Przejmujące zapiski młodego psychiatry ze stażu w Harvard Medical School. Dramatyczne, pełne emocji, ale i często humorystyczne historie z oddziału psychiatrycznego. Portrety pacjentów i opisy intrygujących przypadków. Przeczytaj „Z pamiętnika młodego psychiatry”!

Dzięki tej książce poznasz świat ludzi, którzy mają popychać naprzód tych, którzy utknęli, i łapać tych, którzy spadają. Ludzi, którzy mają pomagać innym w odkryciu najlepszych wersji siebie i staniu się nimi na przekór towarzyszącym temu wielkim wyzwaniom – a może nawet dzięki nim. Odkryjesz niezwykły świat psychiatrów.

Zamów książkę w przedsprzedaży w najlepszej cenie już teraz!

https://bit.ly/z-pamietnika-mlodego-psychiatry 

Psychiatrów nazywa się czasem specjalistami od człowieczeństwa – ale co, jeśli na początku swojej zawodowej drogi adepci czują czasem, że nie ogarniają sami siebie? Zapiski Adama Sterna to niezwykle szczera i prawdziwa opowieść o trudnej drodze do bycia psychiatrą; o ogromnej odpowiedzialności, jaką biorą na siebie lekarze tej specjalizacji; o tym, że często nie idzie nam tak, jak byśmy chcieli – i że nikt nie jest od tego wolny.  

„Z pamiętnika początkującego psychiatry” Adama Sterna to barwna opowieść o czteroletniej przemianie, jaką przeszedł jej autor pod okiem wyjątkowych nauczycieli. Stern oraz jego koledzy z programu stypendialnego przez cztery lata uczyli się zaangażowania, zmieniali się i dokładali starań, by stawać się coraz lepsi. Wspólnie poznawali smak porażki i doceniali wyjątkowość sukcesu. Adam Stern z wielką empatią odsłania również przed nami wiele niezwykłych historii prosto z oddziału, które sprawiają, że poznajemy ten wyjątkowy świat – świat psychiatrów i ich pacjentów – od kuchni. 

„Z pamiętnika początkującego psychiatry” Adama Sterna w tłumaczeniu Iwony Michałowskiej-Gabrych i Patrycji Zarawskiej ukaże się 29 czerwca 2022 roku nakładem wydawnictwa Insignis.

Artykuł [ZAPOWIEDŹ]: Z pamiętnika młodego psychiatry – Adam Stern pochodzi z serwisu FLARROW.pl.

Dla zhańbionych szpiegów obskurne Slough House jest nowym domem, choć tak naprawdę miejscem wygnania. W tym wydziale wyrzutków agenci kontrwywiadu co prawda pracują, ale robią rzeczy zupełnie niepotrzebne i wyjątkowo nudne. A ich szefem jest Jackson Lamb – typ tak irytujący, że aż wzbudza naszą sympatię. Zwłaszcza gdy po raz kolejny okazuje się, że obrzydliwe nawyki, papierosy, z którymi się nie rozstaje, i wiecznie poplamione ciuchy to tylko jedna strona natury Lamba. W najnowszej powieści Micka Herrona zatytułowanej „Prawdzie tygrysy”, trzeciej części bestsellerowej serii „Slough House”, przekonamy się, że za swoimi ludźmi Jackson Lamb jest gotów skoczyć w ogień.

Postać Lamba nabierze zresztą nowego wymiaru dzięki świetnie ocenianemu serialowi, który już od 1 kwietnia dostępny jest na platformie Apple TV (pierwszy odcinek do obejrzenia za darmo!).
( https://www.youtube.com/watch?v=O9ZJChzPn0U )

W rolę charyzmatycznego szefa zdegradowanych agentów wciela się sam Gary Oldman. To trzeba zobaczyć!

W „Prawdziwych tygrysach” porównywany do Johna le Carrego autor znów potwierdza swoją świetną formę: jego proza jest wciągająca i inteligentna, pełna czarnego humoru i misternych intryg. Vincent V. Seversky podsumował to krótko: „Dawno nie czytałem czegoś równie dobrego”.

Choć znajomość dwóch pierwszych części („Kulawe konie” i „Martwe lwy”) nie jest konieczna, by wejść w świat szpiegów nazywanych po swoich wtopach i porażkach kulawymi końmi, to jednak świat ten jest tak barwny i fascynujący, że czytelnik chce zostać w nim na dłużej. Wydawnictwo Insignis z okazji premiery trzeciej części serii przygotowało doskonale wychodzącą temu naprzeciw promocję: od 27 kwietnia do 18 maja kupując egzemplarz „Prawdziwych tygrysów” będzie można zdobyć każdy z poprzednich tomów za… złotówkę! Tylko w salonach Empik oraz na empik.com!

