Jest to również styl, który wywarł wpływ na „prawdziwych” artystów, zwłaszcza w latach 60-tych, kiedy to tacy ludzie jak Roy Lichtenstein korzystali dosłownie z technik druku offsetowego i estetyki komiksowej dla uzyskania większej dramaturgii.

Oczywiście nie można nie wspomnieć o samych bohaterach komiksów, których reklamodawcy wykorzystują do sprzedaży i promocji produktów. Z tego świata czerpią największe marki, by wspomnieć choćby McDonalds. Począwszy od samej postaci Ronalda McDonalda i jego arcywroga Hamburglara, aż po nowsze promocje, jaskrawe kolory komiksów doskonale nadają się do wykorzystania przez markę budującą swój wizerunek na żywych żółciach i czerwieni. Z kolei niedawno emitowano reklamę Monopoly, w której główną rolę odgrywa postać z komiksu, która pomaga wciągnąć nas w rozgrywkę, a jednocześnie nawiązuje do ulubionej gry z dzieciństwa.

Komiks wkracza do kasyn online

Jasne kolory i komiksowe postacie pomagają przyciągnąć uwagę czytelników online od lat. To oczywiście dobra wiadomość dla wielu artystów, którzy mogą za większe pieniądze sprzedawać swoje ilustracje na innych niż komiksowy rynku. Jednym z bardziej niezwykłych obszarów jest świat hazardu online i strony w rodzaju kasynainternetowe23.net. A ponieważ pojawia się coraz więcej portali hazardowych, które mają przemawiać do coraz szerszej grupy docelowej, trend ten zapewne będzie się utrzymywał.

Tak jak w przypadku McDonalds’a, gdzie estetyka komiksowa wpisuje się w beztroski klimat zabawy i miłego spędzania czasu, strony z grami online oferują jaką formę ucieczki od codzienności. Szczególnie gry slotowe chętnie korzystają z komiksowej estetyki, aby przyciągnąć graczy. To chyba zrozumiałe: obcowanie z automatami ma zapewnić graczowi ekscytującą zabawę, a użycie dużych, odważnych obrazów i jaskrawych kolorów stanowi świetny środek do osiągnięcia tego celu. Obracające się bębny zwykle zawierają również wiele ikonicznych i powiązanych symboli, które mogą również pojawiać się w stylu komiksowym. Twórcom udaje się osiągnąć zamierzony efekt: kreują kompletny, zamknięty świat, w którym gracz może się w pełni zanurzyć.

Gdy odwiedzamy kasyna online, zalewa nas fala komiksowych obrazów. Dosłownie! Znajdziemy w nich gry czerpiące garściami z estetyki mangi, z bajkowych ilustracji, z irlandzkich książek dla dzieci, poprzez szpiegowską kreskę z lat 40-tych w stylu komiksów z Mike’iem Hammerem w roli głównej, na bohaterach horrorów, takich jak Dracula i starożytnych bogach, takich jak Zeus skończywszy. Co więcej, w każdym z powyższych przypadków autorzy gier hazardowych potrafili nadać swoim postaciom unikalny charakter i ton.

Sloty inspirowane komiksami

Niektóre sloty idą nawet dalej i wykorzystują prawdziwe postacie z komiksów jako źródło, za pełną zgodą wydawcy lub studia filmowego. Nie jest to zaskakujące, biorąc pod uwagę wysiłki marketingowców i próby wyciśnięcia z ikon popkultury każdej złotówki. Naturalnie na pierwszy ogień idą giganci. Marvel Comics jest szczególnie aktywny w tej dziedzinie i nie trzeba daleko szukać, aby znaleźć sloty z Iron Manem, Spidermanem i Fantastyczną Czwórką.

Dla fanów komiksów nie było również wielką niespodzianką pojawienie się automatów na pieniądze z postaciami z uniwersum Avengers, wraz z premierami kolejnych części filmowej franczyzy.

Przyszłość komiksu i gier

Co przyniosę najbliższe lata? Wiele osób przewiduje, że wirtualna rzeczywistość będzie kolejnym krokiem naprzód dla tej branży. Twórcy gier coraz odważniej eksperymentują z VR, to samo dotyczy również gier na pieniądze – czy będziemy więc mogli w pełni zanurzyć się w komiksowym świecie, podejmując realne ryzyko wyrażone w złotówkach lub dolarach? Czas pokaże. Choć komiks jako forma sztuki ma około 200 lat, to wydaje się, że wciąż ma przed sobą świetlaną przyszłość.

Artykuł Komiks inspiruje! pochodzi z serwisu FLARROW.pl.

Posiadacze subskrypcji smart na allegro mogą skorzystać z darmowej przesyłki przy zakupach powyżej 40 zł. Link do komiksów na allegro znajdziesz tutaj.

1. Avengers kontra Ultron
2. Strażnicy Galaktyki kontra Thanos
3. Deadpool kontra Deadpool
4. X-Men kontra Magneto
5. Spider-Man kontra Mysterio
6. Wolverine kontra Sabretooth
7. Venom kontra Spider-Man
8. Thor kontra Loki
9. Kapitan Ameryka kontra Red Skull
10. Iron Man kontra Whiplash

Artykuł Świetna promocja na komiksy z serii Wielkie Pojedynki Marvela pochodzi z serwisu FLARROW.pl.

Kiedyś komiksy były uważane za tanią, jednorazową gazetkę dla dzieci i mało kto dbał o ich stan. W rezultacie oryginalne wydania starszych wydań są niezwykle trudne do znalezienia i często sprzedawane za ogromne pieniądze. Liczby te w ostatnich miesiącach sięgnęły 3 mln USD, w zależności od książki, o której mowa.

