuł [ZAPOWIEDŹ]: „Miłość unf*cked” – Gary John Bishop pochodzi z serwisu FLARROW.pl.