Premiera „Prawdziwych tygrysów” Micka Herrona w doskonałym tłumaczeniu Anny Krochmal i Roberta Kędzierskiego już 27 kwietnia. 

Artykuł [ZAPOWIEDŹ]: Powieść Micka Herrona zatytułowana „Prawdziwe tygrysy”. pochodzi z serwisu FLARROW.pl.

„Jak zmieniać” to tytuł głośnej książki Katy Milkman, która w przekładzie Alki Konieczki ukazuje się w Polsce nakładem wydawnictwa Insignis. O treści książki więcej mówi jej podtytuł, który brzmi: „Jak stąd, gdzie jesteś, dostać się tam, gdzie chcesz się znaleźć, czyli co nauka mówi o zmianach” – i chyba trudno o lepsze podsumowanie tematyki tej pozycji.

Dr Katy Milkman – wykładowczyni w Wharton School na Uniwersytecie w Pensylwanii – swoją karierę naukową poświęciła badaniu zmian behawioralnych. Wyniki jej prac naukowych znalazły zastosowanie praktyczne i uznanie takich instytucji i firm jak Google, Departament Obrony Stanów Zjednoczonych, amerykański oddział Czerwonego Krzyża, Walmart i wiele innych – to dla nich dr Milkman pracowała w charakterze doradczyni odpowiedzialnej za inicjowanie pozytywnych zmian. Teraz dzieli się swoją bogatą wiedzą i doświadczeniem z czytelnikami, pokazując im, w jaki sposób skutecznie wprowadzać zmiany na lepsze – zarówno w życiu osobistym, jak i zawodowym. To jednak nie wszystko! W książce przeczytamy również o metodach wywoływania takich zmian, jak zwiększanie frekwencji wyborczej, zachęcanie pracowników do szczepień, do odkładania na emeryturę, a także jak być dobrym mentorem dla swoich podwładnych czy studentów – czyli jak pomagać im się rozwijać.

Zamów książkę w najlepszej cenie już dzisiaj!
https://bit.ly/jak-zmieniac 

Jak pisze autorka: „Dlaczego narzędzia i techniki zaprojektowane do zachęcania do zmian tak często zawodzą? Jedna z odpowiedzi brzmi: zmiana jest trudna. Ale bardziej przydatna odpowiedź mówi, że nie odnalazłeś dotąd właściwej strategii. […] Kolejne rozdziały pokażą ci, jak zidentyfikować przeciwnika, zrozumieć, w jaki sposób hamuje twój rozwój, i zastosować sprawdzone naukowo, skrojone na miarę taktyki, by go pokonać. Każdy z rozdziałów skupia się na jednej wewnętrznej przeszkodzie, która stoi między tobą a sukcesem. Gdy skończysz czytać tę książkę, będziesz wiedział, jak rozpoznawać te przeszkody i co możesz zrobić, by je przezwyciężyć”.  

Katy Milkman w toku swojej pracy naukowej odkryła między innymi, że ponieważ nie można w pełni pozbyć się niepożądanych uwarunkowań i przyzwyczajeń – są one częścią ludzkiej natury opierającej się zmianom i ingerencjom – to zamiast bezskutecznie z nimi walczyć, powinniśmy je zrozumieć, przechytrzyć i sprawić, by zaczęły działać na naszą korzyść. Jak zapewnia Milkman w swojej książce, da się to zrobić!

Czy faktycznie prokrastynacja, uleganie zachciankom czy lenistwo, które zwykle rujnują nasze starannie przygotowane plany, uniemożliwiając zmianę nawyków i realizację zamiarów, mogą działać na naszą korzyć? A jeśli tak, to jak zaprząc je do takiego działania?

O tym właśnie pasjonująco pisze Milkman w tej przełomowej książce, pełnej intrygujących przykładów i naukowo ugruntowanych sposobów, które prowadzą czytelnika prosto do celu – do zmiany, jakiej pragnie dokonać w swoim życiu. Aż trudno to sobie wyobrazić, ale faktycznie czasem jest tak, że uleganie zachciankom może stać się atutem, a bycie leniwym pomoże nam w realizacji planów. Wszystko zależy od odpowiednio dobranej do własnych potrzeb i strategii!