Tak też komiks pt. „Captain America Comics No 1.”, w którym to zadebiutował popularny bohater Marvela został sprzedany za 3,1 mln dolarów. 

Captain America Comics No. 1 został opublikowany w 1940 roku, a jego twórcami są Jack Kirby i Joe Simon. Okładka w szczególności pokazuje Kapitana Amerykę uderzającego Hitlera w twarz i noszącego tarczę znacznie inną niż ta, którą miał w późniejszych wydaniach.

A Wy macie jakieś historyczne wydania na swoich półkach?

Artykuł Komiks z Kapitanem Ameryką sprzedany za ponad 3 mln $ pochodzi z serwisu FLARROW.pl.

Styczeń 2022 r. będzie przeplatany imprezami karnawałowymi, walką z koronawirusem, a także coś w miarę pozytywnego… Premierami komiksów! Gdyby nie komiksy, nie byłoby nas tutaj, nie byłoby tej całej otoczki, genezy filmów i seriali. Nie byłoby Kinowego Uniwersum Marvela i pomysłów na nowe produkcje. Na szczęście żyjemy w czasach nadal dobrego rozwoju literatury i dostajemy także nowe tytuły komiksowe. Przed Wami komiksy Marvela, które zadebiutują w tym miesiącu:

1. Amazing Spider-Man #85

Jak dużo może stracić Spider-Man? O tym wie nie jeden fan komiksów pajączka, których wyszło już naprawdę mnóstwo. W tym miesiącu przeczytamy 85 część z serii Amazing Spider-Man i walkę z Otto Octaviusem, który tak łatwo się  nie podda. Zacięta walka do końca ostatnich stron.

2. Amazing Spider-Man #86

Nie odchodzimy tak daleko od uniwersum Spider-Mana, ponieważ w styczniu przeczytamy także kolejny numer ww. serii! Oznaczony numerem 86 komiks, nadal opowie losy Spider-Mana, w którego wciela się w postać Ben Reilly. Tak dla fanów MCU to nie lada szok, ale my żyjemy w świecie komiksów i dla nas takie nazwisko to nic nowego. Jednakże fabuła mocno wstrząśnie nie tylko bohatera komiksu, ale i czytelników! Już dzisiaj przygody Bena Reilly’ego są dostępne w sklepie ATOM Comics.

3) Mary Jane Black Cat Beyond #1

Taki crossover jest niespełnionym marzeniem fanów MCU. Mary Jane i Black Cat na jednym ekranie? Hit wyrównujący wynikami kasowymi Spider-Man: No Way Home. W tym komiksie porwana zostaje Black Cat, a jedynym ratunkiem jest postać Mary Jane Watson! Są to dwie postacie, które nigdy nie odwzajemniały sobie jakichkolwiek uczuć. Jak wiemy MJ nie lubiła Felicii Hardy, a w tym numerze komiksu musi ją uratować.

4) The Marvels #8

Nietypowa seria komiksów o dźwięcznej nazwie naszego ulubionego wydawnictwa Marvel. Tym razem seria opowie o bohaterze zwanym Warbird. W 8 części komiksu dowiemy się o losach zaginionej Melindzie May. A wszyscy starzy przyjaciele (w tym wrogowie) łączą swoje siły, gdy wszystko dąży do naprawdę złej sytuacji. Czy historia komiksu zakończy się „happy endem”? Przeczytajcie i dowiedźcie się sami!

5) Avengers #52

Mściciele po raz kolejny w natarciu! Nowy Jork najeżdżają tacy wrogowie jak Black Skull i Ghost Goblin, którzy chcą zabić Deathloksa i każdego, kto stanie im na drodze, łącznie z Kapitanem Ameryką i Kapitan Marvel. Jednakże planując swoje zamiary nie pomyśleli o najnowszym nabytku Avengersów, którym bez wątpienia jest postać pod pseudonimem Starbrand. Niby młodziak, ale bardzo potężny i trudny do pokonania!

6) Captain Marvel #36

Walka tak wielka, że musieliśmy o tym wspomnieć na samym końcu! Nawet tak wielka Carol Danvers musiała połączyć swoje siły z Avengersami i Strażnikami Galaktyki, aby pokonać superłotra Vox Supreme. Aczkolwiek niespodziewanie sojusznikiem Kapitan Marvel staję się ktoś bardzo niespodziewany! W tym numerze zmieni się wszystko co było nam dotychczas znane. Nie przegap tego epickiego finału, gdzie znani nam bohaterowie walczą o istnienie całego uniwersum Marvela!

Jeśli interesują Was nie tylko komiksy, to polecamy Wam pomysł na spędzenie tegorocznych wakacji!

Artykuł Ważne premiery komiksów Marvela na początku tego roku! pochodzi z serwisu FLARROW.pl.

James Tynion IV postarał się odpowiedzieć na to pytanie. Czy odpowiedź jest satysfakcjonująca? Oto recenzja komiksu „Batman. Wojownicze Żółwie Ninja”, który jest dostępny w sklepie z komiksami ATOM Comics.

Batman i Wojownicze Żółwie Ninja – jak do tego doszło?

To niezwykłe spotkanie tych dwóch kultowych ikon popkultury odbyło się pierwotnie pod koniec 2015 roku, kiedy to na rynku ukazał się pierwszy zeszyt tego crossoveru. Spotkał się on z bardzo pozytywnym odbiorem, czytelnicy byli zachwyceni, więc zapowiedź kontynuacji była tylko kwestią czasu. Sequel i threequel pojawiły się kolejno dwa i trzy lata później i do każdej z nich scenariusz napisał James Tynion IV, a za warstwę plastyczną odpowiedzialny był między innymi legendarny Kevin Eastman – twórca zmutowanych gadów, lecz za większość rysunków odpowiadał Freddie E. Williams II.

.

Zwariowane połączenie, czyli fabuła w Batman. Wojownicze Żółwie ninja

Jak w ogóle doszło do tego, można by pomyśleć, absurdalnego spotkania Mrocznego Rycerza z Żółwiami? W każdym z trzech tomów wyglądało to trochę inaczej i żaden z tych sposobów nie powinien zaskoczyć wieloletnich komiksiarzy. Mimo wszystko, w Batman Wojownicze Żółwie Ninja nie brakuje bardzo dobrych rozwiązań, które są naprawdę w porządku.

Całość zaczyna się od pojawienia się w Gotham tajemniczego klanu ninja, który okrada miasto z jego technologii, a gonią za nimi cztery monstrualne istoty. Oczywiście mowa o klanie stopy, Shredderze oraz naszych Wojowniczych Żółwiach. Nietrudno się domyślić, że takie akcje na pewno nie umkną najlepszemu detektywowi na świecie, stąd też szybko napotykają na swojej drodze samego Batmana.

Oczywiście głównym wątkiem będą próby pokonania złoczyńcy, który sprzymierzył się wraz z Ra’s Al Ghulem i wysłanie go tam, gdzie jego miejsce. W drugim tomie portal do uniwersum DC odnajduje nie arcywróg antropomorficznych gadów, ale właśnie jeden z nich, dokładniej Donatello, który przypadkowo do swojego świata posyła samego Bane’a.

Przepotężny wróg Wayne’a postanawia zaimplikować Venom wielu mieszkańcom Nowego Jorku, stając się większym zagrożeniem, niż kiedykolwiek wcześniej. Oczywiście nie ma rzeczy niemożliwych dla naszych herosów i migiem wysyłają go z powrotem do domu.

Trzecie spotkanie stanowi wypadkową dwóch poprzednich – komiks rozpoczyna się amalgamatem uniwersum DC i Żółwi, gdzie gacek jest jednym z braci pełzaczy, a wychowuje ich kamerdyner Splinter. Współpracownikiem Gordona jest Casey Jones, a Killer Croc i Clayface to dosłownie Bebop i Rocksteady.

Im dalej w las, tym mniej drzew?

Jeżeli oczekujecie po tym komiksie porywającej, głębokiej i wielce złożonej fabuły, to nie ten adres. James Tynion IV postawił przede wszystkim na widowiskową, dynamiczną akcję oraz dawkę typowego dla żółwi humoru. Autor wprawdzie co jakiś czas starał się wkręcić kilka zwrotów akcji, ale żadnego z nich nie nazwałbym niespodziewanym. Rewelacyjnie wypadają relacje pomiedzy poszczególnymi bohaterami. Bruce szybko nawiązuje niezwykłą więź ze zmutowanymi herosami, a młodzieńczy temperament Damiana często daje o sobie znać, co prowadzi do wielu niepotrzebnych spięć w grupie.

Niestety sama akcja nie wystarczy, aby czytelnik przeczytał całość od deski do deski. O ile lektura pierwszego tomu jest naprawdę przyjemna i niezobowiązująca, tak kolejne dwa, które powielają ten schemat, zaczynają niestety nieco nużyć i męczyć. Szkoda, bo w tym połączeniu tkwi naprawdę spory potencjał i z wielką chęcią zobaczyłbym coś bardziej intrygującego, niżeli okładanie się pięściami przez większość czasu.

Lata .90 pełną gębą! Jak wypadają rysunki?

Jeżeli chodzi o strefę plastyczną Batman. Wojownicze Żółwie Ninja, to nie mam prawie żadnych uwag. Rysunki są naprawdę bardzo dobrej jakości i klimat lat .90 bije z nich na kilometr. Odpowiedzialny jest za nie w głównej mierze Freddie E. Williams II, którego kadry wypełnił kolorami Jeremy Colwell. Gruba i mocna kreska oraz perfekcyjnie dobrane barwy rewelacyjnie oddają mroczny i ponury klimat Gotham, a jednocześnie świetnie pasują do młodocianych gadów.  Jedynie, do czego mógłbym się przyczepić, to faktu, iż momentami autor zapodał zbyt dużo testosteronu niektórym bohaterkom i wypadają one momentami, jakby miały brać udział w zawodach Strongwoman. Po prostu nie zgrywa mi się to z charakterem niektórych z nich. 

Czy warto sięgnąć po komiks Batman. Wojownicze Żółwie Ninja?

Jeżeli zastanawiasz się nad zakupem komiksu Batman. Wojownicze Żółwie Ninja i nie wiesz czy warto, to odpowiedz najpierw sobie na pytanie – czego po nim oczekujesz? To kawał naprawdę przyjemnej powieści, którą trzeba sobie odpowiednio dawkować, gdyż nadmiar akcji może po prostu czytelnika wymęczyć. Jeżeli oczekujesz wielce intrygującej fabuły, to niestety nie ten adres.

Choć całość nie wnosi do świata DC praktycznie nic, tak jeżeli jesteście fanami zarówno Batmana, jak i Żółwi, to zdecydowanie powinniście sięgnąć po to dzieło. Tak samo, jeżeli szukacie po prostu niezobowiązującej lektury, to także będzie tytuł właśnie dla was.

Artykuł Recenzja komiksu Batman. Wojownicze Żółwie Ninja  pochodzi z serwisu FLARROW.pl.

Dzięki Egmontowi za udostępnienie kopii do recenzji (i jednoczesne zmotywowanie mnie do powrotu do komiksów superbohaterskich!).