Nie bez powodu książka „Jak zmieniać” zebrała mnóstwo entuzjastycznych recenzji – z jednej strony jest bowiem znakomitym źródłem bezcennych w wywoływaniu i utrwalaniu zmian wskazówek, a z drugiej – zbiorem przystępnie opisanych faktów, sytuacji, ciekawostek i casusów, ciekawych nie tylko dla fanów eksperymentów behawioralnych, ale dla każdego, kogo fascynują nieoczywiste meandry działania ludzkiej – w tym jego własnej – psychiki.

„Jak zmieniać” to świetna książka, która pomoże czytelnikowi zacząć, zmienić i wytrwać.

PREMIERA JUŻ 10 LISTOPADA!

Artykuł [ZAPOWIEDŹ]: „Jak zmieniać” to tytuł głośniej książki Katy Milkman pochodzi z serwisu FLARROW.pl.

 „Zrób, zjedz, powtórz” to wyborny zbiór ponad 150 przepisów poprzeplatanych opowieściami o jedzeniu. W tej książce potrawom z wykorzystaniem jej ulubionych składników poznajemy kuchenny rytm i rytuały autorki. Rozdziały „A jak anchois” (hołd na cześć „morskiego bekonu”), „Rabarbar”, „Czuła apologia brązowego jedzenia”, obszerna część poświęcona rodzinnym obiadom oraz inspirujące pomysły na wegańskie uczty, kolacje solo i świąteczne rarytasy – to zapowiedź tylko niektórych z serwowanych tu przez Nigellę pyszności.

„Moje przepisy rodzą się blisko życia, w moim domu”

Gotowanie nie jest czymś, co można odbębnić, i basta. To lejtmotyw całego naszego życia, obejmujący wspomnienia, pragnienia, pokarm fizyczny i duchowy. Gotowanie nie może być celem samym w sobie. Do ulubionych potraw wracamy nie tylko dlatego, że mają dla nas szczególne znaczenie – znajome dania po prostu bez trudu wychodzą nam spod ręki. W życiu nie brakuje wyzwań (co samo w sobie oczywiście bywa pozytywne) i chociaż coraz częściej czujemy presję, żeby stanąć na wysokości zadania i przyrządzić coś nowego, skomplikowanego i egzotycznego (znów: to niekoniecznie takie złe), potrawa staje się „nasza” dopiero wtedy, kiedy na stałe trafi do domowego repertuaru, czyli na listę dań, do których wracamy.

Zamów książkę w przedsprzedaży w najlepszej cenie już teraz!

https://bit.ly/zrob-zjedz-powtorz 

„Zrób, zjedz, powtórz” – według tych, którzy nie cierpią stać przy garach, sekwencja ta zapewne doskonale oddaje istotę syzyfowych trudów gotowania. Dla tych, którzy tak jak Nigella w kuchennym rytmie odnajdują strukturę, głębsze znaczenie i istotę egzystencji, stanowi ona wyzwalającą prawdę.

W bogatym menu Nigelli znalazły się cudowne potrawy na wszelkie gusta i cztery pory roku: dip cebulowo-bakłażanowy, dynia z sosem buraczanym, colcannon z palonym masłem, spaghetti z boćwiną, chili i anchois, kurczak w kremowym sosie czosnkowym, policzki wołowe z kasztanami i porto, makaron z giczą jagnięcą w wonnym bulionie. Na łasuchów czekają biszkopty z kremem i rabarbarem, czekoladowe ciasto z masłem orzechowym, ciasto z puddingu ryżowego i crumble wiśniowo-migdałowe. Smacznego!

PREMIERA JUŻ 27 PAŹDZIERNIKA!

Artykuł [ZAPOWIEDŹ]: „Zrób, zjedz, powtórz” Nigella Lawson pochodzi z serwisu FLARROW.pl.

Lektura popularno-naukowa. Chociaż nie wiem czy to nie za dużo powiedziane, autor z pewnością popularyzuje naukę i mobilizuje do zainteresowania się nią, ale… nie jest typowa. Jeśli poszukujesz naukowych rozdziałów proponowałabym zajrzeć do książek tego samego autora pt.: „Astrofizyka dla zabieganych” lub „Kosmiczne rozterki”. Omawiana lektura jest spisem korespondencji, zapiski nie są więc uszeregowane i spójne, ale jak dla mnie taki problem, to nie problem. Neil od lat odpowiada na listy, które są adresowane od jego fanów, anty-fanów, a także ludzi pragnących pogłębić swoją wiedzę. Tematyka jest dość obszerna – religia, nauka, teorie spiskowe, fakty, mity. Neil de Grasse Tyson w „Listach od Astrofizyka” to ktoś więcej niż tylko naukowiec, to ten typ nauczyciela, któremu nie boimy się zadać trywialnego, lub fundamentalnego pytania, a on pospieszy nam z rzetelną informacją, nie oceniając nas. A najpiękniejsze w tym wszystkim jest to, że nie wielu potrafi popularyzować naukę, mówić o rzeczach wielkich i skomplikowanych w sposób prosty i przystępny. Dlatego Neil to najbardziej lubiany naukowiec na świecie.