Początki w DC są ciężkie, nie oszukujmy się. Infinite Frontiery, Flashpointy, Nieskończone Ziemie, Nowi Bogowie, kanony, head-kanony i inne pierdoły, które skutecznie zniechęcają nawet starych wyjadaczy, którzy powracają z urlopu komiksowego. Mimo ciągłych komplikacji Egmont wydaje pozycje, które choć trochę ułatwiają start. Chociażby wydany jakiś czas temu Superman: Amerykański Obcy czy, właśnie, omawiany tutaj Rok Pierwszy.

Flash: Rok Pierwszy jest, na dobrą sprawę, fillerem (wypełniaczem?) w runie Williamsona. Jak wiecie (lub też nie, to nic złego!) komiksy w USA wydawane są domyślnie w formie zeszytów (około 25 stronicowych). Jeden polski album składa się z około 5 zeszytów danej serii (które mają zazwyczaj około 100). Absolutnie nie mam pojęcia, dlaczego twórca stwierdził, że historia o początkach speedstera w samym środku serii jest dobrym pomysłem, ale w ogólnym rozrachunku wyszło to na plus nowym czytelnikom, którzy — tak jak my — czytają wydawane w Polsce albumy.

Historię rozpoczynamy dość — myślę — standardowo. Chwila z dzieciństwa, poznajemy odrobinę charakteru Allena, zajęcia i osoby będące w jego otoczeniu. Rzeczą, która może przykuć uwagę, jest dynamizm i duża ilość piorunów. Co ma w zwyczaju robić Flash? No biegać, szybko, wzium. I takie właśnie odczucia towarzyszą podczas czytania. Po prostu czuć, że jest piekielnie prędko, a Barry ma problemy z prawidłowym używaniem mocy.

Oczywiście widać, że jest to komiks stworzony w środku, jako chwilowy byt, zapełniacz. Opisany rozwój jest szybki, skokowy. Jedna strona poświęcona na strój – pyk. Druga na jakieś relacje rodzinne – pyk. Trzecia na naukę biegania – pyk. Niekoniecznie w tej kolejności i w takim stylu, ale rozumiecie, o co mi chodzi. Szybkie przybliżenie nam ewolucji, aby doprowadzić do zawiązania akcji – czyli pierwszego WIELKIEGO ZŁOCZYŃCY.

No i do tej pory wszystko było naprawdę, rzekłbym, na tip top. I pierwszym zgrzytem jest niesławny Żółw. XDD. Tak, Żółw. Na szczęście jego pseudonimu nie przetłumaczono, ale Turtle nie brzmi epicko. W każdym razie jest to chyba najnudniejszy villain, jakiego miałem okazje obserwować na kartach komiksów. Wielki, potężny dziad metalowiec w zielonej zbroi. Tak szczerze mówiąc to brak mu zarówno charyzmy, jak i ciekawych supermocy. Jedynie jego historia może zainteresować do pewnego momentu, bo jest chwytająca za serce.

Początkowo wątek złola bardzo szybko się zatrzymuje i dostajemy ciekawy trik manipulujący czujnością czytelnika. Później historia rozgrywa się dość standardowo. Barry trochę wygrywa, po czym ponosi sromotną klęskę, ale siłą dobroci, nadziei i innych ładnych hasełek wygrywa bitwę, bla, bla, bla. Nic wybitnego, ale też nic okropnego. Walki bezpośrednie w zasadzie nie występują, ale Williamson całkiem klawo zastępuje ją mocami speedforce, umiejętnościami speedstera (np. tornada) i zabawą czasem.

Właśnie — zabawa czasem. Jest to niezbywalny element KAŻDEGO komiksu z Flashem w roli głównej. Czy to jako poboczny dodatek, czy główny element fabularny. Niestety nie mamy w Roku Pierwszym do czynienia z zawirowanymi paradoksami czasowymi czy relacjami międzywymiarowymi, a prostą podróż w czasie i spotkanie… niezwykłego gościa. Nie mogę mówić, co to za gość (choć już duża część pewnie wpadła na trop), aczkolwiek jest świetnym motywatorem, usprawiedliwieniem działań Barry’ego i, poniekąd, wytłumaczeniem pochodzenia pewnych jego cech.

W każdym razie, czy komiks spełnia swoją funkcję (tj. wyjaśnienie originu Flasha)? Jak najbardziej, jeszcze jak, parafrazując słowa Jana Pawła II. Do bardzo ogólnikowej wiedzy jest to mega przydatne narzędzie. Powiem więcej — bodaj na trzech stronach elegancko wyjaśniono moce rudowłosego Wally’ego Westa i kim jest czarnoskóry West (czego nie potrafiłem, swego czasu, pojąć). Jednakowoż nie potrafię stwierdzić czy wpasowuje się w dzisiejszy kanon (bo oryginał miał amerykańską premierę bodajże z półtora roku temu).

Jeśli chodzi o warstwę wizualną (tutaj zawsze najkrócej, bo nie jestem grafikiem…) to Porter zaskakuje. Powiem prosto z mostu — nie lubię tego autora. Niejednokrotnie wyrażałem rozczarowanie jego pracami. Nie dość, że nie podoba mi się styl Portera, to uważam, że popełnia zazwyczaj grafomaństwo. Tak czy inaczej, Rok Pierwszy został namalowany rewelacyjnie. Oprócz koślawych twarzy, które z każdym kadrem wyglądają inaczej (tego chyba nigdy się nie oduczy) jest… komiksowo. Po prostu. Myślisz komiks i widzisz, na przykład, to:

Urzeka mnie — choć nie wiem czy to dobre określenie — ostra kreska. Taka dość ciężka. Przywołująca na myśl starsze gry od Telltale. Po przeczytaniu jestem w ciężkim szoku i piszę to drżącymi rękami oblany potem: Panie Porter — popełniłeś wyjątkowo pierwszorzędną robotę!

Zanim zakończę, chciałbym jeszcze na sekundkę zatrzymać Was przy pewnym elemencie, który jest — od jakiegoś czasu — wielkim mankamentem, a zdaje mi się, że nikt nie zwraca na niego uwagi. Chodzi mi tutaj dokładnie o tłumaczenie. Nie wiem nawet, czy to reguła dotycząca wszystkich komiksów. Nie wiem, czy dotyczy wszystkich wydawanych od DC, ale zawiodłem się kolejny raz. I to naprawdę srogo. Czegokolwiek od niebieskich bym nie tknął, to zawsze będzie miało skopane tłumaczenie. Po prostu. Jest złe. Oczywiście jego jakość jest o wiele lepsza od tego z Dark Knights Metal, aczkolwiek, ehh… aż ciężko się to czyta. Może marudzę, ale nie pamiętam, żebym przy badaniu oryginału tak źle odbierał dialogi czy myśli. Do tego albumu tłumaczenie wykonał pan Tomasz Kłoszewski i mam nadzieję, że te koślawe teksty są dziełem edytorów albo jest to tylko niefortunna gafa w dorobku pana Tomasza.

Podsumowując, polecę ten komiks tylko jednej, konkretnej grupie — świeżakom. Jeśli startujesz z DC, to świetnie, życzę powodzenia. Przeczytaj ten komiks, zajrzyj na Wikipedię, nabierz sobie wiedzy. Rok Pierwszy odgrywa swoją rolę. Jeśli jednak znasz postać Flasha, ogarniasz genezę, to po prostu sobie odpuść i idź poczytać, nie wiem, starszą serię z Nowego DC albo run Geoffa Johnnsa. Nie jest to komiks ani rewolucyjny, ani nawet ze wciągającą fabułą. Właściwie to proste, czyste origin story. Jednakowoż bardzo mnie cieszy, że zostało to wydane jako osobny byt i myślę, że nie jednemu czytelnikowi pomoże rozjaśnić ciemną ścieżkę DC Comics.

TUTAJ KUPISZ KOMIKS! 

Artykuł Flash: Rok Pierwszy – czy to dobry start? [RECENZJA] pochodzi z serwisu FLARROW.pl.

Do tej pory wyszły cztery tytuły serii. Pierwszy opowiada oczywiście o naszym rodaku, Karolu Wojtyle. Bez cienia wątpliwości jednej z najbardziej wpływowych postaci XX i XXI  wieku. Jest to również jeden z najbardziej kontrowersyjnych papieży. Ile ludzi – tyle opinii, ale żeby sobie ją wyrobić, to warto znać żywot postaci.

Nie da się ukryć, że najlepiej biografię przeczytać na Wikipedii lub w jakiejś porządnej książce historycznej, ale jak przekazać tę wiedzę dzieciom lub nastolatkom? Ano właśnie tak! W tak krótkiej, bo 50 stronicowej, opowieści Dobbs zawiera bardzo dużo skondensowanej informacji na temat żywota JPII.

Co ciekawe, nie jest to zwyczajna biografia ułożona chronologicznie, a wydarzenia z życia Wojtyły przeplatają się z relacją ze słynnego zamachu dokonanego przez Alego Agcę. Raczej to proste działanie, aczkolwiek zdecydowanie urozmaica lekturę.

Wiadomo, że nie jest to szczegółowy esej na temat papieża, ale wystarczający, aby młodsi odbiorcy zainteresowali się i sięgnęli po coś więcej, a przy okazji dobrze się bawili. Jako osoba znająca całkiem dobrze, że tak powiem, origin story Wojtyły, bardzo przyjemnie i szybko spędziłem czas czytając. Autor zastosował dużo trików urozmaicających akcję i zdecydowanie przyspieszających przebieg wydarzeń. Chociażby poprzez „przyjemne” sceny z dowództwem radzieckim czy aresztowania i łapanki na ulicach Warszawy podczas II Wojny Światowej.

Nie byłoby to wszystko możliwe bez zdolnego ilustratora – Fabrizio Fiorentino. Nie są to spektakularnie piękne dzieła z potężną symboliką czy innowacyjną kreską. To po prostu IDEALNE zilustrowanie tego całkiem zwyczajnego komiksu. Kolory są poprawne, proporcje bardzo dobre, a kolory pełne.

Podsumowując tę krótką (jak sam komiks) recenzję: jest to utwór, po który po prostu warto sięgnąć. Nie zamierzam tutaj nikogo namawiać ni oszukiwać. Po prostu podszedłem do niego, lekko mówiąc, neutralnie i neutralne odczucia również dostałem. Ja uważam, że straciłem trochę czasu, bo nie było to dla mnie dzieło rozwijające. Ot opowiastka z biografią papieża. Co prawda prostą, bo prostą, ale solidną i bardzo dobrze skondensowaną. Jeśli macie dziecko, któremu chcecie w jakiś sposób przekazać dane dotyczące Karola Wojtyły, to bardzo polecam, choć nie ukrywam, że bardziej zainteresują go/ją sceny z wojny czy radzieckiego biura. Jeśli jednak czytasz tę recenzję i masz powyżej tych 15 lat, to zakładam, że znasz dobrze historię papieża – sam rozważ czy warto powtórzyć to, co słyszałeś już, zapewne, wielokrotnie w szkole czy w domu.

Artykuł A po maturach chodziliśmy na kremówki – PAPIEŻE W HISTORII: Jan Paweł II [RECENZJA] pochodzi z serwisu FLARROW.pl.