Nie bądźmy gołosłowni – przejdźmy do treści. Złapcie oddech, trochę tego będzie… Wiecie, że gdyby nie program kosmiczny to z naszych domów zniknęłyby układy scalone z całej elektroniki, kanał z prognoza pogody nie byłby dostępny, tak jak i mapy satelitarne, z garażu zniknęłyby wszystkie narzędzia akumulatorowe, a szansy na życie nie dostałyby niektóre osoby chorujące na raka piersi, ponieważ nie mogłyby skorzystać z algorytmu rekonstrukcji obrazu pozwalającego wykryć komórki rakowe wcześniej niż dowolna z wcześniej stosowanych metod, z samochodów zniknąłby system ostrzegania o kolizji i nie tylko – ale spojlerów nikt nie lubi. Pamiętasz może, kto po raz pierwszy znalazł się na orbicie okołoziemskiej? Zerknąłeś kiedyś na niesamowite zdjęcia wykonane przez Teleskop Hubble’a? A może chcesz poznać zdanie naukowca na temat UFO? Co astronauta może zobaczyć za oknem statku kosmicznego – i nie mam tutaj na myśli przepięknych widoków planet. Jakie zdanie ma Neil na temat przepowiadanych końców świata? Czy na marsie faktycznie istniała inteligentna cywilizacja? Jak to się stało, że satyryk Jonathan Swift w swojej najsłynniejszej powieści – Podróże Guliwera – wiedział, że Mars ma dwa księżyce, na 160 lat przed ich odkryciem. Czy istnieje gwiazda zbudowana z samego, czystego diamentu? Jak długo leciałoby się na Japet trzeci co do wielkości księżyc Saturna? A co z drogą powrotną, skoro potrzeba jeszcze więcej paliwa niż na dotarcie do celu? Jaki to film o kosmosie, który łamie więcej prawi fizyki (na minutę) niż jakikolwiek inny film we wszechświecie? Czy na księżycu kiedykolwiek występowała woda w stanie ciekłym? Czy wiesz, że 13 kwietnia 2029 roku w niewielkiej odległości minie nas asteroida Apophis. Najnowsze badania z 2020 roku donoszą, że po raz kolejny zbliżenie nastąpi w 2068r. Oczywiście to nie wszystko – na koniec dodam, że zaskakujący opis zdarzenia pod Word Trade Center chętnie przeczytałabym w osobnej książce, niezwykle poruszająca relacja, miałam gęsią skórkę, przysięgam.

Podsumowując. Jeden z fanów napisał: „Te trzy giga wydają się zbyt małą ilością danych, żeby regulować zachowanie stu miliardów neuronów i biliardów synaps w moim mózgu.”, na co Neil odpowiedział: „A co powiesz na to, że cały wszechświat zbudowany jest z zaledwie 92 pierwiastków?[…] Możesz więc trwać w podziwie dla złożoności świata albo zwyczajnie zadziwić się tym, jakie to wszystko proste.”
Zapraszam do lektury!

Niech nam Syriusz najjaśniej świeci, a wszyscy naukowcy będą podobni do Neila.

Z pozdrowieniami,
Patrycja Strzelczyk

PS: „Chciałbym, żeby określenie: „szczególnie uzdolnione” zostało zmienione na: „dzieci, które ciężko pracują” – Neil de Grasse Tyson. Ja również!

Dziękujemy Wydawnictwu Insignis za udostępnienie książki.

Artykuł [RECENZJA]: Listy od Astrofizyka – Myślę, więc wątpię pochodzi z serwisu FLARROW.pl.