Kto nie lubi historii i zombiakach? Wiem, że nie każdy, więc nie nawołuję do „rzucania kamieniem”. Historie a’la Resident Evil mają dużo odbiorców zawsze chcących więcej, ale też niemało zagorzałych antyfanów. Ja z kolei jestem trzecim typem człowieka – nie omijam tematu szerokim łukiem, jednak nie ubótwiam jakoś wybitnie opowieści o mózgożercach. Z tego powodu z dość dużym dystansem podszedłem do powyższego motywu w superbohaterskim uniwersum DC. Obecna światowa sytuacja dodatkowo zniechęca do sięgania po zeszyty z tłem pandemiczno-apokaliptycznym, w końcu taką wersję superlight mamy za oknem już od ponad roku. A jednak ciekawość wygrała i nawet obrzydliwy design Batmana z okładki pierwszego tomu mnie nie odrzucił. Otworzyłem zeszyt… i po chwili go zamknąłem. Szczerze to nie pamiętam kiedy ostatnio łyknąłem taką grubą komiksową cegiełkę w ciągu godziny! Bo tyle zajęło mi przejście przez napakowane akcją potyczki największych herosów na Ziemi z armią nieumarłych ludzi skażonych tajemniczą zarazą Darkseida. Pochłaniałem kolejne strony szybciej niż wirus antyżycia kolejnych bohaterów. Zaciekawienie było pompowane szokiem spowodowanym śmiercią Batmana (i to już na początku) transformacją Black Canary, czy zarażeniem Supermana czy Wonder Woman. A jeszcze drugie tyle było przede mną. Także z pozoru infantylny i przeżarty pomysł na fabułę sprawił, że pobiłem chyba rekord w szybkości przerzucanych kartek. Akcja nie zwalniała ani na chwilę, choć pojedynków nie było aż tyle. Kluczem było zaciekawienie czytelnika tym, co jeszcze się tu odstawi.

Tyle o zakończonej sad-endem części pierwszej – przyszedł czas na dokładkę. Chociaż z drugiej strony DCEased: Niezniszczalni nie tyle kontynuuje opowieść, co ją rozszerza. Bo zamiast dowiedzieć się, czy Superman faktycznie rozłupie Ziemię, dowiadujemy się co w międzyczasie porabiali nasi ulubieni antagoniści i antybohaterowie, podczas gdy Liga Sprawiedliwości odstawiała komiksową Arkę Noego. A całość skupia się wokół Deathstroke’a oraz Red Hooda, którzy po przetrwaniu pierwszej fali inwazji starają się zebrać jak najwięcej ocalałych lub – w przypadku Slade’a Wilsona – po prostu przetrwać. Obaj trafiają na kolejnych sojuszników – Slade nawiązuje współpracę z Vandallem Savage, Bane’m, Cheetach i kilkoma innymi, natomiast Jason Todd w towarzystwie Jima Gordona i Cassandry Cain trafiają na sierociniec pełen ocalałych dzieci i tworzą z niego ostatni bastion. Nieszczęśliwym zbiegiem okoliczności dwie drużyny łączą siły, a my dostajemy wątek dość ograny: sojusz dobrych i złych i pojawienie się nici porozumienia po latach walki. I jest to wątek tak na tyle dobrze napisany, że zasługuje na szacunek mimo swojego „oklepania”. W złych pojawiają się ludzkie odruchy, a dobrzy zaczynają rozumieć praktyki antagonistów. Te praktyki skądinąd okazują się niezbędne, gdy już cała idylla się kończy, a rozpoczyna nieustanna walka z napierającymi falami zombiaków. Akcji jest tutaj dużo więcej niż w poprzedniej części, jednak wszystko co się dzieje nie pozwala oderwać się od kartek. Jest kilka bardzo trafionych zwrotów akcji, dostajemy też od każdego herosa to za co lubimy go najbardziej. A to co wyjątkowo rzuciło mi się w oczy to fakt, iż mimo natłoku bohaterów, nie ma tak, że większość stanowi nieme tło dla dwóch naczelnych bad-assów. Praktycznie każdy ma swoje 5 minut, i zazwyczaj jest to wyjątkowe 5 minut (lub mniej). Inaczej mówiąc – każdy bohater uczestniczy w interakcji i dokłada swoje 5 groszy. To dobrze, bo obawiałem się, że ikoniczne postacie będą sprowadzone do poziomu wspomnianego tła tylko dlatego, że nie są przewodnikami swojej drużyny.

Wspomniałem już o akcji? To wspomnę jeszcze raz, bo to główny punkt dodatni, który sprawia, że tak dobrze pochłania się ten tom. Po pierwsze wszystkie pojedynki są bardzo dobrze rozrysowane, i czytelnik nie gubi się w natłoku wydarzeń, a każdy uczestnik prezentuje swoje najlepsze skille. Po drugie jest tutaj masa nieoczekiwanych zwrotów, mile odrywających od rozróby. Te zwroty, które często owocują śmiercią kolejnych bohaterów przywodziły mi na myśl niektóre komiksy z „Suicide Squad„, gdzie jakiś złoczyńca pojawił się w zeszycie, bo po jednej akcji na kilku stronach najzwyczajniej wykitować. I tutaj tak się dzieje. Gdy w nietypowy sposób uśmiercane są ikony takie jak ******, ****, czy ********** (unikam spoilerów jak mogę!) to takie niespodzianki naprawdę urozmaicają lekturę, Chociaż, jeżeli twórcy zdecydowali się już na początku uśmiercić Gacka, to w sumie chyba wszystkiego można by się spodziewać…

Lecz mimo to obie części Dceased są warte uwagi i z całą szczerością polecam fanom DC Comics, nawet tym, którzy nie do końca są fanami zombie-historii. Nawet jeżeli temat przewodni sam w sobie nie jest lekki i przyjemny, to poziom rozwałki oraz połączenie sił niedobitków dobrych i złych w nietypowych czasach sprawia, że czytanie tej historii to dobra rozrywka na jeden wieczór. Taki seans w stylu „Wyłącz myślenie i ciesz gałki oczne”. Ja wyczekuję kontynuacji, bo czuję, że mimo tylu zgonów jeszcze sporo się tu wydarzy…

Artykuł Recenzja „DCEased: Niezniszczalni”, czyli Superherosi w stylu #postapo, vol.2 pochodzi z serwisu FLARROW.pl.

Epidemia koronawirusa nie odpuszcza, a nasza społeczność nadal zmuszana jest do spędzenia większości czasu w domu. Jednakże dom to nie więzienie, a my nie żyjemy w średniowieczu, bo mamy przecież dostęp do świata internetu! Wszystko na wyciągnięciu ręki, a przy okazji można sporo zarobić…

Oto pięć pomysłów na spędzenie czasu w domu, a także możliwość legalnego zarobku bez wychodzenia z domu!

1. Sport

Piłka nożna, koszykówka, hokej, tenis, siatkówka, piłka ręczna, skoki narciarskie to jedne z wielu dyscyplin sportu, których to cały świat śledzi uważnie prawie codziennie, a już z pewnością w weekendy bo to właśnie wtedy rozgrywane zostają największe wydarzenia sportowe. Zmagania Kamila Stocha, Igi Świątek podczas Wielkich Szlemów, czy też ligi angielskiej lub hiszpańskiej w piłce nożnej… Kto nie korzysta z takiej dawki treści, które możemy oglądać w internecie, czy też telewizji. Sport to nie tylko okazja do spędzenia wolnego czasu w domu, bo niestety przez obostrzenia związane z epidemią koronawirusa szybko nie wrócimy na widownię, ale także możliwość zarobku! Swoje zainteresowania można wykorzystać do podwojenia swoich zysków za sprawą PZbuk i wielkiej ofercie wydarzeń sportowych, które można obstawiać po ukończeniu pełnoletniości. To nic trudnego, a swoją grę można rozpocząć od niskiego budżetu jakimi są drobniaki w skarbonce. Bogata oferta zakładów bukmacherskich sprawia, iż możemy obstawiać swoje ulubione dyscypliny w przeróżny sposób od ilości goli w meczu, po sety w tenisie. Kupony mogą być solo lub ako, a przysłowiowe „taśmy” jeszcze bardziej mogą przybliżyć się do wygrania wielkiej fortuny! Do tego dochodzą różne bonusy na start, które później wystarczy już tylko pomnożyć, wypłacić i korzystać do spełniania swoich marzeń, bo kto ich nie ma? Warto spróbować swojej szansy przy wykorzystaniu swojego zainteresowania do sportu!

1. Książki

Istna klasyka, która poradziła sobie nawet z tak wielkim postępem technologicznym, ponieważ fani książek nadal wolą trzymać grubą książkę w swoich dłoniach i czuć ten wspaniały zapach papieru. Literatura jest niezwykła i może zainteresować każdego od dzieci, młodzież czy osoby dorosłe ze względu bogatą gatunkowość. Fanów gier komputerowych może zainteresować nowa książka pt. „Overwatch: Bohaterka Numbani”, jeśli jednak wolicie mitologię nordycką to gorąco proponujemy opowieść naszego przyjaciela – Daniela Komorowskiego pt. „Potęga zemsty”. Książka opowiada o tym, jak Synowie Ragnara dokonują okrutnej zemsty za śmierć ojca. Pod wodzą Ivara wikingowie zdobywają odległe i nieznane im dotąd ziemie, gdzie pozostawiają krwawy ślad. Jeszcze nie wiedzą, że przyjaciele okażą się wrogami, zmuszając ich do nadludzkich czynów, a narodziny prawdziwego berserka naznaczone zostaną krwią i cierpieniem. Zdrady wprawią w osłupienie sojuszników, a akty zemsty zszokują wrogów. Świat wikingów zachwieje się w posadach. W makabrycznych egzekucjach i wielkich bitwach znowu przyjdzie zginąć ważnym postaciom. Do czego może się posunąć wojownik, by odzyskać utraconą chwałę?

3. Gry

Świat gier nadal się rozwija, od pecetów po konsole, a ostatnio cały czas mocna fala gier atakuje użytkowników smartfonów. Sam często lubię pograć na smartfonie, np. w Art of War, World of Tanks czy Head Ball 2. Jednakże, gdy potrzebuje odrobinę emocji to idę bardziej w stronę takich gier jak CS:GO, DOTA 2, League of Legends – bo kto nie grał w te tytuły, niech rzuci kamieniem! Na tę chwilę są to najbardziej popularne rozgrywki wirtualne, co jest potwierdzane przez naprawdę sporą ilość turniejów i liczbą graczy na całym świecie. Istnieją różne sposoby połączenia się z wirtualna rozrywką gier, czy to oglądanie streamingów, wspólna gra w sieci, lub co najważniejsze w tym temacie, możliwość zarobku w Polskich Zakładach Bukmacherskich.

4. Komiksy

Oglądając filmy Marvela, DC Comics, czy seriale Arrowverse i posiadając chociażby podstawową wiedzę na temat komiksów możemy doświadczyć różnic pomiędzy tym co widzimy na ekranie, a tym co jest zawarte w komiksie. Często w komiksach widzimy inne kreacje bohaterów, bogatsze historie, więcej brutalności. Natomiast telewizja często szokuje zmieniając adaptacje na swój sposób, jak odmiany człowieka (Arrowverse znacznie często to wykorzystuje), czy zmiany orientacji seksualnej. Szczególnie warto poświęcić swój czas na komiksy anglojęzycznych, by jeszcze dogłębniej poznać prawdziwy świat superbohaterów. Niestety komiksy przetłumaczone na język polski często tracą pewien sens znaczenia zwrotów i przekazów popularnych w języku angielskim, dlatego też najwięksi komiksiarze wybierają wydania właśnie w oryginalnym języku.