„Zaburzenia lękowe to bardzo częsta przypadłość. Prawie jedna kobieta na trzy i jeden mężczyzna na pięciu odczuwali je przynajmniej raz lub kilka razy w życiu. Prawie co dziesiąta osoba miewa ataki paniki, przynajmniej sporadycznie, niemal tyle samo boryka się ze specyficznymi fobiami… Jedna osoba na siedem cierpi na rodzaj fobii społecznej, jedna na trzydzieści zaś zmaga się z agorafobią. Ciągły niepokój… odczuwa mniej więcej od jednej na dziesięć do jednej na dwadzieścia osób.”  Około jedna na dwadzieścia cierpi na hipochondrię – lęk przed chorobami. Sprawa jest więc poważna.

Strach jest niewątpliwie nieodłącznym towarzyszem człowieka od zarania dziejów, to jedna z podstawowych emocji ludzi oraz zwierząt. Człowiek pierwotny nie mógłby przeżyć, gdyby go nie odczuwał. Dlaczego? Lęk wyzwalany jest głównie w głębokiej strukturze mózgu zwanej ciałem migdałowatym, które przekazuje impulsy nerwowe do innych części mózgu w odpowiedzi na niebezpieczeństwo. Czego rezultatem jest pobudzenie struktury, głównie pnia mózgu lub jego części zwanej podwzgórzem, które wspólnie kontrolują reakcję: „walcz lub uciekaj”, przez co organizm przechodzi w stan gotowości, dzięki czemu może bardzo szybko oszacować, ocenić sytuacje w której się znajduje, a co za tym idzie – adekwatnie zareagować. Niepokój jest nam więc niezbędny – oczywiście w odpowiednim miejscu i czasie – do właściwego funkcjonowania i unikania nadmiernego ryzyka. Kiedy? Na przykład wtedy kiedy goni nas tygrys szablozębny lub prześladowca uzbrojony w ostrą broń jak przytacza autor.

Książka sławnego amerykańskiego psychiatry Doktora Tima Cantophera rozwieje wiele wątpliwości. Jakich? A czy zastanawialiście się kiedyś nad tym czy osobowość kształtuje się przez cały czas, przez całe nasze życie, czy może jest niezmienna? Czy odczuwanie nadmiernego lęku jest skorelowane z charakterem/osobowością? A co z dysonansem poznawczym? Jak często spodziewamy się wysokich gór, a otrzymujemy zaledwie pagórek? Czym to może być spowodowane? A rezonans uprzednich wydarzeń? Czy nasze dzieciństwo ma wpływ na nasze lęki? A jak to jest z lękiem u socjopatów? Co z  pokoleniem iGen, czy będzie cierpieć na więcej zaburzeń lękowych niż poprzednie pokolenia? Czy możemy za to obwinić media społecznościowe? Co pogłębia stany niepokoju? „Tylko alkohol mnie uspokaja” – znajome prawda? Nic dziwnego, to właśnie alkohol jest środkiem uspokajającym po który sięgamy częściej i chętniej niż po inne. A może powtarzana mantra klubu AA: „Udawaj, aż się uda. Zachowaj pozory i w końcu trafisz na właściwą drogę.” ma sens głębszy niż nam się wydaje? Wiedzieliście, że większość ludzi cierpiących na fobie nie przeżyła traumy powiązanej z obiektem swojej fobii? Chcecie poznać sposób jak mniej stresować się przed wystąpieniami korzystając ze stworzenia najgorszego, najlepszego i najbardziej prawdopodobnego scenariusza wydarzeń? A może najlepszą lekcją, którą wyciągniesz z tej książki jest zawarta w kilku prostych słowach: szukaj okazji, a nie sprawiedliwości? „Unikaj unikania” – o co może chodzić, ja już wiem i zdradzę tylko tyle, że ma to nieoceniony sens. Relaksacja, ćwiczenia fizyczne, zwyczaje, sen, zarządzanie czasem, priorytety, dzielenie się problemem, uzależnienie od współczucia, umiejętności społeczne, aplikacje pomocne przy psychoterapii, polecana dodatkowa lektura etc., etc. to wszystko znajdziesz w fioletowo białej lekturze.