5. Seriale i filmy

Na koniec zostawiamy to co uwielbiamy najbardziej… Nie sposób pominąć propozycji wygodnego siedzenia w fotelu i oglądania ulubionych seriali, czy też nowinek filmowych, których niestety ostatnio trochę brakuje, ale ratują nas takie platformy streamingowe jak Netflix i HBO Go. W ostatnim czasie dostaliśmy zapowiedzi filmów na platformie HBO Go, które zrobią wielką furorę wśród fanów kina, a seriale na Netflixie oferują nam sporą ilość godzin do spędzenia przed telewizorem. Lupin, Porwana, Ozark to jedne z wielu seriali, które okazały się hitami i nie można ich przegapić! A jeszcze czeka nas powrót do seriali świata superbohaterów, czy też druga połowa piątego sezonu Lucifera!

A Wy jak spędzacie swój czas w domu? Jakie macie sposoby na relaks, odpoczynek i odmóżdżenie?

Artykuł Pięć pomysłów na spędzanie czasu w domu i wirtualny zarobek! pochodzi z serwisu FLARROW.pl.

Na początek pragniemy podziękować wydawnictwu Egmont za podesłanie nam komiksu do recenzji i zachęcamy do wspierania polskiego rynku komiksowego poprzez kupowanie na ich stronie, Egmont.pl!

Skąd w ogóle ta fascynacja tą postacią? Jak widać piękno, tkwi w prostocie, gdyż na dobrą sprawę jest to tylko Batman, który został zainfekowany toksyną Jokera. Do tego dostajemy jeszcze świetny, zajeżdżający horrorem design,  który aż prosi się, aby był wykorzystywany wszędzie, gdzie się tylko da.

Tym razem, wbrew nazwie, samego złoczyńcy nawet nie ujrzymy, natomiast do czynienia będziemy mieli z jego „rekrutami”, a tych wybrał sobie naprawdę potężnych. Nasi bohaterowie zdecydowanie mają twardy orzech do zgryzienia. Warto też dodać, iż za piórem nie stał Scott Snyder, a Joshua Williamson, którego możecie znać, m.in. przez „The Flash”

W drugim tomie na pewno nie brakuje różnorodności, gdyż w jednej chwili komiks potrafi przenieść się z ponurych klimatów Gotham, do pustynnego Khandaqu, aby nagle znaleźć się na samym kryptonie! Po tym opisie już można domyślić się kto wchodzi w skład nowej ekipy super-łotrów, czyli Secret Six – teraz wraz z Batmanem śmieje się chociażby Shazam, Supergirl czy… Jim Gordon! 

Różnicę w stylu prowadzenia historii można zauważyć już na niemalże samym początku. Scott starał się przede wszystkim zbudować napięcie, skupiał wielką uwagę na klimacie, celowo wprowadzał zamęt, aby czytelnik dał się zwariować. Williamson natomiast od razu wchodzi z mocnym uderzeniem akcji i nie pozwala się zanudzić. Tu właśnie też pojawia się moja pierwsza obiekcja co do tego komiksu – tempo jest fatalnie wyważone.

Mniej więcej do połowy jesteśmy częstowani kadrami wypełnionymi widowiskowymi walkami, aby nagle w mgnieniu oka stać się nieustającą paplaniną i  ni stąd, ni zowąd ponownie ruszyć z kopyta i zakończyć tom. W trakcie tego „postoju” można momentami wręcz przysnąć, a szkoda, gdyż historie same w sobie są po prostu w porządku.

Choć wszystkie te opowieści są podobnie skonstruowane, a liczy się w nich przede wszystkim wszechobecna rozwałka, tak dalej jest to dość intrygujący komiks. Brakuje w tym wszystkim tego zamętu i nieprzewidywalności, ale z drugiej strony Joshua bez wątpienia zrozumiał zamysł „jokeryzacji” i faktycznie odpowiednio przedstawił wszystkich już-nie-bohaterów.

Osobiście najwyżej stawiam fragment z Blue Beetle’em, który przemienił się w paskudnego „Skaraba”, który wręcz prosi się o jakąś konkretną i dłuższą historię (co raczej niestety nie nastąpi…chociaż może w ramach Black Label?). Wizualnie odstający od reszty, świetnie oddając klimat grozy towarzyszący przez cały zeszyt i trzymający cały czas w napięciu.

Jak już wspomniałem o szacie graficznej, to ciężko tak naprawdę czegoś jej zarzucić. Rysunki stoją naprawdę dobrym poziomie, a David Marquez bez wątpienia poradził sobie z powierzonym mu zadaniem. Wyblakłe, nienasycone zimne barwy, świetnie ujmują chłód i mrok płynący z kartek komiksu,  co także jest podkreślane przez w miarę mocną kreskę.

W ostatecznym rozrachunku drugi tom „Batmana, który się śmieje” wypada zdecydowanie gorzej od pierwszego, ale nie można go także spisywać na straty, jednak trzeba mieć w świadomości to, iż jest on skonstruowany w nieco inny sposób. To świetna pozycja, aby najzwyczajniej w świecie się odmóżdżyć, gdyż lektura nie wymaga od naszych szarych komórek zadnego wysiłku.

Warto także zaznajomić się z tym tomem, gdyż stanowi on pomost pomiędzy minionym już wydarzeniem, czyli „Metalem”, a nadchodzącym (na naszym rynku!) „Death Metalem”.

Artykuł BATMAN, KTÓRY SIĘ ŚMIEJE TOM 2. [RECENZJA] pochodzi z serwisu FLARROW.pl.