Ta książka odpowie na wiele pytań, acz pojawią się też nowe, pozostawione bez odpowiedzi. Jedno jest pewne, jeszcze nikt nie wymyślił panaceum – ale dla komfortowego życia warto zrobić wszystko co w naszej mocy, aby poprawić swoje samopoczucie. Przecież świat jest taki piękny! Odnoszę wrażenie, że autor książki to latarnia na środku morzu, z tym że nie wskazuje jednej, ale wiele różnych dróg, czy też możliwości panowania nad lękiem i co ważne! Często odsyła do fachowej pomocy psychiatry, rekomenduje także pomoc najbliższych – nie jesteś z tym sam. Poszukuj pomocy, aż znajdziesz, bo warto! Wybacz sobie małe przegrane i próbuj jeszcze raz. To nie twoja wina, to wina choroby z którą się zmagasz. Ciężko nad nią zapanować, ale można ją leczyć. Zrozum swoje lęki i pogódź się z nimi. Sięgnij po wsparcie. Ja wiem ile waży ten ciężar, bo obserwuje w swojej pracy codzienną walkę dzieci i młodzieży, walczą z demonami lęku. Chciałabym, aby pewnego dnia gramatura tej emocji w końcu stała się lekką – dla wszystkich.

Do osób, które zmagają się z depresją, chciałabym przytoczyć parę słów, a dokładniej – zasady Antonovsky’ego, które poznałam na studiach, na wykładzie psycholog klinicznej dr. n. med. Marii Borczykowskiej-Rzepce. Nie skłamie, jeśli powiem, że te słowa brzmią w mojej głowie za każdym razem, kiedy na mojej drodze życiowej pojawiają się problemy… Zaproponowane przez Antonovsky’ego poczucie koherencji, czyli czynnik salutogenetyczny, sprzyjający zdrowiu to globalna orientacja poznawczo-motywacyjna człowieka, na którą składają się trzy podstawowe składniki: poczucie zrozumiałości (spostrzeganie świata jako zrozumiałego i przewidywalnego), sterowalności (poczucie, że na świat można mieć wpływ, że ma się do dyspozycji zasoby pozwalające sprostać wymaganiom i że można sobie poradzić w każdej sytuacji) oraz poczucie sensowności (postrzeganie świata jako sensownego i wartego zaangażowania emocjonalnego, podejmowania  działań, inwestowania wysiłku). Takie trzy komponenty orientacji życiowej stwierdził Antonovsky u osób, które mimo ciężkich przejść życiowych zachowały zdrowie i równowagę psychiczną[1].

„Idź dalej, a w końcu dotrzesz do celu. Chciałbym być przy tobie kiedy tam dotrzesz. Co za radość dowiedzieć się, kim naprawdę jesteś, kiedy uwolnisz się od lęku, który tak długo cię ograniczał. Na początek życzę ci miłej podróży!” – kończy swą książkę Dr. Tim Cantopher. Podpisuje się pod słowami autora i życzę powodzenia!

Jestem ogromnie wdzięczna wydawnictwu Kompania Mediowa za udostępnienie lektury, zajęła ona specjalne miejsce w moim sercu.

[1] Barbara Mroziak, Poczucie koherencji a zdrowie psychiczne i picie alkoholu przez młodzież, Założenia porblematyka i zakres badan, Stres a poczucie koherencji, Alkoholizm i Narkomania 1/22/96, s.28.

Artykuł „Jak nie bać się żyć. Sztuka panowania nad lękiem” Sprawdź dla kogo została stworzona ta książka! pochodzi z serwisu FLARROW.pl.

Tym razem to nie Jimmy zadał pytanie, a wyglądało to następująco:

Kimmel: „Muszę Ci powiedzieć, że widziałem film i wiem jak poważnie do takich ekranizacji podchodzą prawdziwi komiksowi pasjonaci, bo sam nim jestem.”

Gadot: „Naprawdę? W takim razie co sądzisz o moich piersiach?”

Grymas twarzy Kimmela był niepowtarzalny, można powiedzieć, że był w szoku. Gadot wyjaśniła, że w trakcie castingu oraz kręcenia zdjęć, jednym z głównych wątków były jej piersi. Twórcy zastanawiali się jak najlepiej ukazać podobieństwo biustu Gadot, do komiksowej wersji Wonder Woman.

Wszystko możecie zobaczyć tutaj:

A teraz pytanie dla dorosłej części społeczności FLARROW: Co wy myślicie o biuście Wonder Woman? Nam wszystko jak najbardziej odpowiada. Czekamy z niecierpliwością na premierę, która rozwieje wszelkie wątpliwości!

Artykuł Odtwórczyni roli Wonder Woman pyta o swoje piersi! pochodzi z serwisu FLARROW.pl.

Zdjęcia do odcinka możecie sprawdzić poniżej, zaś jego promo znajdziecie tutaj.

Zapowiada się ciekawie!

Artykuł Oficjalne zdjęcia z planu Crossovera Supergirl/The Flash. pochodzi z serwisu FLARROW.pl.